Εμπρός για της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία, εμπρός για Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία!

"Τα συνθήματα έχουν ζωή μόνο όταν γεμίζουν περιεχόμενο
Το περιεχόμενο του Πολυτεχνείου το βάζει κάθε ελεύθερος άνθρωπος, σε οποιοδήποτε μέρος της γης, εξεγείρεται και φωνάζει κόντρα στον τύραννο, τον αφέντη..."
 
Μικρός φόρος τιμής στους αγωνιστές για μια καλύτερη ζωή .Τότε και σήμερα....Μπορεί μάλιστα σήμερα, οι αγώνες για τα αυτονόητα (;) να είναι περισσότερο αναγκαίοι.
 Στο σκοταδισμό των ΜΜΕ, στη διαστρέβλωση - όχι της ιστορικής αλήθειας, αλλά της ζωής και της καθημερινότητάς μας, στην ήττα του πολιτισμού και της ανθρωπιάς που βιώνουμε, μπορεί να μην αντέχουν όλοι να αγωνίζονται αλλά είναι σίγουρο: Αυτοί που αγωνίζονται, μας ανεβάζουν όλους λίγο ψηλότερα. Ακόμα και αν δεν το βλέπουμε όλοι καθαρά.
Στα Πολυτεχνεία που θα έρθουν λοιπόν και μοιάζουν τόσο κοντά!

 “Το Πολυτεχνείο δεν ήτανε γιορτή, ήταν εξέγερση και πάλη ταξική”

Τα συνθήματα έχουν ζωή μόνο όταν γεμίζουν περιεχόμενο, δεν μένουν σκόρπιες κουβέντες να τις παίρνει ο άνεμος. Τα περιεχόμενα τα βάζουν οι άνθρωποι που αγωνίζονται, που αντιλαμβάνονται την Ιστορία όχι σαν σελίδες σε βιβλία αλλά σαν στάση ζωής και επιλογές απέναντι στα πράγματα.
Το περιεχόμενο του Πολυτεχνείου το βάζουν σήμερα οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες που συνθλίβονται από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές.

• Το βάζουν οι άνεργοι-ες και οι επισφαλώς εργαζόμενοι-ες, που τους βάφτισαν ζωή την επιβίωση και τους/τις έριξαν στην αρένα του κανιβαλισμού για μισό κομμάτι ψωμί. 
• Το βάζει η νεολαία των πανεπιστημίων που βάζει το σώμα της μπροστά στην πόρτα της ΑΣΟΕΕκαι δέχεται τα χτυπήματα των δυνάμεων καταστολής. 
• Το βάζουν οι πρόσφυγες που αφήνουν εμπόλεμες ζώνες, θαλασσοπνίγονται, στοιβάζονται σε σαπιοκάραβα και καταλήγουν στα στρατόπεδα μίας αφιλόξενης ηπείρου. Το βάζουν τα προσφυγόπουλα “που είδαν έναν Σκάμαντρο να ξεχειλάει κουφάρια” αυτά που ο φασιστικός εσμός τα εμποδίζει να πάνε σχολείο. 
• Το περιεχόμενο του Πολυτεχνείου το βάζει κάθε ελεύθερος άνθρωπος, σε οποιοδήποτε μέρος της γης, εξεγείρεται και φωνάζει κόντρα στον τύραννο, τον αφέντη, το ιερατείο που κυρήττει το μίσος, αντί για την συμπόνοια, την πολυεθνική, τον φασίστα, ενάντια στα πιο χυδαία σχέδια κοινωνικής υποταγής και πνευματικού εκμαυλισμού. 

Δεν θα ξαναζήσουμε ημέρες που θυμίζουν εκείνο το “Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών” που έκανε να σφυροκοπάνε τα αφτιά των ανθρώπων χρόνια μετά τη Μεταπολίτευση. Δεν θα ξαναζήσουμε με το φόβο του χωροφύλακα, το φόβο του βασανιστή, την απειλή των υπογείων και της ταράτσας της Μπουμπουλίνας.
Εμπρός για της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία, εμπρός για Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία! 

Kυριακή 17 Νοέμβρη, όλοι στη διαδήλωση και στην πορεία στην Αμερικάνικη πρεσβεία!



* Το κυρίως κείμενο δανειστήκαμε από εκπαιδευτικούς του Ηρακλείου.