06/10/2014
ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ: Εξετάσεις πριν την ειδικότητα …..για άλλη μια φορά !
Το ζήτημα των εξετάσεων πριν την ειδικότητα επανέρχεται και πάλι . Πρώτη φορά επιχειρήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 και αποτράπηκε από τις κινητοποιήσεις των φοιτητών. Η ιστορία έχει επαναληφθεί με την ίδια κατάληξη κι άλλες φορές.
Υποτίθεται ότι το μέτρο αυτό έρχεται να δώσει λύση στο πρόβλημα της μεγάλης αναμονής για την έναρξη ειδικότητας – σε κάποια κέντρα και για κάποιες συγκεκριμένες ειδικότητες. (Σήμερα βέβαια, το πρόβλημα της μακρόχρονης αναμονής δεν έχει την ίδια οξύτητα λόγω της μαζικής μετανάστευσης πτυχιούχων στο εξωτερικό …).
Ας πάρουμε όμως ως δεδομένο ότι υφίσταται ακόμα το πρόβλημα της μεγάλης αναμονής. Πώς ακριβώς η αντικατάσταση της επετηρίδας από τις εξετάσεις θα μειώσει τον χρόνο αυτό; Η απάντηση είναι ότι η αναμονή δεν μειώνεται συνολικά. Θα μειωθεί για κάποιους ( αυτούς που θα πάρουν καλό βαθμό ) που θα δηλώνουν προτίμηση για κάποιο κέντρο και θα αυξηθεί για τους υπόλοιπους που θα δηλώνουν προτίμηση για το ίδιο κέντρο.
Είναι προφανές ότι το μέτρο των εξετάσεων επιχειρείται κάθε φορά μετά από πιέσεις κάποιων ιατρικών κύκλων (κυρίως πανεπιστημιακών) που απαιτούν στο δικό τους κέντρο να εκπαιδεύονται οι «καλύτεροι» ! Δεν είναι σωστό , κατά την γνώμη τους, για το δικό τους κέντρο, που έχει μεγαλύτερη ζήτηση, να περιμένει πχ 4 χρόνια ένας καλός πτυχιούχος και να αρχίζει αμέσως ένας λιγότερο καλός, επειδή «έτυχε» να πάρει νωρίτερα πτυχίο! Ουσιαστικά δηλ. πρόκειται για την θεσμοθέτηση ενός «ηθμού» επιλογής για τα κέντρα ειδικότητας που έχουν μεγάλη ζήτηση.
Η «επιλογή» βέβαια αυτή, που οδηγεί σε διαχωρισμό των υποψηφίων ειδικευομένων σε «πρόβατα» και «ερίφια», που στοχεύει στην δημιουργία δεξαμενών για ιατρικές ελίτ, δεν έχει οποιοδήποτε ηθικό ή επιστημονικό υπόβαθρο.
Κι αυτό γιατί η απόκτηση του πτυχίου ιατρικής, άσχετα με τον βαθμό, συνεπάγεται ισότιμο δικαίωμα μετεκπαίδευσης και επαγγελματικής αποκατάστασης. Η ισοτιμία αυτή δεν μπορεί να αλλοιώνεται μέσα από την παρεμβολή κάποιων εξετάσεων, που στερούνται οποιαδήποτε ουσίας.
Μπορούν να μας πουν επιτέλους οι υποστηρικτές του μέτρου , σε τι ακριβώς θα εξετάζονται οι υποψήφιοι για έναρξη ειδικότητας; Ποιο ακριβώς θα είναι το αντικείμενο πάνω στο οποίο θα ελέγχονται; Τι ακριβώς θα βαθμολογείται; Με τι κριτήριο θα μπορεί να επιλεγεί κάποιος ως καταλληλότερος για την ειδικότητα, πριν καν την αρχίσει;
Μια άλλη διάσταση του μέτρου των εξετάσεων είναι ότι οι υποψήφιοι ειδικευόμενοι για μια ειδικότητα, αν δεν επιτύχουν καλό βαθμό θα σπρώχνονται προς κάποια άλλη ειδικότητα, με λιγότερη ζήτηση. Και βέβαια, το ερώτημα που προκύπτει εδώ είναι, από ποια επιστημονική ανάλυση προκύπτει ότι κάποιες ειδικότητες χρειάζονται χαμηλότερη βαθμολογία για την επιλογή τους; Ποιος δίνει το δικαίωμα σε κάποιους να χωρίζουν τις ειδικότητες σε «ανώτερες» και «υποδεέστερες» ;
Από πού αντλεί το ηθικό δικαίωμα το Υπουργείο να διαχωρίσει τους νέους γιατρούς σε «καλούς» που θα ειδικευτούν στα «καλά» νοσοκομεία και στις «καλές» ειδικότητες , και σε «μέτριους» που θα ειδικευτούν σε «υποδεέστερες» και σε υποβαθμισμένα νοσοκομεία;
Οι προτεραιότητες είναι άλλες… Και πρώτα απ’ όλα , δεν πρέπει να υπάρχουν υποβαθμισμένα νοσοκομεία!
