Λείπει 1 στους 4 Νοσηλευτές, στο 25,9% οι ελλείψεις του Νοσηλευτικού προσωπικού...αλλά δεν είναι μόνο αυτό!

Πλήθος είναι αυτές τις μέρες τα δημοσιεύματα σχετικά με τις ελλείψεις νοσηλευτικού προσωπικού . Το ποσοστό κάλυψης, σύμφωνα με αυτά  είναι στο 74,1 % στα Δημόσια Νοσοκομεία. Όλοι λοιπόν συζητούν για ένα ποσοστό ελλείψεων 25,9%. Δηλαδή λείπει το 1/4 των νοσηλευτών!

Αν μάλιστα λάβουμε υπόψη τις αναμενόμενες συνταξιοδοτήσεις, αλλά και ένα αριθμό που είτε από "θέση", είτε από ..."ανάθεση" εξασκεί διοικητικά, αλλότρια κλπ  καθήκοντα, τότε αυτοί που απομένουν για το πραγματικό νοσηλευτικό έργο, που "βγάζουν" τις βάρδιες του τρόμου στα Νοσοκομεία είναι ακόμα λιγότεροι.

Ακόμα, ας μην ξεχνούν όσοι αναφέρονται στα παραπάνω ποσοστά πως, οι ελλείψεις αυτές του 1/4 των νοσηλευτών αναφέρονται στα υπάρχοντα κρεβάτια, σ' ό,τι απέμεινε μετά τα λουκέτα στα Νοσοκομεία την κατάργηση χιλιάδων, συνολικά, κρεβατιών. Αυτό με τη σειρά του έχει δύο άμεσα αποτελέσματα που επίσης επιβεβαιώνουν τα "στοιχεία": 1. Τα εναπομείναντα νοσοκομεία καλούνται να αντιμετωπίσουν πολλαπλάσιους ασθενείς απ' ότι πριν, με αποτέλεσμα την εξουθενωτική εντατικοποίηση του νοσηλευτικού, αλλά και του υπόλοιπου προσωπικού. 2. Οι πραγματικές νοσηλευτικές ανάγκες του λαού μεγαλώνουν συνεχώς, καθώς δεν μπορούν να καλυφθούν λόγω των κάθε λογής ελλείψεων. Το επισημαίνουμε γιατί οι ελλείψεις του 74,1% δεν αφορούν μόνο τους εργαζόμενους που υποφέρουν αλλά και τους ασθενείς που δεν μπορούν να έχουν το βασικό ανθρώπινο δικαίωμα της περίθαλψης. Τα ποσοστά λοιπόν δεν είναι από μόνα τους εντυπωσιακά, είναι απλοί αριθμοί. Πίσω από τα ποσοστά κρύβονται άνθρωποι σκληρά εργαζόμενοι, ακόμα περισσότερο κρύβεται αρρώστια και ανθρώπινος πόνος.

Δεύτερες σκέψεις...

Με αφορμή τα παραπάνω μας ήρθε πάλι στο μυαλό η περίφημη αξιολόγηση (που αυτή τη φορά θα είναι ...καλή και δίκαιη!). Ας σκεφτούμε λοιπόν:  Με δεδομένες τις παραπάνω ελλείψεις, στις οποίες αναφέρονται όλοι, αλλά και τα όσα ήδη είναι γνωστά, στη συντριπτική πλειοψηφία το Νοσηλευτικό προσωπικό κάνει τα πάντα, χωρίς να περιορίζεται στο καθηκοντολόγιο που απορρέει την ειδικότητά του. Δηλαδή, για παράδειγμα, οι ΔΕ Νοσηλευτές (συγνώμη...Βοηθοί Νοσηλείας, μην παρεξηγηθεί και η ΕΝΕ!) αλλά ακόμα και οι Βοηθοί θαλάμου πολλές, πάμπολες φορές, αναγκάζονται λόγω της έλλειψης να κάνουν κανονικότατα νοσηλεία, παρά το γεγονός πως τα καθήκοντά τους είναι άλλα. 

Ποιό ...αξιοκρατικό σύστημα αξιολόγησης θα το λάβει υπ' όψη του αυτό και πώς θα το αξιολογήσει; Εξασφαλίζοντας μάλιστα ισότητα και δικαιοσύνη;

Γι αυτό, οι εργαζόμενοι πρέπει να διεκδικήσουν άμεσα προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, γι' αυτό χρειάζεται να ανοίξουν οι δομές που έκλεισαν και να εξασφαλιστεί δωρεάν περίθαλψη για όλο το λαό. 

Γι' αυτό δεν πρέπει να έχουμε αυταπάτες σχετικά με την αξιολόγηση. Αντίθετα από τη διαφήμιση, ότι θα επιβραβεύονται οι καλύτεροι κλπ, αξιολόγηση σημαίνει κινητικότητα, βόλεμα υμετέρων, μισθολογική διαφορά και διάσπαση των εργαζομένων.( Όχι σε "άξιους" και "κακούς", αλλά στα "Στελέχη" και στους "άλλους". )