Μερικές χιλιάδες κόσμου είχε η χτεσινή απεργιακή κινητοποίηση, ενώ τα ποσοστά συμμετοχής στην απεργία ήταν μεγαλύτερα από άλλες φορές, γεγονός που είναι ενδεικτικό των δυνατοτήτων που μπορούν να αποκτήσουν οι κινητοποιήσεις μας, κάνοντας (για άλλη μια φορά) ορισμένους να χάσουν τον ύπνο τους.
Ωστόσο, αν συγκρίνουμε την κινητοποίηση με τα προβλήματα και την κατάσταση των εργαζομένων της περιόδου (τους μισθούς, τις απολύσεις, τη μαύρη εργασία, την απόπειρα κατάργησης της συνδικαλιστικής δράσης, τον έλεγχο των εργοδοτών στα Σωματεία κλπ κλπ....) δεν μπορούμε παρά να την χαρακτηρίσουμε κατώτερη των περιστάσεων.
Φανέρωσε δηλαδή με έναν ακόμα τρόπο το αποτέλεσμα της αποσυγκρότησης του εργατικού κινήματος και τη σταθερή υποχώρησή του τα τελευταία χρόνια. Πέρα από το γενικό κλίμα, ρόλο φαίνεται πως έπαιξε και η στάση των εργατοπατέρων μπροστά στην απεργία. Ήδη το γεγονός ότι δεν καλούνταν ως γενική απεργία από τη ΓΣΕΕ, την είχε υπονομεύσει.
Ένα σοβαρό συμπέρασμα και από αυτή την κινητοποίηση είναι πως απαιτείται σκληρή κι επίμονη δουλειά στην κατεύθυνση της συγκρότησης των δυνάμεων των ίδιων των εργαζόμενων, ώστε να αντιμετωπίσουν την επίθεση του συστήματος και της εργοδοσίας και τις αντιλήψεις που προωθούν.
Ως εργαζόμενοι πάντως πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πως δεν υπάρχουν χαμένοι αγώνες. Κάθε εργατική κινητοποίηση είναι παρακαταθήκη για την επόμενη, εξασφαλίζει όρους και συνθήκες για καλύτερη συγκρότηση και διεκδίκηση αύριο.
Γι' αυτό άλλωστε τα αφεντικά δεν κάνουν διακρίσεις! Πολεμάνε λυσσασμένα - όπως στην περίπτωσή μας - ακόμα και τις <<αποτυχημένες>> απόπειρες να παλέψουν οι εργαζόμενοι για ο δίκιο τους. Γι' αυτό πχ πρόλαβαν και έβγαλαν παράνομη την απεργία της ΠΝΟ, συνέλαβαν εργαζόμενους που προπαγάνδιζαν την απεργία, προσπαθούν δια νόμου να καταργήσουν κάθε συλλογική διαδικασία και τη δυνατότητα να απεργήσουμε.
Συνάδελφοι, να πιστέψουμε στη δύναμή μας, να ξεπεράσουμε τις αντιλήψεις που προσπαθούν να μας φυτέψουν τα ΜΜΕ του συστήματος, ότι δεν υπάρχουν άλλες λύσεις για καλύτερη ζωή από το ατομικό βόλεμα. Η μόνη <<σίγουρη>> απάντηση είναι η συλλογική δράση. Έτσι προχωράνε οι κοινωνίες προς όφελος των πολλών.
Φανέρωσε δηλαδή με έναν ακόμα τρόπο το αποτέλεσμα της αποσυγκρότησης του εργατικού κινήματος και τη σταθερή υποχώρησή του τα τελευταία χρόνια. Πέρα από το γενικό κλίμα, ρόλο φαίνεται πως έπαιξε και η στάση των εργατοπατέρων μπροστά στην απεργία. Ήδη το γεγονός ότι δεν καλούνταν ως γενική απεργία από τη ΓΣΕΕ, την είχε υπονομεύσει.
Γι' αυτό άλλωστε τα αφεντικά δεν κάνουν διακρίσεις! Πολεμάνε λυσσασμένα - όπως στην περίπτωσή μας - ακόμα και τις <<αποτυχημένες>> απόπειρες να παλέψουν οι εργαζόμενοι για ο δίκιο τους. Γι' αυτό πχ πρόλαβαν και έβγαλαν παράνομη την απεργία της ΠΝΟ, συνέλαβαν εργαζόμενους που προπαγάνδιζαν την απεργία, προσπαθούν δια νόμου να καταργήσουν κάθε συλλογική διαδικασία και τη δυνατότητα να απεργήσουμε.
Συνάδελφοι, να πιστέψουμε στη δύναμή μας, να ξεπεράσουμε τις αντιλήψεις που προσπαθούν να μας φυτέψουν τα ΜΜΕ του συστήματος, ότι δεν υπάρχουν άλλες λύσεις για καλύτερη ζωή από το ατομικό βόλεμα. Η μόνη <<σίγουρη>> απάντηση είναι η συλλογική δράση. Έτσι προχωράνε οι κοινωνίες προς όφελος των πολλών.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.