Αν το πρόβλημα είναι η αυξημένη ζήτηση για ειδίκευση σε κάποια κέντρα και η μειωμένη για κάποια άλλα , αυτό θα έπρεπε να συνεπάγεται προσπάθειες για αναβάθμιση των κέντρων που έχουν την «χαμηλή» ζήτηση. Η πολιτική που ακολουθείται σήμερα έχει οδηγήσει σε μαρασμό πολλά τμήματα στα περισσότερα νοσοκομεία της χώρας. Αποτελεί ζωτική ανάγκη η άμεση αποκατάσταση των ελλείψεων σε ιατρικό προσωπικό σε όλα τα υποστελεχωμένα τμήματα της χώρας , προκειμένου να μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της εκπαίδευσης των νέων γιατρών -και βέβαια, στις ανάγκες της κοινωνίας . ( Η υποστελέχωση σε ειδικευμένο ιατρικό προσωπικό , αποτελεί και αντικίνητρο για την «προσέλκυση» ειδικευομένων , και επειδή τα νοσοκομεία χωρίς ειδικευόμενους δεν μπορούν να λειτουργήσουν, ο φαύλος κύκλος διαιωνίζεται….)
Επειδή όμως πλήρης ισοτιμία ανάμεσα στα κέντρα ειδίκευσης δεν πρόκειται εκ των πραγμάτων να επιτευχθεί (πάντα κάποια κέντρα θα υπερτερούν σε δυνατότητες ), και σε αντίθεση με την λογική της δημιουργίας κάποιων «ελίτ» που υλοποιείται μέσω των εξετάσεων, η προσπάθεια θα πρέπει να στραφεί στο να αποκτήσουν όλοι οι ειδικευόμενοι το ίδιο επίπεδο εκπαίδευσης. Η λύση θα μπορούσε να αναζητηθεί σε ένα είδος κυκλικής εναλλαγής (rotation) ανάμεσα στα νοσοκομεία μιας περιφέρειας. Να περνούν δηλ. όλοι οι ειδικευόμενοι μιας ειδικότητας από όλα τα νοσοκομεία που δίνουν την ειδικότητα αυτή , για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.
Η αναζήτηση λύσης προς μια τέτοια κατεύθυνση, πέρα από τις ευνοϊκές πρακτικές συνέπειες (μείωση της «πίεσης» για κάποια κέντρα και της «αδιαφορίας» για κάποια άλλα ) ευνοεί μια λογική δικαιοσύνης και πραγματικής ισοτιμίας ως προς το παρεχόμενο επίπεδο εκπαίδευσης και τις επαγγελματικές προοπτικές.
Αυτό θα έπρεπε να ενδιαφέρει την πολιτεία, πώς δηλ. το σύνολο των αυριανών γιατρών που θα στελεχώσουν το σύστημα υγείας θα έχει υψηλή ποιότητα , και όχι να διαχωρίσει το ιατρικό δυναμικό σε «επίλεκτους» και «παρίες» ….
Πάτρα , Οκτώβρης 2014
ΥΓ. Όλα όσα αναφέρονται στο παραπάνω σχόλιο, παραπέμπουν στο συνολικότερο ζήτημα του σχεδιασμού της παραγωγής ιατρικού δυναμικού, της σχέσης της προπτυχιακής εκπαίδευσης με τον σχεδιασμό αυτό , την ποιότητα της μεταπτυχιακής εκπαίδευσης, την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών κέντρων, σε ενιαία προγράμματα κλπ. Αυτό όμως είναι μια άλλη ιστορία, που δεν μπορεί να συζητηθεί στα πλαίσια αυτού του σχολίου και κυρίως στα πλαίσια της τρέχουσας συγκυρίας..
* Ο Γιώργος Γιαννόπουλος είναι Πρόεδρος της Ενωσης Νοσοκομειακών Γιατρών Αχαϊας (ΕΙΝΑ)
(Υgeianet)
ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ: Εξετάσεις πριν την ειδικότητα …..για άλλη μια φορά !
