Μπροστά στην καταστροφή που μας βρήκε, μπροστά στα καμμένα κουφάρια των ανθρώπων, στα καμμένα σπίτια και περιουσίες, ταιριάζει μόνο η σιωπή. Αυτό μας λένε σε κάθε μεγάλο κακό !Τα ευχολόγια για να σταματήσει το κακό, επιτρέπονται ελεύθερα. Οι αναφορές για "ασύμετρες απειλές" και "ασύμετρο πόλεμο" επίσης ταιριάζουν και δεν προσβάλουν τη μνήμη των νεκρών συνανθρώπων μας. Ελεύθερα κι' αυτές.
Αντίθετα το να τολμήσει κάποιος να ψελίσσει ότι ίσως κάτι θα μπορούσε η πολιτεία μας κάπως να έχει προβλέψει ώστε να μην εγκλωβίζονται οι άνθρωποι σαν κοπάδια και να καίγονται σε παραλιακές ταβέρνες λίγα μέτρα από τη θάλασσα, τότε διαπράτει ύβρη...τούτες τις ώρες της οδύνης!
Αν για παράδειγμα σκεφτεί κανείς φωναχτα πως οι πυροσβέστες είναι τα τελευταία χρόνια όλο και λιγότεροι , με συμβασιούχους λίγων μηνών καθότι οι προσλήψεις απαγορεύονται, είναι ...λαϊκιστής! Αν σκεφτεί πως τα κονδύλια είναι γύρω στα 100 εκκατομύρια λιγότερα απ' όσα ήταν πριν 10 χρόνια προκειμένου να διασωθούν οι τράπεζες και να πληρωθούν οι δανειστές, καταλύει τη δημοκρατία! (τρομάρα της). Αν σκεφτεί ακόμα ότι δεν έχει μείνει ούτε σπιθαμή κοινόχρηστης γης που να μην έχει εμπορευματοποιηθεί, που να μην αποτελεί υποψήφιο οικόπεδο για χτίσιμο αυθαίρετο ή όχι, που να μην "νομιμοποιείται" εκ των υστέρων εν όψει του κέρδους, είναι απλώς ...ενάντια στην ανάπτυξη!
Ασύμμετρη απειλή λοιπόν, ή "η κακιά η ώρα"! Δηλαδή κάτι που έστειλε ο Θεός και κανείς δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι να το αποτρέψει!
Πως η υποστελέχωση της πυρόσβεσης, η αδιοριστία προσωπικού, οι αντιπυρικοί δρόμοι που θα έπρεπε να έχουν ανοίξει στα δασωμένα, τα σχέδια διαφυγής που θα έπρεπε να υπάρχουν για τέτοιες περιοχές, η επιτήρηση που θα έπρεπε να γίνεται από επαγγελματίες και όχι μόνο από εθελοντές, πως οι δασοκτόνοι νόμοι και το ξεπούλημα του δημόσιου χώρου σε κάθε κεφαλαιοκράτη που θησαυρίζει χτίζοντας μέσα στα δάση...πως...πως δεν θα έκαναν καμία διαφορά!
Ε! όχι να βγάλουμε πως φταίει η...ανάπτυξη για τις πυρκαγιές και τις πλυμμήρες! Πως θα βγούμε από τα μνημόνια χωρίς ανάπτυξη;
Αν ρίχνουμε λεφτά στην κοινωνική πρόνοια, για να διασφαλίζουμε τη ζωή των πολιτών πως θα πληρώνουμε τους τραπεζίτες και το κεφάλαιο; Πως θα κάνουμε εξοπλισμούς να μας λέει δημοσίως "Μπράβο" ο χασάπης ο Τράμπ; Λίγο είναι αυτο;
Δυσοσμία. Και όχι από την καμμένη σάρκα των ανθρώπων, όχι από τα βάσανα του κοσμάκη. Δυσοσμία και μπόχα από την απληστία του κέρδους, από την υποκρισία ολόκληρου του κράτους (δικαίου!)
Και το κερασάκι στην τούρτα; Οι ΜΚΟ! - το μακρύ χέρι του κράτους δηλαδή. Που προσπαθούν να κάνουν συνείδηση στους ανθρώπους πως πρέπει δια της ελεημοσύνης να αναλάβουν και τα έξοδα της περίθαλψης των κατεστραμένων συμπολιτών μας. Πως τάχα δεν είναι εκείνο υπεύθυνο αλλά όλοι εμείς!. Στοχεύουν κατ' ευθείαν στην καρδιά και στα αισθήματα αλληλεγγύης του κόσμου που ανταποκρίνεται πάντα με ό,τι μπορεί. Τσάντες με φάρμακα, μπισκότα και μακαρόνια.
Μακάρι να ήταν τόσο απλό. Αλλά δεν είναι. Μακάρι να έφτανε, αλλά δε φτάνει.
Η καλύτερη αλληλεγγύη είναι ο αγώνας του κόσμου για τα δικαιώματα του.
Για το δικαίωμα να ζει με ασφάλεια,να έχει δουλειά, να μη βουλιάζει στη φτώχεια.
Να απολαμβάνει όλα τα δικαιώματα της ομαλής κοινωνικής ζωής για τα οποία πληρώνει όλη του τη ζωή. Λεφτά υπάρχουν. Να διατεθούν για να εξασφαλιστεί η ζωή μας.
Όσο δεν τα απαιτούμε, θα μιλάμε για "εθνικές τραγωδίες" και θα "μετράμε πληγές" που λένε και τα κανάλια. Λες και οι πληγές είναι ίδιες για όλους...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.