(Σημ. Όπως είναι πλέον γνωστό αναρτούμε όλες τις ανακοινώσεις που προέρχονται από τις συνδικαλιστικές παρατάξεις που συμμετέχουν στο Σωματείο. Δημοσιεύονται με ευθύνη των συντακτών τους ως προς το περιεχόμενο.)
Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση, με τη βοήθεια των καλοπληρώμενων ΜΜΕ, προσπαθεί να θολώσει τα νερά και να εμφανίσει το νέο αντεργατικό τερατούργημα σαν ένα φιλεργατικό νομοσχέδιο!
Μας λέει ότι η κατάργηση του 8ώρου και η απόλυτη ευελιξία προωθείται για... λογαριασμό των εργαζόμενων που δήθεν θα μπορούν «να ρυθμίζουν τον εργασιακό χρόνο ανάλογα με τις κοινωνικές και οικογενειακές ανάγκες τους».
Μας λέει ότι η ατομική σύμβαση είναι προτιμότερη από τη συλλογική, γιατί δήθεν εργοδότης και εργαζόμενος μπορούν να... συνεννοηθούν καλύτερα.
Μας λέει ότι τα σωματεία και γενικά ο συνδικαλισμός έχουν «αναχρονιστικά στοιχεία λειτουργίας» και ότι τα νέα μέτρα δήθεν θα ευνοήσουν τη «δημοκρατία», «τη συμμετοχή και την ισότητα στις αποφάσεις». Αυτά και άλλα πολλά φαιδρά χρησιμοποιούνται ξεδιάντροπα για στηρίξουν την εργασιακή βαρβαρότητα.
Κάθε εργαζόμενος γνωρίζει ότι και αυτά τα νέα μέτρα θα αποτελέσουν όπλο στα χέρια του κεφαλαίου για μεγαλύτερο ξεζούμισμα, περισσότερη εκμετάλλευση, εξοντωτικούς όρους δουλειάς και εκτίναξη της εργοδοτικής τρομοκρατίας.
πολιτική. Θέλει να ξεχάσουμε τον αντεργατικό δρόμο που ο ίδιος έχει διανύσει. Ήταν αυτός που ψήφισε το χτύπημα της απεργίας (50%+1 συμμετοχή για απόφαση), που διεύρυνε τα ωράρια-λάστιχο στις τουριστικές περιοχές, που διεύρυνε την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, που άνοιξε σημαντικό δρόμο για τον κρατικό έλεγχο των σωματείων μέσω του Κεντρικού Μητρώου Πραγματικών Δικαιούχων. Και βέβαια είναι αυτός που πρόσφερε τεράστιες ανάσες στο σύστημα μέσα από την καλλιέργεια κοινοβουλευτικών αυταπατών και την περιθωριοποίηση των αγώνων και των συλλογικών διεκδικήσεων.
Και όλοι μαζί πρέπει να μπουν στον αγώνα για την ανατροπή του, να πυκνώσουν οι πρωτοβουλίες και οι μαζικές κινητοποιήσεις. Η Εργατική Πρωτομαγιά και οι μαζικές απεργιακές συγκεντρώσεις στις 6 Μάη ήταν ένα πρώτο, σημαντικό βήμα, το οποίο χρειάζεται συνέχεια με πιο μαζικούς και αποφασιστικούς όρους.
Σε κάθε εργασιακό χώρο, σε κάθε σωματείο να παρθούν άμεσα πρωτοβουλίες ενημέρωσης και ενεργοποίησης τω εργαζομένων. Να γίνουν μαζικές γενικές συνελεύσεις και να παρθούν αποφάσεις αγώνα, με στόχο τη μαζική, πλατιά ενεργοποίηση όλων των εργαζομένων σε ένα μεγάλο απεργιακό μέτωπο. Να μην επιτρέψουμε να επαναληφθεί η τακτική της εκτόνωσης και της ήττας, με μία και μόνη απεργία για «την τιμή των όπλων».
Να αντιπαρατεθούμε με τις δυνάμεις της συνθηκολόγησης και της υποταγής στο εσωτερικό τους εργατικού κινήματος. Με το λαό και τη νεολαία στο πλευρό μας να βάλουμε φραγμό στο νέο εργασιακό μεσαίωνα και την επέκταση της βαρβαρότητας.