Όταν ΔΕΝ έκλαψε ο Υπουργός ...."ΟΤΑΝ" και "ΔΕΝ" για κανονικούς ανθρώπους!

<< Λυπούμαστε πολύ. Δε θα πάρουμε τα δάκρυα σας. Έχουμε αυτών που χάσανε άδικα τους δικούς τους. Δε θα πάρουμε την εκτόνωση που ζητάτε. Έχουμε δίκιο και θα το διεκδικήσουμε.>>

Όταν ΔΕΝ άνοιξαν ΜΕΘ αλλά νοίκιασαν πανάκριβα κλίνες στις ιδιωτικές κλινικές.

Όταν υγειονομικό προσωπικό ΔΕΝ προσλήφθηκε.

Όταν ΔΕΝ υπήρχαν αναγκαία και ζωτικά μέσα προστασίας για το υγειονομικό προσωπικό.

Όταν ΔΕΝ ‘’χωρούσαν’’ όλοι να νοσηλευτούν αλλά στέλνονταν σπίτι να πεθάνουν.

Όταν έβραζε η Βόρεια Ελλάδα αλλά ΔΕΝ άνοιξαν τα τρία κλειστά και εξοπλισμένα νοσοκομεία.

Όταν το τεστ ΔΕΝ ήταν για όλους.

Όταν ΔΕΝ υπήρχαν μέσα προστασίας στους περισσότερους εργασιακούς χώρους.

Όταν ΔΕΝ ήταν ευθύνη του κράτους η δημόσια υγεία και το δικαίωμα στην περίθαλψη αλλά ατομική ευθύνη ενός λαού που βάλλεται από παντού.

Όταν αποδείχτηκε ξανά και ξανά ότι κανένας τους ΔΕΝ νοιάζεται για την υγεία και τη ζωή μας.

Τότε ο Υπουργός δε συγκινήθηκε.

Όταν έστειλαν τα ΜΑΤ στις κινητοποιήσεις των υγειονομικών.

Όταν οι γιατροί νοσούσαν ο ένας μετά τον άλλον.

Όταν οι υγειονομικοί κατέρρεαν από τους εξαντλητικούς ρυθμούς δουλειάς.

Όταν στις ελλείψεις υγειονομικών απάντησαν με χιλιάδες προσλήψεις αστυνομικών.

Όταν η βοήθεια στα νοσοκομεία δεν ήταν οι διορισμοί υγειονομικών αλλά το φιλότιμο και οι εθελοντικές μετακινήσεις συναδέλφων τους.

Όταν αντί για μέτρα πρόληψης και περίθαλψης, πάρθηκαν μέτρα καταστολής και φίμωσης των αντιδράσεων. Όταν οι νεκροί ήταν 100 κάθε μέρα και το δείγμα των κρουσμάτων -όχι τα κρούσματα- ήταν χιλιάδες.

Όταν γίνονταν επιλογή για το ποιοι πρέπει να ζήσουν.

Όταν ματαίωσε τους εμβολιασμούς στο ίδιο νοσοκομείο που συγκινήθηκε.

Ούτε τότε έκλαψε ο Υπουργός.

Όλοι μαζί είμαστε στον πόλεμο εναντίον του ιού και οι πολιτικοί είναι άνθρωποι κι αυτοί δέθηκαν με το υγειονομικό προσωπικό… ή μήπως όχι;

Το ανθρώπινο πρόσωπο της κυβέρνησης εμφανίζεται κάθε φορά που θέλει να καλύψει το ανάλγητο.

Ο κόμπος στον λαιμό εμφανίζεται για να εκτονώσει λίγη από την οργή.

Ο λυγμός στη φωνή χρησιμοποιείται για να αποσιωπηθεί ότι έδεσαν χειροπόδαρα υγειονομικό προσωπικό, ασθενείς, λαό και νεολαία σε συνθήκες καταπίεσης, υποταγής και έκθεσης στον υγειονομικό κίνδυνο.

Τα κροκοδείλια δάκρυα κρύβουν ένταση της επίθεσης στο δικαίωμα μας στην περίθαλψη.

Λυπούμαστε πολύ. Δε θα πάρουμε τα δάκρυα σας. Έχουμε αυτών που χάσανε άδικα τους δικούς τους. Δε θα πάρουμε την εκτόνωση που ζητάτε. Έχουμε δίκιο και θα το διεκδικήσουμε.