 |
| Από κινητοποίηση υγειονομικών 29/11/2013 |
Πριν λίγα χρόνια η τρόικα ζητούσε επειγόντως «αίμα» και στον τομέα της περίθαλψης. Η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ανέλαβε το ρόλο του «δράκουλα». Περίπου 1.600 εργαζόμενοι στα κρατικά νοσοκομεία βίωσαν το καλοκαίρι του 2013 την εφαρμογή της πολιτικής του «λιγότερου κράτους». Κι αν δεν απολύθηκαν, οφείλεται στους παρατεταμένους αγώνες που έδωσαν για πολλούς μήνες. Τέθηκαν σε διαθεσιμότητα και μετακινήθηκαν τελικά σε άλλα νοσοκομεία. Ο λαός στερήθηκε, ωστόσο, δομών και υπηρεσιών περίθαλψης.3 νοσοκομεία στη Θεσσαλονίκη (Παναγία, πρώην Λοιμωδών, Αγ. Παύλος/παράρτημα στη Φράγκων) καταργήθηκαν στη Β. Ελλάδα. Θα μπορούσαν να έχουν σώσει ζωές στο δεύτερο κύμα της πανδημίας και να συνεχίζουν να σώζουν. 5 νοσοκομεία στην Αττική (Αμαλία Φλέμιγκ, Πατησίων, Πολυκλινική, Σπηλιοπούλειο, Δυτικής Αττικής) έκλεισαν. Σ' όσα από αυτά οι εργαζόμενοι και τα σωματεία τους αντιστάθηκαν, «έσωσαν» ό,τι μπορούσε, με βάση το συσχετισμό δύναμης, να σωθεί. Το Φλέμιγκ υπήρξε η «καλύτερη» περίπτωση, μιας και «επιβίωσε» τουλάχιστον η πτέρυγα Τσαγκάρη, ενώ απέμεινε "κουφάρι" η Πτ. Μπόμπολα.(Για την οποία παλεύουν αδιαλείπτως από τότε να επαναλειτουργήσει οι εργαζόμενοι).
Όσα απ' τα θεραπευτήρια του ΙΚΑ είχαν απομείνει, αφού τα υπόλοιπα είχαν καταργηθεί σε προηγούμενες -προ μνημονίων- φάσεις, (1 στη Β. Ελλάδα και 4 στην Αττική) δέχτηκαν επίσης τη λυσσαλέα επίθεση του συστήματος και έκλεισαν. Πιο χαρακτηριστική περίπτωση το 7ο στην οδό Καυτατζόγλου στα Πατήσια, περιοχή με αυξημένες υγειονομικές ανάγκες των κατοίκων, ντόπιων και μεταναστών, οι εργαζόμενοι του οποίου μαζί με τους κατοίκους έδωσαν σημαντική μάχη. Το 1ο ΙΚΑ-Παπαδημητρίου στην Πεντέλη ήταν το μεγαλύτερο από αυτά, ενώ κι εκεί έγιναν κινητοποιήσεις εργαζομένων και κατοίκων για να μην κλείσει. Το 3ο, στο τέρμα της οδού Σόλωνος κοντά στην πλατεία Κάνιγγος. Το 6ο, που λειτουργούσε ως ογκολογικό νοσοκομείο, στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκε να τα ξανανοίξει όταν θα γινόταν κυβέρνηση. Δεν έκανε τίποτε απολύτως. Το θολό σημερινό του αίτημα για «ενίσχυση του ΕΣΥ» δεν περιλαμβάνει την επαναλειτουργία των κλειστών νοσοκομείων. Αναγνωρίζει έτσι τη συνυπευθυνότητά του στο έγκλημα που διαπράχθηκε.
Σήμερα, η κυβέρνηση ούτε καν θέλει ν' ακούσει για άνοιγμα των νοσοκομείων που έκλεισαν και αφήνει το λαό να πεθαίνει ή να νοσηλεύεται σε άθλιες συνθήκες. Επιλέγει να ανοίγει άρπα-κόλλα κλίνες covid (απλές και ένας θεός να τις κάνει ΜΕΘ) σε ό,τι ελεύθερο χώρο υπάρχει μέσα στα υφιστάμενα λειτουργούντα νοσοκομεία. Έχει συρρικνώσει δραματικά τις λειτουργίες των νοσοκομείων που αφορούν στην αντιμετώπιση των ασθενών με ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΑΡΡΩΣΤΙΕΣ. Έχει μειώσει τα χειρουργεία κατά 80%. Έχει σπρώξει όσους μπορούν να το αντέξουν οικονομικά στο ιδιωτικό κεφάλαιο, αφήνοντας τη συντριπτική πλειοψηφία των ασθενών στη μοίρα τους. Έχει κάνει μπαλάκι τους υγειονομικούς πανελλαδικά, επιστρατεύει ιδιώτες γιατρούς στην Αθήνα αφήνοντας ακάλυπτους από πλευράς πρωτοβάθμιας περίθαλψης (μέσα και ασθενείς με covid-19) εκατοντάδες χιλιάδες κατοίκους. Ό,τι και να λέει, μόνιμες προσλήψεις και μονιμοποιήσεις συμβασιούχων δεν έκανε, ούτε θέλει να κάνει.