Το ζήτημα των εξετάσεων πριν την ειδικότητα επανέρχεται και πάλι . Πρώτη φορά επιχειρήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 και αποτράπηκε από τις κινητοποιήσεις των φοιτητών. Η ιστορία έχει επαναληφθεί με την ίδια κατάληξη κι άλλες φορές.
Υποτίθεται ότι το μέτρο αυτό έρχεται να δώσει λύση στο πρόβλημα της μεγάλης αναμονής για την έναρξη ειδικότητας – σε κάποια κέντρα και για κάποιες συγκεκριμένες ειδικότητες. (Σήμερα βέβαια, το πρόβλημα της μακρόχρονης αναμονής δεν έχει την ίδια οξύτητα λόγω της μαζικής μετανάστευσης πτυχιούχων στο εξωτερικό …).
Ας πάρουμε όμως ως δεδομένο ότι υφίσταται ακόμα το πρόβλημα της μεγάλης αναμονής. Πώς ακριβώς η αντικατάσταση της επετηρίδας από τις εξετάσεις θα μειώσει τον χρόνο αυτό; Η απάντηση είναι ότι η αναμονή δεν μειώνεται συνολικά. Θα μειωθεί για κάποιους ( αυτούς που θα πάρουν καλό βαθμό ) που θα δηλώνουν προτίμηση για κάποιο κέντρο και θα αυξηθεί για τους υπόλοιπους που θα δηλώνουν προτίμηση για το ίδιο κέντρο.
Είναι προφανές ότι το μέτρο των εξετάσεων επιχειρείται κάθε φορά μετά από πιέσεις κάποιων ιατρικών κύκλων (κυρίως πανεπιστημιακών) που απαιτούν στο δικό τους κέντρο να εκπαιδεύονται οι «καλύτεροι» ! Δεν είναι σωστό , κατά την γνώμη τους, για το δικό τους κέντρο, που έχει μεγαλύτερη ζήτηση, να περιμένει πχ 4 χρόνια ένας καλός πτυχιούχος και να αρχίζει αμέσως ένας λιγότερο καλός, επειδή «έτυχε» να πάρει νωρίτερα πτυχίο! Ουσιαστικά δηλ. πρόκειται για την θεσμοθέτηση ενός «ηθμού» επιλογής για τα κέντρα ειδικότητας που έχουν μεγάλη ζήτηση.
Η «επιλογή» βέβαια αυτή, που οδηγεί σε διαχωρισμό των υποψηφίων ειδικευομένων σε «πρόβατα» και «ερίφια», που στοχεύει στην δημιουργία δεξαμενών για ιατρικές ελίτ, δεν έχει οποιοδήποτε ηθικό ή επιστημονικό υπόβαθρο.
Κι αυτό γιατί η απόκτηση του πτυχίου ιατρικής, άσχετα με τον βαθμό, συνεπάγεται ισότιμο δικαίωμα μετεκπαίδευσης και επαγγελματικής αποκατάστασης. Η ισοτιμία αυτή δεν μπορεί να αλλοιώνεται μέσα από την παρεμβολή κάποιων εξετάσεων, που στερούνται οποιαδήποτε ουσίας.
Μπορούν να μας πουν επιτέλους οι υποστηρικτές του μέτρου , σε τι ακριβώς θα εξετάζονται οι υποψήφιοι για έναρξη ειδικότητας; Ποιο ακριβώς θα είναι το αντικείμενο πάνω στο οποίο θα ελέγχονται; Τι ακριβώς θα βαθμολογείται; Με τι κριτήριο θα μπορεί να επιλεγεί κάποιος ως καταλληλότερος για την ειδικότητα, πριν καν την αρχίσει;
Μια άλλη διάσταση του μέτρου των εξετάσεων είναι ότι οι υποψήφιοι ειδικευόμενοι για μια ειδικότητα, αν δεν επιτύχουν καλό βαθμό θα σπρώχνονται προς κάποια άλλη ειδικότητα, με λιγότερη ζήτηση. Και βέβαια, το ερώτημα που προκύπτει εδώ είναι, από ποια επιστημονική ανάλυση προκύπτει ότι κάποιες ειδικότητες χρειάζονται χαμηλότερη βαθμολογία για την επιλογή τους; Ποιος δίνει το δικαίωμα σε κάποιους να χωρίζουν τις ειδικότητες σε «ανώτερες» και «υποδεέστερες» ;
Από πού αντλεί το ηθικό δικαίωμα το Υπουργείο να διαχωρίσει τους νέους γιατρούς σε «καλούς» που θα ειδικευτούν στα «καλά» νοσοκομεία και στις «καλές» ειδικότητες , και σε «μέτριους» που θα ειδικευτούν σε «υποδεέστερες» και σε υποβαθμισμένα νοσοκομεία;
Οι προτεραιότητες είναι άλλες… Και πρώτα απ’ όλα , δεν πρέπει να υπάρχουν υποβαθμισμένα νοσοκομεία!
