Η "είδηση" - ήδη σήμερα Κυριακή - δεν είναι ούτε στα "ψιλά" των ΜΜΕ...
<<Πήγαινε να εκτελέσει δεύτερη βάρδια μέσα σε ένα 24-ωρο. To βράδυ της Παρασκευής 30 Ιουνίου γύρω στις 12, μέσα στο γενικό χαμό για να μαζευτούν οι τόνοι των σκουπιδιών, άφησε την τελευταία της πνοή, λίγο πριν ανέβει στο απορριμματοφόρο στο χώρο του ΓΚΑΡΑΖ του Δήμου Ζωγράφου, η 60χρονη Nτανιέλα Πρελορέντζου, μητέρα τεσσάρων παιδιών (το ένα ΑμΕΑ, το άλλο ανήλικο).Η τραγική εργάτρια αποκομιδής έπεσε θύμα της εντατικοποίησης της δουλειάς, αφού η υπηρεσία του Δήμου την έβαλε να δουλέψει δεύτερη βάρδια μέσα σε ένα 24-ωρο!!!>>
Ότι ήδη και από χρόνια θα έπρεπε να παίρνει σύνταξη;
Θα βγουν όλοι αυτοί που κραύγαζαν με τις κινητοποιήσεις των συμβασιούχων -οι οποίοι θα έπρεπε να μαζεύουν τα σκουπίδια όντας ήδη απολυμένοι- για τον κίνδυνο μολύνσεων για τα παιδιά, να κραυγάσουν για τα δικά της παιδιά;
Βγήκαν άραγε ποτέ όλοι αυτοί να κραυγάσουν για τα δεκάδες παιδιά που έμειναν ορφανά είτε από μάνα είτε από πατέρα γιατί έπρεπε να δουλέψουν σε άθλιες και επικίνδυνες δουλειές; Όχι βέβαια! Το συμβάν είναι μια σύντομη είδηση η οποία βγήκε μάλλον τυχαία. Θα ερευνηθεί το γεγονός και θα ξεχαστεί, για να μην πούμε ότι ήδη φροντίζουν να ξεχαστεί!
Πέθανε η γυναίκα για να καθαρίσει η πόλη. Αναγκάστηκε να δουλεύει 62 χρονών για να σωθεί η πατρίδα των δανειστών, των δανειζόμενων, αυτών που εξουσιάζουν τη χώρα και τη ζωή του λαού μας.
Πέθανε όπως πρέπει να πεθάνουμε όλοι. Δουλεύοντας για να αυγαταίνουν τα κέρδη των ιμπεριαλιστών και των ντόπιων κεφαλαιοκρατών. Δουλεύοντας χωρίς διαμαρτυρία, πάντα πρόθυμοι για να βγει η δουλειά. Για να είναι καθαρή η πόλη, για να ξεχρεωθούν τα χρέη άλλων κι όχι τα δικά μας.
"Αυτοί είναι οι εργάτες Καθαριότητας! Εργάτες της δουλειάς και όχι των απεργιών!", δήλωσε ο άθλιος που παριστάνει τον πρόεδρο των εργατών της καθαριότητας. Ο αγωνιστής των καναλιών! Αυτός που μαζί με τη συνδικαλιστική του φάρα φρόντισε να μένουν αυτοί οι εργάτες διαιρεμένοι. Που έστελνε σωματεία στα δικαστήρια γιατί δεχόντουσαν στις γραμμές τους τούς εργάτες κάθε είδους σύμβασης που σκαρφίζεται το σύστημα για να τους έχει του χεριού του. Που έκανε ότι μπορούσε παριστάνοντας τον αγωνιστή ώστε να μην απειληθεί στ' αλήθεια η κυβερνητική πολιτική των απολύσεων. Τέτοιες δηλώσεις δε γίνονται κατά λάθος. Εκφράζουν τη πραγματικότητα, εκφράζουν το πως πραγματικά σκέφτονται κάτι τέτοιοι τύποι, αποκαλύπτουν το πραγματικό τους ρόλο για να μη σηκώσουν το κεφάλι τους ποτέ οι εργάτες.
Οι εργάτες της καθαριότητας θα έπρεπε να είναι της απεργίας! Όπως όλοι οι εργάτες. Γιατί όταν ήταν της απεργίας μπορούσαν και να υπερασπιστούν τη ζωή τους. Μπορούσαν και επέβαλαν να είναι άνθρωποι της δουλειάς για να ζήσουν αυτοί και τα παιδιά τους και όχι για να πεθαίνουν για μια άθλια δουλειά και μια άθλια ζωή! Μπορούσαν στα 62 τους να απολαμβάνουν τους κόπους της ζωής τους και κανείς δεν θα τους ανάγκαζε να δουλεύουν "εθελοντικά" για να καθαρίσει η πόλη μέσα στο καύσωνα. Δεν αρκεί η οργή μας και η καταγγελία.
Χρειάζεται να βάλουμε πλάτη ώστε οι εργάτες να ξαναγίνουν "των απεργιών", της οργάνωσης ενάντια σε αυτούς που τους στέλνουν σε διπλοβάρδιες για να καθαρίσουν οι πόλεις τους, για να ξαναγίνουν "εργάτες της δουλειάς" για αξιοπρεπή, τουλάχιστον, ζωή. Για να ξαναπάρουν τη τύχη τους στα χέρια τους χωρίς να την αναθέτουν σε κανένα σωτήρα και για να καθαρίσουν την ανθρωπότητα από τα σκουπίδια που εξουσιάζουν τη ζωή μας.
