ΠΟΙΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ: ...ΙΔΙΩΣ ΑΝ ΔΕΝ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ;

  "ΣΑΝ ΠΡΟΚΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΡΦΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ..." *

Την Πέμπτη στις 27 Νοέμβρη, τυπικά με την ευκαιρία του προϋπολογισμού, ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ έχουν προκυρήξει 24ωρη πανελλαδική - πανεργατική Απεργία. Πρόκειται δηλαδή για ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ!

Είναι αλήθεια πως κάθε παράταξη συμμετέχει στην απεργία προβάλλοντας το δικό της σκεπτικό και πλαίσιο. Ανεξάρτητα από τα "λόγια" όμως , δεν είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς, τόσο την ειλικρίνεια του καθένα, όσο και τους λόγους που τον αναγκάζουν να την υπερασπίζεται είτε ουσιαστικά, είτε στα λόγια. 

Και οι λόγοι της απεργίας είναι τόσο έντονοι που τους καταλαβαίνει καθένας εύκολα και τους νοιώθει ακόμα ευκολότερα: 

    Η Έξοδος από την κρίση που τάζει η Κυβέρνηση είναι νεκρό γράμμα. Την ίδια στιγμή που την εξαγγέλλουν, ετοιμάζουν απολύσεις και νέα "μέτρα". Η επίθεση στα δικαιώματά μας δεν είναι "θεωρία". Σημαίνει ανεργία, σημαίνει μείωση μισθών με το νέο μισθολόγιο - βαθμολόγιο που άμεσα ή λίγο αργότερα θα εμφανιστεί, σημαίνει διάλυση των εργασιακών σχέσεων και ελαστική απασχόληση. Και στο Δημόσιο. Η διοίκηση θα έχει το απόλυτο δικαίωμα να καθορίζει πως , πότε και πόσο θα δουλεύουμε. Θέλουν να μετατρέψουν το σταθερό ωράριο, όπως και την όποια μονιμότητα έχει απομείνει  σε παρελθόν. Έτσι θα καθορίζουν τη ζωή μας ακόμα και όταν δεν είμαστε στη δουλειά.

   Εδώ και καιρό καταργήθηκαν ουσιαστικά οι συλλογικές συμβάσεις, όπως μειώθηκαν και οι μισθοί ή καταργήθηκαν τα δώρα. Έτσι η αφαίρεση δικαιωμάτων, σαν πινγκ - πονγκ, περνάει από τον ιδιωτικό στο δημόσιο τομέα και μας καταδικάζει όλους στη φτώχεια και στην ανέχεια.

   Στην επίθεση αυτή χρησιμοποιούν κάθε διαθέσιμο μέσο. Την κρίση, την απουσία ισχυρού κινήματος, τα ΜΜΕ που εκτελούν "παραγγελίες" με χάρισμα τα θαλασσοδάνεια, την τρομοκρατία. Έτσι εξηγείται γιατί πληθαίνουν οι τρομοκρατικές διώξεις σε "ενοχλητικούς" συνδικαλιστές. Έτσι εξηγείται επίσης και η επιμονή τους για το νέο συνδικαλιστικό νόμο.

Αλλά γι' αυτόν, καθώς είναι "σκοτεινό σημείο" πρέπει να πούμε μια κουβέντα παραπάνω:  

   Όπως γίνεται πριν από κάθε εφόρμηση, θα μας ζαλίσουν το κεφάλι με τα συνδικαλιστικά προνόμια, με τα "λαμόγια" συνδικαλιστές....Έχουμε να δούμε και να ακούσουμε τραγικά πράγματα. Για όλα τα κακά της χώρας θα φταίνε οι συνδικαλιστές!

   Δεν υπάρχουν και τέτοιοι; Θα ρωτήσει κάποιος. Βεβαίως και υπάρχουν! τους χρησιμοποιεί χρόνια το σύστημα για να καθυποτάξει τους εργαζόμενους. Ο μόνος τρόπος να απαλλαγούμε όμως είναι να πάρει ο καθένας από μας την υπόθεση του συνδικαλιστικού κινήματος στα χέρια του.

   'Οσο για το νόμο δεν ενδιαφέρεται για τέτοια! Ενδιαφέρεται να καταργήσει δικαιώματα και πρώτο και καλύτερο το δικαίωμα της απεργίας! Ενδιαφέρεται να καταργήσει το Συνδικαλισμό. Τη δυνατότητα των εργαζομένων να δρουν συλλογικά. Το δικαίωμα, για παράδειγμα, να υπερασπιζόμαστε το Νοσοκομείο και τη δουλειά μας όπως το κάνουμε τόσο καιρό. Θέλουν επίσης να βάλουν χέρι στα οικονομικά των Σωματείων. Θέλουν να μη σηκώνει κανείς κεφάλι.

 Για όλα τα παραπάνω, και γι' άλλα τόσα που δεν είπαμε, Το Σωματείο σε καλεί να απεργήσεις. 