Αν το πρόβλημα είναι η αυξημένη ζήτηση για ειδίκευση σε κάποια κέντρα και η μειωμένη για κάποια άλλα , αυτό θα έπρεπε να συνεπάγεται προσπάθειες για αναβάθμιση των κέντρων που έχουν την «χαμηλή» ζήτηση. Η πολιτική που ακολουθείται σήμερα έχει οδηγήσει σε μαρασμό πολλά τμήματα στα περισσότερα νοσοκομεία της χώρας. Αποτελεί ζωτική ανάγκη η άμεση αποκατάσταση των ελλείψεων σε ιατρικό προσωπικό σε όλα τα υποστελεχωμένα τμήματα της χώρας , προκειμένου να μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της εκπαίδευσης των νέων γιατρών -και βέβαια, στις ανάγκες της κοινωνίας . ( Η υποστελέχωση σε ειδικευμένο ιατρικό προσωπικό , αποτελεί και αντικίνητρο για την «προσέλκυση» ειδικευομένων , και επειδή τα νοσοκομεία χωρίς ειδικευόμενους δεν μπορούν να λειτουργήσουν, ο φαύλος κύκλος διαιωνίζεται….)
Επειδή όμως πλήρης ισοτιμία ανάμεσα στα κέντρα ειδίκευσης δεν πρόκειται εκ των πραγμάτων να επιτευχθεί (πάντα κάποια κέντρα θα υπερτερούν σε δυνατότητες ), και σε αντίθεση με την λογική της δημιουργίας κάποιων «ελίτ» που υλοποιείται μέσω των εξετάσεων, η προσπάθεια θα πρέπει να στραφεί στο να αποκτήσουν όλοι οι ειδικευόμενοι το ίδιο επίπεδο εκπαίδευσης. Η λύση θα μπορούσε να αναζητηθεί σε ένα είδος κυκλικής εναλλαγής (rotation) ανάμεσα στα νοσοκομεία μιας περιφέρειας. Να περνούν δηλ. όλοι οι ειδικευόμενοι μιας ειδικότητας από όλα τα νοσοκομεία που δίνουν την ειδικότητα αυτή , για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.
Η αναζήτηση λύσης προς μια τέτοια κατεύθυνση, πέρα από τις ευνοϊκές πρακτικές συνέπειες (μείωση της «πίεσης» για κάποια κέντρα και της «αδιαφορίας» για κάποια άλλα ) ευνοεί μια λογική δικαιοσύνης και πραγματικής ισοτιμίας ως προς το παρεχόμενο επίπεδο εκπαίδευσης και τις επαγγελματικές προοπτικές.
Αυτό θα έπρεπε να ενδιαφέρει την πολιτεία, πώς δηλ. το σύνολο των αυριανών γιατρών που θα στελεχώσουν το σύστημα υγείας θα έχει υψηλή ποιότητα , και όχι να διαχωρίσει το ιατρικό δυναμικό σε «επίλεκτους» και «παρίες» ….
Πάτρα , Οκτώβρης 2014
ΥΓ. Όλα όσα αναφέρονται στο παραπάνω σχόλιο, παραπέμπουν στο συνολικότερο ζήτημα του σχεδιασμού της παραγωγής ιατρικού δυναμικού, της σχέσης της προπτυχιακής εκπαίδευσης με τον σχεδιασμό αυτό , την ποιότητα της μεταπτυχιακής εκπαίδευσης, την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών κέντρων, σε ενιαία προγράμματα κλπ. Αυτό όμως είναι μια άλλη ιστορία, που δεν μπορεί να συζητηθεί στα πλαίσια αυτού του σχολίου και κυρίως στα πλαίσια της τρέχουσας συγκυρίας..
* Ο Γιώργος Γιαννόπουλος είναι Πρόεδρος της Ενωσης Νοσοκομειακών Γιατρών Αχαϊας (ΕΙΝΑ)
(Υgeianet)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.