Αύξηση-κοροϊδία του κατώτατου μισθού.

Αυτό που πραγματικά συμβολίζει είναι η διατήρηση της λιτότητας και της επίθεσης σε λαό και εργαζόμενους

Να «πανηγυρίσουμε» μας καλεί η κυβέρνηση για την ελεήμονα πολιτική της απόφαση για αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 11€ καθαρά (13€ μικτά) το μήνα, το 2022. 

Ταυτόχρονα, τα ΜΜΕ επιχειρούν να «φουσκώσουν» το ποσό με μπόλικη προπαγάνδα και αυθαίρετους... πολλαπλασιασμούς. Όλοι τους επιθυμούν να «ξεφουσκώσει» η οργή που νιώθει ο λαός όταν η πολιτική της επίθεσης σε κάθε του δικαίωμα, που διαλύει τους όρους της ζωής του, έχει το θράσος να παρουσιάζεται και «φιλεργατική». Γιατί το μόνο που ενδιαφέρει την κυβέρνηση και το σύστημα που υπηρετεί είναι οι δικές της πολιτικές ανάγκες, γι' αυτό και δεν διστάζει να παραδέχεται ανοιχτά ότι πρόκειται για συμβολική (και όχι πραγματική) αύξηση με σκοπό «να τονωθεί η ψυχολογία της αγοράς».

Είτε πρόκειται για εργαζόμενο, που θα εξαναγκαστεί σε ακόμα περισσότερες ώρες απλήρωτης υπερωρίας, χωρίς συλλογικές συμβάσεις, κάτω από εξαντλητική εντατικοποίηση, από μια εργοδοσία που έχει πάρει το πράσινο φως για απεριόριστη εκμετάλλευση μετά και την ψήφιση του αντεργατικού νόμου Χατζηδάκη, ενώ έχει επιδοτηθεί και μ' ένα σωρό τρόπους (αναστολές συμβάσεων, πρόγραμμα «ΣΥΝεργασία», «επιστρεπτέες προκαταβολές», προγράμματα ΟΑΕΔ και πολλά άλλα). Η μηδαμινή αύξηση ενός κατώτατου μισθού που επί χρόνια δεν αρκεί για να καλύψει ούτε τις βασικές ανάγκες δεν λύνει κανένα πρόβλημα. Σε αρκετές περιπτώσεις άλλωστε, οι εργαζόμενοι που έχουν εξαναγκαστεί να υπογράφουν τυπικά τον κατώτατο ενώ αμοίβονται με περισσότερα ώστε να μειώνεται το κόστος για τον εργοδότη, δεν θα δουν καμία αύξηση. Σε κάθε περίπτωση όμως, οι εργαζόμενοι βλέπουν εδώ και μήνες το εισόδημά τους να εξανεμίζεται στις αυξήσεις στα βασικά είδη (ενοίκια, καύσιμα, τρόφιμα, ρεύμα κ.ά.), που αποτελούν και το μεγαλύτερο μέρος των εξόδων τους. Ταυτόχρονα, βλέπουν το δικαίωμα στη συνδικαλιστική οργάνωση και δράση να βγαίνει στην παρανομία, το δικαίωμα στην ασφάλιση να αμφισβητιέται ξανά, το δικαίωμα σε δουλειά με όρους υγιεινής και ασφάλειας να έχει εξαφανιστεί.

Είτε πρόκειται για άνεργο, που μόνο αν είναι στο «τυχερό» 10% που παίρνει επίδομα ανεργίας, θα το δει ν' αυξάνεται κατά 8€, αν βέβαια συνεχίσει να το παίρνει μέχρι το 2022. Εν τω μεταξύ, θα είναι αντιμέτωπος με μια ανεργία που αυξάνεται, με «ευκαιρίες» ελαστικής και κακοπληρωμένης δουλειάς (στην καλύτερη περίπτωση), χωρίς πρόνοια και με καθημερινή αγωνία επιβίωσης.

Είτε πρόκειται για νέο, που πετάχτηκε εκτός πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, που δεν του επιτρέπεται να ολοκληρώσει τις σπουδές του, που ακόμα κι αν πάρει κάποιο πτυχίο, αργά ή γρήγορα θα βρεθεί αντιμέτωπος με τις συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα που έχουν διαμορφωθεί ειδικά για τους νέους εργαζόμενους. Χωρίς την παραμικρή σταθερότητα, χωρίς καμία προστασία απ' την εργοδοτική αυθαιρεσία, χωρίς δικαίωμα στη συλλογική οργάνωση. Με τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα βορά στο ξένο και ντόπιο κεφάλαιο, που ακονίζει μαχαίρια για να καταβροχθίζει τις εισφορές για επικουρική ασφάλιση, επίσης ξεκινώντας απ' το 2022 σύμφωνα με τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς.

Κανένα λόγο για «πανηγυρισμούς» δεν έχει ο λαός. Διατηρείται ο καθορισμός του κατώτατου μισθού απ' την κάθε κυβέρνηση. Διατηρούνται τα κριτήρια των «αντοχών της οικονομίας», που θέλουν να δικαιολογούν έναν κατώτατο μισθό πείνας και την ίδια ώρα να καλλιεργούν αυταπάτες για «καλύτερες μέρες» που θα έρθουν μαζί με την «ανάπτυξη» αν συνεχιστούν οι θυσίες. Θέλουν να διατηρούν τους εργαζόμενους σε κατάσταση αντικειμένων προς εκμετάλλευση.

Οι εργαζόμενοι, η νεολαία, ο λαός, πρέπει να αγωνιστούν! Με τους δικούς τους αγώνες μπορούν να κερδίσουν πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, συλλογικές συμβάσεις, αξιοπρεπείς όρους δουλειάς. Με την αντίστασή τους, μπορούν να βάλουν ανάχωμα στην αντιλαϊκή πολιτική, ν' ανατρέψουν τους νόμους που κατεδαφίζουν κάθε κατάκτηση, να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους.