Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΑΠΕΡΓΙΑ, ΟΙ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ.

Πραγματοποιήθηκε χτες 14/12 η πανεργατική - πανελλαδική απεργιακή κινητοποίηση. Από άποψη μαζικότητας, η απεργιακή συγκέντρωση κινήθηκε στα αντίστοιχα περσινά επίπεδα. Παραμένει γεγονός όμως πως αρκετές  χιλιάδες κόσμου πορεύτηκε στο δρόμο του αγώνα μέσα από διαφορετικές συγκεντρώσεις. Αντίστοιχη ήταν η εικόνα και στην υπόλοιπη χώρα.  

Απεργία στις δομές υγείας και στα νοσοκομεία.

Τόσο η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων Δημοσίων Νοσοκομείων (ΠΟΕΔΗΝ) όσο και η Ομοσπονδία Ενώσεων Νοκομειακών Γιατρών Ελλάδος (ΟΕΝΓΕ) κάλεσαν τα μέλη τους να λάβουν μέρος στην απεργία και τις συγκεντρώσεις.

Η ΠΟΕΔΗΝ με ανακοίνωσή της κάλεσε τα μέλη της να λάβουν μέρος στην προσυγκέντρωση στις 10:00 το πρωί έξω από το υπουργείο Υγείας με βασικά αιτήματα μεταξύ άλλων:

• Δημόσιο – Δωρεάν Σύστημα Υγείας – Πρόνοιας
• Μονιμοποίηση Συμβασιούχων εργαζόμενων
• Πρόσληψη μόνιμου προσωπικού
• Επαρκή χρηματοδότηση ΕΣΥ – ΠΡΟΝΟΙΑΣ – ΕΚΑΒ
• Ένταξη στα ΒΑΕ
• Αυξήσεις στους μισθούς
• Κατάργηση αντασφαλιστών Μνημονιακών Νόμων
• Κατάργηση τροπολογίας για την Αξιολόγηση

Στη συγκέντρωση, μικρή ήταν η συμμετοχή των εργαζομένων στα Νοσοκομεία (υπήρχε πάντως...)

Γενικότερα και ανεξάρτητα από το δικό μας χώρο εργασίας, ισχύει κατά τη γνώμη μας, η σοβαρή διαπίστωση, πως οι ευθύνες για την κατάσταση του κινήματος συνολικά, παραμένουν στη συνδικαλιστική ηγεσία που επιμένει σε επετειακές κινητοποιήσεις άπαξ του έτους, κάθε του...προϋπολογισμού, λειτουργώντας ως εκλογικός - κομματικός μηχανισμός, παρά νοιάζεται για την ανάπτυξη του κινήματος των εργαζομένων. 

Αν έπρεπε σχηματικά να περιγράψουμε την κατάσταση θα λέγαμε πως η συμμετοχή των εργαζομένων, οι χιλιάδες κόσμου στους δρόμους είναι έκφραση της ανάγκης και της αγανάκτησης του κόσμου της δουλειάς. Πηγάζει κυρίως από τα πρωτοβάθμια Σωματεία, κινήσεις, συσπειρώσεις και μεμονωμένους συνδικαλιστές (καθώς δεν μπαίνουν όλοι στο ίδιο τσουβάλι!), ενώ η κατήφεια, η ανεμπιστοσύνη, η απογοήτευση, μάλλον δείχνει τη συνδικαλιστική ηγεσία και τις επιλογές της.

Με δεδομένο όμως ότι το μέλλον που μας επιφυλάσσεται αν εφαρμοστούν όλα τα αντεργατικά σχέδια ...της ανάπτυξης, περιλαμβάνει κατάργηση της μόνιμη δουλειάς, ελαστικές σχέσεις εργασίας, κι' άλλες μειώσεις μισθών και συντάξεων, συγχωνεύσεις, καταργήσεις, ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών κοινής ωφέλειας και πολλά ακόμα, προβάλλει η ανάγκη να αναπτύξουμε ένα μαζικό και ρωμαλέο εργατικό κίνημα. 
Αυτή είναι η ανάγκη σήμερα για τους εργαζόμενους που πρέπει να αντισταθούν και να υπερασπιστούν τη ζωή τους, "χωρίς μεσάζοντες". Πρέπει  να ξαναπιάσουμε το νήμα των αγώνων χωρίς να παρασυρόμαστε από υποσχέσεις όσων προβάλλουν κάθε φορά σαν "σωτήρες". Οι κορώνες και τα μεγάλα λόγια αφορούν τον καυγά μεταξύ τους και όχι τα συμφέροντα των εργαζομένων. Από τέτοια έχουμε αρκετή εμπειρία και εμείς εδώ στο Φλέμιγκ.
Στο χέρι μας είναι η επόμενη μεγάλη απεργία, όχι μόνο να μη γίνει του χρόνου τέτοιο καιρό, αλλά να έχει αιτήματα, συμμετοχή, διάρκεια και να πετύχει νίκες!.