<<Πήγαινε να εκτελέσει δεύτερη βάρδια μέσα σε ένα 24-ωρο. To βράδυ της Παρασκευής 30 Ιουνίου γύρω στις 12, μέσα στο γενικό χαμό για να μαζευτούν οι τόνοι των σκουπιδιών, άφησε την τελευταία της πνοή, λίγο πριν ανέβει στο απορριμματοφόρο στο χώρο του ΓΚΑΡΑΖ του Δήμου Ζωγράφου, η 60χρονη Nτανιέλα Πρελορέντζου, μητέρα τεσσάρων παιδιών (το ένα ΑμΕΑ, το άλλο ανήλικο).Η τραγική εργάτρια αποκομιδής έπεσε θύμα της εντατικοποίησης της δουλειάς, αφού η υπηρεσία του Δήμου την έβαλε να δουλέψει δεύτερη βάρδια μέσα σε ένα 24-ωρο!!!>>
62 χρονών νεκρή. Νεκρή γιατί αναγκαζόταν να δουλεύει.
Νεκρή γιατί αναγκαζόταν να μαζεύει σκουπίδια.
Να μαζεύει σκουπίδια για να είναι καθαρή η πόλη.
Με διπλοβάρδια μάλιστα σε μέρες καύσωνα. Θα βγουν και θα πουν πολλά και πολλοί. Πόσοι όμως θα πουν ότι σε αυτή την ηλικία δεν θα έπρεπε να δουλεύει;Ότι ήδη και από χρόνια θα έπρεπε να παίρνει σύνταξη;
Θα βγουν όλοι αυτοί που κραύγαζαν με τις κινητοποιήσεις των συμβασιούχων -οι οποίοι θα έπρεπε να μαζεύουν τα σκουπίδια όντας ήδη απολυμένοι- για τον κίνδυνο μολύνσεων για τα παιδιά, να κραυγάσουν για τα δικά της παιδιά;
Βγήκαν άραγε ποτέ όλοι αυτοί να κραυγάσουν για τα δεκάδες παιδιά που έμειναν ορφανά είτε από μάνα είτε από πατέρα γιατί έπρεπε να δουλέψουν σε άθλιες και επικίνδυνες δουλειές; Όχι βέβαια! Το συμβάν είναι μια σύντομη είδηση η οποία βγήκε μάλλον τυχαία. Θα ερευνηθεί το γεγονός και θα ξεχαστεί, για να μην πούμε ότι ήδη φροντίζουν να ξεχαστεί!
Πέθανε η γυναίκα για να καθαρίσει η πόλη. Αναγκάστηκε να δουλεύει 62 χρονών για να σωθεί η πατρίδα των δανειστών, των δανειζόμενων, αυτών που εξουσιάζουν τη χώρα και τη ζωή του λαού μας.
Πέθανε όπως πρέπει να πεθάνουμε όλοι. Δουλεύοντας για να αυγαταίνουν τα κέρδη των ιμπεριαλιστών και των ντόπιων κεφαλαιοκρατών. Δουλεύοντας χωρίς διαμαρτυρία, πάντα πρόθυμοι για να βγει η δουλειά. Για να είναι καθαρή η πόλη, για να ξεχρεωθούν τα χρέη άλλων κι όχι τα δικά μας.
"Αυτοί είναι οι εργάτες Καθαριότητας! Εργάτες της δουλειάς και όχι των απεργιών!", δήλωσε ο άθλιος που παριστάνει τον πρόεδρο των εργατών της καθαριότητας. Ο αγωνιστής των καναλιών! Αυτός που μαζί με τη συνδικαλιστική του φάρα φρόντισε να μένουν αυτοί οι εργάτες διαιρεμένοι. Που έστελνε σωματεία στα δικαστήρια γιατί δεχόντουσαν στις γραμμές τους τούς εργάτες κάθε είδους σύμβασης που σκαρφίζεται το σύστημα για να τους έχει του χεριού του. Που έκανε ότι μπορούσε παριστάνοντας τον αγωνιστή ώστε να μην απειληθεί στ' αλήθεια η κυβερνητική πολιτική των απολύσεων. Τέτοιες δηλώσεις δε γίνονται κατά λάθος. Εκφράζουν τη πραγματικότητα, εκφράζουν το πως πραγματικά σκέφτονται κάτι τέτοιοι τύποι, αποκαλύπτουν το πραγματικό τους ρόλο για να μη σηκώσουν το κεφάλι τους ποτέ οι εργάτες.
Οι εργάτες της καθαριότητας θα έπρεπε να είναι της απεργίας! Όπως όλοι οι εργάτες. Γιατί όταν ήταν της απεργίας μπορούσαν και να υπερασπιστούν τη ζωή τους. Μπορούσαν και επέβαλαν να είναι άνθρωποι της δουλειάς για να ζήσουν αυτοί και τα παιδιά τους και όχι για να πεθαίνουν για μια άθλια δουλειά και μια άθλια ζωή! Μπορούσαν στα 62 τους να απολαμβάνουν τους κόπους της ζωής τους και κανείς δεν θα τους ανάγκαζε να δουλεύουν "εθελοντικά" για να καθαρίσει η πόλη μέσα στο καύσωνα. Δεν αρκεί η οργή μας και η καταγγελία.
Χρειάζεται να βάλουμε πλάτη ώστε οι εργάτες να ξαναγίνουν "των απεργιών", της οργάνωσης ενάντια σε αυτούς που τους στέλνουν σε διπλοβάρδιες για να καθαρίσουν οι πόλεις τους, για να ξαναγίνουν "εργάτες της δουλειάς" για αξιοπρεπή, τουλάχιστον, ζωή. Για να ξαναπάρουν τη τύχη τους στα χέρια τους χωρίς να την αναθέτουν σε κανένα σωτήρα και για να καθαρίσουν την ανθρωπότητα από τα σκουπίδια που εξουσιάζουν τη ζωή μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.