Και πριν αποφασίσεις, συνάδελφε, να αναρωτηθείς:

• Δεν απεργείς τόσα χρόνια γιατί λυπάσαι το μεροκάματο, δε θέλεις να το χάσεις λες.Τόσα χρόνια όμως σου μειώνουν το μισθό λίγο-λίγο. Έχεις σκεφτεί πόσα μεροκάματα έχεις χάσει μια για πάντα; Από την άλλη έχεις σκεφτεί πόσα μεροκάματα θα είχες γλυτώσει αν συμμετείχες σε μαζικές απεργίες και με τον αγώνα σου τους είχες σταματήσει;
• Η Απεργία είναι από τα πολυτιμότερα δικαιώματα του εργαζόμενου. Κάποιοι - μπορεί και οι δικοί σου παππούδες και πατεράδες - μάτωσαν γι' αυτό το δικαίωμα. Όχι για τους εργατοπατέρες αλλά για το δικαίωμα. Δικαίωμα ανεξάρτητο από το αν το αναγνωρίζει η επίσημη εξουσία ή όχι. Δικαίωμα κατακτημένο στη συνείδηση όχι στα δικαστήρια.
• Δε γίνεται τίποτα με την απεργία σου λένε. Το παν είναι ο πολιτισμένος διάλογος! Από τον καναπέ! Δεν το βλέπεις πως δεν γίνεται "άλλοι" να αγωνίζονται για σένα; Πως αυτή η λογική οδήγησε σε ξεπούλημα του συνδικαλιστικού κινήματος, σε ξεπουλημένες ηγεσίες που από συνδικαλιστές έγιναν "κοινωνικοί εταίροι" και συνομιλητές της κυβέρνησης την ίδια ώρα που σου κόβουν δουλειά, μισθό, σύνταξη, ασφάλιση; Μη λες λοιπόν πως αυτοί φταίνε που δεν κινητοποιήσαι, να λες πως η δική σου ανάθεση τους επέτρεψε να υπάρξουν. Σ' αυτούς δεν ταιριάζουν οι αγώνες, γι' αυτό μόνο μέσα από τους αγώνες μπορείς να τους πετάξεις από πάνω σου.
• Με την απεργία παλεύουμε για:

•  ΜΟΝΙΜΗ, ΠΛΗΡΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
• ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ
• ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ- ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ 
• ΕΠΙΔΟΜΑ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΙΑΤΡΟΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ                       ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΕΡΓΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ 
• ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ Ο ΝΕΟΣ  ΑΝΤΙΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ 
• ΝΑ ΑΡΘΕΙ ΚΑΘΕ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ

Τέλος συνάδελφε σκέψου: Αφού με τις απεργίες δεν γίνεται τίποτα, αφού δεν τραβάει ο κόσμος, αφού δεν έχουν συμμετοχή ΤΟΤΕ ΓΙΑΤΙ ΛΥΣΑΝΕ ΝΑ ΤΙΣ ΚΑΤΑΡΓΗΣΟΥΝ;

Αν παρ' όλα αυτά συνάδελφε μας, αποφασίσεις να μην συμμετέχεις στην απεργία, ΣΕΒΑΣΤΗ η απόφασή σου. Όλοι  καταλαβαίνουμε  πόσο δύσκολο είναι και κανείς δεν θα ζητήσει τα ρέστα. Εξ' άλλου η Συνδικαλιστική δράση είναι εθελοντική, ζήτημα κατάκτησης άποψης και συνείδησης. ΟΜΩΣ ΜΗ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙΣ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΟΥ ΚΑΤΗΓΟΡΩΝΤΑΣ ΚΑΙ ΛΟΙΔΟΡΩΝΤΑΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ ΝΑ ΑΠΕΡΓΗΣΟΥΝ! ΔΕΝ ΣΟΥ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ, ΑΦΟΥ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΚΙΟ.

ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΣΕ ΠΕΙΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΦΟΡΑ!

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ!

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ 

ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΑΜΦΙΒΑΛΛΟΥΝ.

*"ΣΑΝ ΠΡΟΚΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΡΦΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ..."

-Προδίδετε πάλι την Ποίηση, θα μου πεις,
Την ιερότερη εκδήλωση του Ανθρώπου.

 Τη χρησιμοποιείτε πάλι ως μέσον, υποζύγιον

 Των σκοτεινών επιδιώξεών σας.

 Εν πλήρη γνώσει της ζημιάς που προκαλείτε

 Με το παράδειγμά σας στους νεωτέρους. 

 -Το τι δεν πρόδωσες εσύ να μου πεις 

Εσύ κι οι όμοιοί σου, χρόνια και χρόνια,

 Ένα προς ένα τα υπάρχοντά σας ξεπουλώντας. 

Στις διεθνείς αγορές και τα λαϊκά παζάρια

 Και μείνατε χωρίς μάτια για να βλέπετε, χωρίς αφτιά

 ν’ ακούτε, με σφραγισμένα στόματα και δε μιλάτε.

 Για ποια ανθρώπινα ιερά μας εγκαλείτε;

 Ξέρω: κηρύγματα και ρητορείες πάλι, θα πεις. 

Ε ναι λοιπόν! Κηρύγματα και ρητορείες. 

Σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις 

Να μην τις παίρνει ο άνεμος. 

 Μανόλης Αναγνωστάκης, Ποιητική