Σημ. Οι τολμηροί ας διαβάσουν παρακάτω ολόκληρη τη γνωμοδότηση της δικηγόρου της ΑΔΕΔΥ για την αντισυνταγματικότητα του νόμου Γεροβασίλη. Χρήσιμο είναι, αλλά επιτρέψτε μας να το ξαναπούμε: Η λύση δεν θα έρθει - και δεν μπορεί να έρθει- από τους δικηγόρους και τα δικαστήρια. Σε αυτά τα ζητήματα, το πολύ-πολύ να επέλθει καθυστέρηση... λόγω τήρησης προσχημάτων. Άλλωστε στα ζητήματα των θεσμών πάντα το επίσημο κράτος έχει και το μαζαίρι και το πεπόνι!. Δεν θα τους βγει αυτός ο νόμος; Θα φτιάξουν άλλο! Τόσο απλά.
Η μόνη πραγματική δύναμη που και στο παρελθόν έχει καταργήσει νόμους, και τώρα μπορεί να καταργήσει είναι η μαζική συμμετοχή μας στις κινητοποιήσεις. Μόνο το κίνημα των εργαζομένων μπορεί να επιβάλλει λύσεις υπέρ τους. Όσο είμαστε σαν γροθιά καμία αξιολόγηση δεν μπορεί να περάσει. Ας το σκεφτούν όσοι ακόμα διστάζουν.
Αυτό αναφέρεται σε γνωμάτευση, δικηγόρου, που δημοσιοποίησε για λογαριασμό της ΑΔΕΔΥ και αποτελεί την πρώτη απάντηση της κορυφαίας συνδικαλιστικής οργάνωσης των δημοσίων υπαλλήλων, απέναντι στην τροπολογία για την αξιολόγηση του υπουργείου Διοικητικής Ανασυγκρότησης, που ψηφίστηκε στη Βουλή.
Ειδικότερα στην γνωμοδότηση, που δημοσιοποιεί η ΑΔΕΔΥ, σημειώνεται:
Ι. Επί του ερωτήματος.
Μου ζητήθηκε να γνωμοδοτήσω επί του κάτωθι ερωτήματος:
«Μπορεί η συμμετοχή υπαλλήλου στην νομίμως προκηρυχθείσα απεργιακή κινητοποίηση της ΑΔΕΔΥ από κάθε διαδικασία αξιολόγησης, να εκληφθεί ως «μη εκπλήρωση της υποχρέωσης αξιολόγησης, η οποία αποστερεί από τους υπαλλήλους την δυνατότητα συμμετοχής σε διαδικασίες επιλογής και τοποθέτησης προϊσταμένων, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 3528/2007 και του ν. 3584/2007 ή σύμφωνα με άλλες γενικές ή ειδικές διατάξεις«; Ομοίως, μπορεί η μη ύπαρξη «βεβαίωσης τήρησης των υποχρεώσεων για συμμετοχή στην διαδικασία αξιολόγησης» να αποτελέσει προϋπόθεση για την συμμετοχή υπαλλήλου σε διαδικασίες επιλογής και τοποθέτησης προϊσταμένων, όταν η μη εκπλήρωση των ως άνω υποχρεώσεων, οφείλεται σε συμμετοχή στην ως άνω νόμιμα προκηρυχθείσα απεργία;»
ΙΙ. Επί των εφαρμοστέων διατάξεων.
1] Το νομικό πλαίσιο, που διέπει το δικαίωμα της απεργίας. Η αποχή από συγκεκριμένα καθήκοντα, ως μορφή λευκής απεργίας.
Σύμφωνα με το άρ. 23 του Συντάγματος,
«1. Το Κράτος λαμβάνει τα προσήκοντα μέτρα για την διασφάλιση της συνδικαλιστικής ελευθερίας και την ανεμπόδιστη άσκηση των συναφών με αυτήν δικαιωμάτων, εναντίον κάθε προσβολής του, μέσα στα όρια του νόμου. 2. Η απεργία αποτελεί δικαίωμα και ασκείται από τις νόμιμα συστημένες συνδικαλιστικές οργανώσεις για την διαφύλαξη και προαγωγή των οικονομικών και εργασιακών γενικά συμφερόντων των εργαζομένων. [..]».
Σε πλήρη σύμπνοια προς το Σύνταγμα, το άρ. 19 του ν. 1264/1982 προβλέπει «1. Η απεργία αποτελεί δικαίωμα των εργαζομένων που ασκείται από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις α) ως μέσο για τη διαφύλαξη και προαγωγή των οικονομικών εργασιακών συνδικαλιστικών και ασφαλιστικών συμφερόντων των εργαζομένων και ως εκδήλωση αλληλεγγύης για τους αυτούς σκοπούς [..]».
