ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΟΧΙ ΜΕ 61,31%...ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΜΕΤΩΠΟΥ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ!

Είναι γνωστό ότι η γενικότερη πολιτική ανάλυση δεν είναι "ειδικότητα" αυτού του χώρου. Ούτε όμως και απαγορευμένη μιας και όλα έχουν σχέση με την πολιτική κατάσταση, επιλογές και εξελίξεις.  Για παράδειγμα, αποτέλεσμα πολιτικών επιλογών που υπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα  είναι η σημερινή τραγική κατάσταση και στο Α. Φλέμιγκ. Αναπόφευκτα, πολιτική στάση συνιστά η αντίσταση και ο αγώνας μας να κρατήσουμε το Νοσοκομείο ανοιχτό στον κόσμο και να διασφαλίσουμε το δικαίωμά μας στη δουλειά. 

Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη σπουδή για να κατανοήσει ο καθένας πως το χτεσινό δημοψήφισμα, στις συνθήκες και με την πίεση που έγινε έχει τη δική του ιδιαίτερη σημασία και θα προκαλέσει εξελίξεις, ούτως ή άλλως. Έτσι λοιπόν χρειάζεται ο καθένας μας να σκεφτεί και να βγάλει τα συμπεράσματά του, να ξεκαθαρίσει τη στάση, να πάρει θέση και να δράσει το αμέσως επόμενο διάστημα. Γιατί, όπως διδάσκει η ιστορία - για όποιον θέλει να τη δει - η δράση του κόσμου προχωράει τον κόσμο μπροστά, ανεξάρτητα αν κερδίζει το χειροκρότημα η "υψηλή πολιτική".

Το ΟΧΙ του 61,31% έναντι του 38,69 του ΝΑΙ προφανώς δεν σημαίνει για όλους το ίδιο, ούτε όλοι είχαν στο μυαλό τους το ίδιο πράγμα όταν ψήφιζαν ΟΧΙ, επέλεγαν το ΑΚΥΡΟ ή την ΑΠΟΧΗ, τα οποία επίσης δεν πρέπει να αγνοούμε ως πολιτικές επιλογές.

Το σίγουρο είναι πάντως πως η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου έκφρασε την οργή, την αγανάκτηση και την καταδίκη της σε όλες εκείνες τις δυνάμεις που τα προηγούμενα χρόνια έκαναν άγρια επίθεση στη ζωή και στα όποια δικαιώματα είχαν απομείνει στους εργαζόμενους. 

Ο ελληνικός λαός, μέσα από την εμπειρία του όλα αυτά τα χρόνια, αντιλήφθηκε ή διαισθάνθηκε ότι η κρίση δεν αφορά ούτε προέρχεται από τον ίδιο που είναι...τεμπέλης και σπάταλος. Ότι το  περιβόητο χρέος των τραπεζών και συνολικά του συστήματος που ο ίδιος πληρώνει χωρίς τέλος, αφορά δομικά το σύστημα  και προέρχεται από το ανελέητο κυνήγι του κέρδους. Όσο αυτό μειώνεται, τόσο ξεζουμίζονται οι λαοί, τόσο ξεπουλιέται η δημόσια περιουσία, τόσο ανεβαίνει η απλήρωτη εργασία, η ανεργία, τόσο κατεδαφίζονται δικαιώματα, τόσο πεθαίνουν οι άνθρωποι αβοήθητοι στα ράντζα χωρίς περίθαλψη.

Αυτή είναι κατά τη γνώμη μας η κοινή συνισταμένη του ΟΧΙ, που για να γίνει πλήρως κατανοητό χρειάζεται να απαντηθούν αρκετά "επί μέρους" ερωτήματα. Για παράδειγμα:

• Αν το ΟΧΙ εκφράζει τη θέληση του λαού για  ΤΕΛΟΣ ΣΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ, δεν έρχεται σε ευθεία παραβίαση της θέλησής του οποιαδήποτε απόπειρα υπογραφής ενός ακόμα "καλύτερου" μνημονίου;
• Αν το ΟΧΙ εκφράζει  ΞΕΚΑΘΑΡΑ την αγανάκτηση του λαού για όλες τις πολιτικές δυνάμεις, κόμματα κλπ που εφάρμοσαν τις μνημονιακές πολιτικές τα τελευταία χρόνια, τι νόημα έχει η απόπειρα "συνεννόησης" με αυτές ακριβώς τις δυνάμεις, μία μέρα μετά, προκειμένου να εξασφαλιστεί "συναίνεση" και κοινό πλαίσιο στη διαπραγμάτευση; Τι περιμένει η κυβέρνηση να υποστηρίξουν δηλαδή; Τη διαγραφή του χρέους; (!!!)
• Οι περίπου 370.000 χιλιάδες συμπατριώτες μας που επέλεξαν το ΑΚΥΡΟ/ ΛΕΥΚΟ/ ΑΠΟΧΗ  είχαν απλώς ...πάει για μπάνιο ή εξέφρασαν - τουλάχιστον ένα μεγάλο κομμάτι τους - συνειδητή πολιτική στάση που, ούτε λίγο ούτε πολύ, συντάσσεται με τα κίνητρα πολλών από εκείνους που επέλεξαν το ΟΧΙ  και οπωσδήποτε σχετίζεται με τα παραπάνω ερωτήματα;  

Όποια απάντηση και να δώσει ο καθένας μας στα παραπάνω, είναι ξεκάθαρο πως τα κοράκια του κεφαλαίου (δανειστές αν προτιμάτε) θα σκληρύνουν τη στάση τους, πως θα  εξαπολύσουν νέα επίθεση στο λαό με τη βοήθεια και των ντόπιων υποτελών τους. Πως, αν δεν αντισταθούμε, κινδυνεύουμε με ακόμα μεγαλύτερη ανεργία, ύφεση, λουκέτα, ισοπέδωση και κατάργηση κάθε εργατικού "δικαιώματός" - αν έχει απομείνει κανένα...  

Το ΟΧΙ λοιπόν, για να αποκτήσει το πραγματικό του περιεχόμενο πρέπει να συγκροτηθεί, μέσα σε άσχημους πολιτικούς συσχετισμούς, σε συνειδητή, οργανωμένη λαϊκή αντίσταση ενάντια στα μνημόνια, ενάντια στην εξάρτηση της χώρας από κάθε σχηματισμό που οδηγεί στην εξαθλίωση. Πρέπει να συγκροτηθεί σε μέτωπο αντίστασης, διεκδίκησης δικαιωμάτων και ελπίδας για το λαό μας.