Την απάντηση στο γιατί συμβαίνουν όλ' αυτά τη δίνει η ίδια η πολιτική της. Η επαναλειτουργία παλιών και η δημιουργία νέων νοσοκομείων με όλες τις υποδομές και τον εξοπλισμό τους, η πρόσληψη μόνιμων υγειονομικών και η μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων, θα μείνουν ως μόνιμη «προίκα» στον τομέα της κρατικής περίθαλψης. Και αυτό δεν το θέλουν με τίποτε τόσο αυτή, όσο το κεφάλαιο και οι ιμπεριαλιστές που κάνουν κουμάντο στη χώρα. Πέρα από τη δραστηριοποίηση του ιδιωτικού κεφαλαίου μέσα στα κρατικά νοσοκομεία μέσω των κακόφημων Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα-ΣΔΙΤ, σχεδίαζε την άμεση αλλαγή του νομικού καθεστώτος των νοσοκομείων από ΝΠΔΔ σε ΝΠΙΔ, όπως πρότεινε, ως λαγός, ο εκ της «επιτροπής λοιμωξιολόγων» (ει)δικός της πρόεδρος του ΠΙΣ. Μόλις περάσει η περιπέτεια με τον κορονοϊό, θα ξαναπιάσει την επίθεση από εκεί που την άφησε.
Παράλληλα, έφτασε την κατάσταση στο απροχώρητο. Οδηγήθηκε έτσι, εκούσα-άκουσα, στην επιστράτευση γιατρών συμβεβλημένων με τον ΕΟΠΥΥ, την ώρα που καταγγέλλεται με στοιχεία ότι μπορούσε να προσλάβει εκατοντάδες γιατρούς που περιμένουν και θέλουν να προσληφθούν. Είναι φτηνό ψέμα ότι «εξαντλήθηκαν όλα τα περιθώρια» (που δήλωσε ο Κοντοζαμάνης) και είναι «αντικειμενικό» το έγκλημα που συντελείται απέναντι στο λαό. Όσο για τους ποικιλώνυμους - από αριστερά και δεξιά - οπαδούς της «επίταξης», την πήρε η κυβέρνηση και το σύστημα και τη μετουσίωσε σε αυτό που επί του παρόντος εφαρμόζεται. Ως επιστράτευση φυσικών προσώπων. Μόνο που το αίτημα αυτό το θέτουν οι περισσότεροι πολύ πριν την σημερινή κατάρρευση του ΕΣΥ και όχι ως λύση της τελευταίας στιγμής. Είναι αυτό που λένε κυρίως οι της ρεφορμιστικής αριστεράς πιο φανερά, προσπαθώντας να καμουφλάρουν αυτό που πραγματικά πιστεύουν και θα ήθελαν. Την κρατικοποίηση του ιδιωτικού τομέα υγείας ή ακόμη και την κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας στον τομέα της υγείας. Με άλλα λόγια, ζητούν ο καπιταλισμός να πάψει να είναι... καπιταλισμός!
Δεν περνάει καν απ’ το μυαλό τους ότι το αίτημα της επίταξης, ακόμη κι αν υλοποιηθεί, ολικά ή μερικά, για κάποιο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα από το σύστημα και την κυβέρνηση, έρχεται σε αντίθεση με το ουσιαστικό και πρωτεύον της ενίσχυσης της δημόσιας περίθαλψης. Εντάσσεται στα «μπαλώματα» που θα βγάλουν από τη δύσκολη θέση το σύστημα. Άσε που αναγνωρίζει ότι και το ιδιωτικό κεφάλαιο παρέχει περίθαλψη, έστω επιταγμένο, στο λαό. Εκτός κι αν πιστεύουν ότι είναι αδύνατο να το υλοποιήσει σήμερα το σύστημα και γι’ αυτό το θέτουν.
Ο αγώνας των υγειονομικών μαζί με το λαό ενάντια στην πολιτική που θυσιάζει ζωές είναι η διέξοδος. Και από αυτόν δεν μπορεί να ξεφύγει καμιά πρόταση - όπως αυτή της επίταξης που φασαριόζικα κι από διάφορες πλευρές προβάλλεται - που δεν δημιουργεί όρους κινήματος.
Σ.Π.
