ΤΡΑΓΙΚΕΣ ΟΙ ΕΛΕΙΨΕΙΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟ ΦΛΕΜΙΓΚ,. Η ΕΞΟΥΘΕΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΥΣΗ! ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ

  Δεν είναι τυχαίο που οι ελλείψεις προσωπικού, ιδίως αυτή την περίοδο είναι στην ημερήσια διάταξη. Δείχνει και την έκταση του προβλήματος, που πλέον (παρά...τις χιλιάδες προσλήψεις  !!!) είναι ανεξέλεγκτο.
   Στο Νοσοκομείο μας, αλλά και στα άλλα Νοσοκομεία, οι μετακινήσεις προσωπικού, οι κουτσουρεμένες άδειες, τα πολλαπλά καθήκοντα, μία εδώ και μία εκεί για να βγουν οι βάρδιες, εκτός από το ξεθέωμα και την αναστάτωση της ζωής μας δεν αρκούν για να λύσουν το πρόβλημα. Και δεν αρκούν, γιατί όσο και να ...ανακατέψεις το προσωπικό, δεν αυγαταίνει!  Η επικίνδυνη αυτή κατάσταση σ' όλη την Ελλάδα, εκτός από την ταλαιπωρία των εργαζομένων, έχει ως αποτέλεσμα και την ταλαιπωρία του κόσμου, που η πρόσβασή του στις υπηρεσίες υγείας γίνεται δυσκολότερη και ακριβότερη.  Καταργείται στην πράξη δηλαδή η δωρεάν περίθαλψη στο λαό, το κλείσιμο δομών και υπηρεσιών υγείας, που πολύ κομψά συνήθως βαφτίζεται "ανάπτυξη με αλλαγή χαρακτήρα" και "οικονομίες κλίμακας"  (Κάτι ξέρουμε στο Φλέμιγκ απ' αυτά).
   Σε αυτό ζοφερό κλίμα εκπληρώνεται η νεοφιλελεύθερη επιλογή που ομνύει στην ασυδοσία της αγοράς και απαιτεί  ...ισχυρό κράτος μόνο όταν πρόκειται για την καταστολή απεργιών και διεκδικήσεων εργαζομένων. Σ' όλες τις άλλες περιπτώσεις, οι κοινωνικές παροχές είναι "βάρος" και οι Δημόσιοι υπάλληλοι, "άχρηστοι τεμπέληδες" που πρέπει να απολυθούν και να καταργηθεί η μονιμότητά τους. Δηλαδή να προσληφθούν άλλοι, λιγότεροι και ανακυκλώσιμοι, με ακόμα χαμηλότερο μισθό και χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα. (Τα παιδιά και τα ανίψια μας δηλαδή για ένα χρόνο, με 500 ευρώ και ...πάει και χαμηλότερα!)
   Οι κοινωνικές παροχές κάθε είδους είναι απλώς διαφυγόντα κέρδη για το σύστημα που ζούμε και κάνει τα πάντα για να πάρει πίσω ό,τι αναγκάστηκε να δώσει στους εργαζόμενους κάτω από την πίεση των αγώνων τους, όλο το προηγούμενο διάστημα. Όσο και να προσπαθούν να το κρύψουν, κανένα από τα δικαιώματα που κέρδισαν οι παλιότεροι εργαζόμενοι, δεν χαρίστηκε. Όλα κατακτήθηκαν μέσα από σκληρούς και πολύχρονους αγώνες. Τώρα που το κίνημά μας είναι σε υποχώρηση, το σύστημα τα παίρνει πίσω. Τόσο απλά!
   Τα παιδιά μας,ως αυριανοί εργαζόμενοι, θα χρειαστεί να παλέψουν διπλά για να τα κατακτήσουν ξανά. Η ζωή έχει αποδείξει πως θα το κάνουν, καθώς οι ανάγκες θα δυναμώσουν την αντίσταση. Επειδή όμως δεν πρόκειται για  εκπλήρωση υποσχέσεων στην άλλη ζωή ούτε για αυτόματη διαδικασία, το δικό μας , σημερινό καθήκον, είναι να αντισταθούμε τώρα! Να απαιτήσουμε προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, δωρεάν περίθαλψη χωρίς τα "πλαφόν του θανάτου", να μπει τέλος στη φοροληστεία, να αυξηθεί ο μισθός για να μπορούμε να ζήσουμε.
   Γι' αυτό όμως χρειαζόμαστε ισχυρό εργατικό κίνημα, με ενεργή τη συμμετοχή μας, χωρίς "ανάθεση" του αγώνα σε ηγεσίες που χρόνια τώρα κάνουν τους "παράγοντες" και υπονομεύουν όποιον αγώνα πάει να ξεδιπλωθεί.
   Να δυναμώσουμε τα Σωματεία μας, Να αφήσουμε παρακαταθήκη τους αγώνες για καλύτερη ζωή και όχι την ήττα!
Το επόμενο διάστημα, απ' ό,τι όλα δείχνουν, θα είναι σημαντικό από πλευράς αποφάσεων της πολιτικής ηγεσίας για το Νοσοκομείο μας και για τα Νοσοκομεία της περιοχής.

ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΘΕ ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗΣ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ.

ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΟΥ,

ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ  ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΕΦΗΜΕΡΕΥΣΗ ΤΟΥ.