<h1 class="title" style="background-color: #ecfafc; color: #333333; font-family: Arial, Verdana; font-size: 20px; line-height: 1.3em; margin: 0px;">Η ΜΑΖΙΚΟΤΕΡΗ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ ΜΗΝΩΝ Η ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΙΣ 29/11. </h1>

 

 Επιτυχημένη η κινητοποίηση της 29/11/ των υγειονομικών. 
Από τις μαζικότερες της περιόδου ήταν η συγκέντρωση 
και η πορεία των εργαζομένων στα Νοσοκομεία.

   Να θυμήσουμε ότι ξεκίνησε με πρωτοβουλία των νοσοκομείων της επαρχίας και διευρύνθηκε με την συμμετοχή νοσοκομείων της Αθήνας. Την τελευταία στιγμή αναγκάστηκε και η ΠΟΕΔΗΝ να καλύψει συνδικαλιστικά με στάση εργασίας. Από τα νοσοκομεία της επαρχίας εντυπωσιακό ήταν το μπλόκ των Ικαριωτών. Ενώ μαζικά ήταν και τα μπλόκ των Μολάων και των ψυχιατρικών νοσοκομείων. 

    Αν και όπως ήδη παρατηρήσαμε η κινητοποίηση ήταν μαζική και πετυχημένη, υπήρξε "έλλειμα" από τα νοσοκομεία που φαίνεται να μην είναι από τα "επίφοβα" για κλείσιμο και διαθεσιμότητες.
   Νομίζουμε πως δυο είναι τα κύρια συμπεράσματα: 1. Είναι ανάγκη να πειστούν όλοι οι συνάδελφοι πως δεν υπάρχουν πλέον "σίγουρα". Όπως έχουμε από καιρό παρατηρήσει το οριζόντιο κούρεμα ολόκληρων κλάδων δεν θα αφήσει κανέναν απέξω. Ακόμα και κλάδοι που δεν θα περίμενε κανείς να πειραχτούν (πχ. νοσηλευτές) θα μπούν στο στόχαστρο. Αν περάσει η γραμμή του κλεισίματος δεκάδων νοσοκομείων σ'όλη την Ελλάδα δεν θα είναι μόνο τα κρεββάτια και η περίθαλψη που θα χαθούν. Θα χαθούν και μόνιμες θέσεις εργασίας από όλους τους κλάδους μηδενός εξαιρουμένου.

   2. Η Ηγεσία της ΠΟΕΔΗΝ πρέπει επιτέλους να αναλάβει τις ευθύνες της και να ξεσηκώσει τους εργαζόμενους. Να στηρίξει τους αγώνες στην πράξη και όχι μόνο (...και όποτε) στα λόγια, να μην είναι ουραγός των εξελίξεων, να μη σέρνεται αλλά να είναι μπροστά στους αγώνες όπως οφείλει. Αλλοιώς θα παραμείνει στην ανυποληψία του υγειονομικού κόσμου. Αυτό οφείλουν να το μετρήσουν οι παρατάξεις και να καθορίσουν τη στάση τους με βάση τις ανάγκες του υγειονομικού και εργατικού κινήματος.
  Επειδή, τέλος, στη ζωή δεν υπάρχούν για πολύ τα "κενά" όσο δεν καλύπτονται οι πραγματικές ανάγκες αντίστασης των εργαζομένων, όσοι συνειδητοποιούν την κατάσταση οφείλουν να συντονίζονται να αυτοοργανόνονται και ενωτικά να προχωρούν μπροστά. Αυτό έδειξε και η εμπειρία των κινητοποιήσεων των τελευταίων μηνών.
   Όσο για μας στο Φλέμιγκ, Έχουμε ήδη αρκετή εμπειρία από αγώνες που πρέπει να αξιοποιήσουμε. Να αντισταθούμε δυναμικά με καινούργιες κινητοποιήσεις, στη δυάλυση που καθημερινά διαπιστώνουμε . Να κλείσουμε τα αυτιά μας στις διάφορες Κασσάνδρες που, από ανάγκη να καλύψουν τη δική τους - όχι και τόσο τιμητική στάση - ψελίζουν όπου μπορούν πως οι αγώνες είναι αναποτελεσματικοί και... "μπανάλ".
'Οποιος συνάδελφος συμμετείχε στη ζωή και στη δράση του Σωματείου πρέπει να εμπιστευτεί τη δική του εμπειρία και λογική. Να επιλέξει τη μόνη ρεαλιστική στάση:

 ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ 

ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ.