ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΕ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ. Με αφορμή την πρόσφατη δήλωση της πολιτικής ηγεσίας πως ... δεν υπάρχει φράγκο για τους ΔΕ!)

ΔΕ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ (και όχι βοηθοί...) 

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΩΝ ΚΑΘΗΚΟΝΤΩΝ!

(Με αφορμή την πρόσφατη δήλωση της πολιτικής ηγεσίας πως ...

δεν υπάρχει φράγκο για τους ΔΕ!)

   Είναι γνωστό πως οι ΔΕ Νοσηλευτές είναι η πολυπληθέστερη ομάδα εργαζομένων στα Νοσοκομεία. Είναι ακόμα γνωστό πως  - ανάμεσα στους αδικημένους -είναι οι πιο αδικημένοι και κακοπληρωμένοι. Είναι αυτοί που το σύστημα τους χρησιμοποιεί ως νοσηλευτές, ως υπεύθυνους να κρατήσουν τμήμα σε βάρδιες μόνοι τους, ως αποκλειστικούς υπεύθυνους για την περιποίηση των ασθενών αλλά τους πληρώνει ως ...Βοηθούς! Χωρίς να τους αναγνωρίζει κανένα άλλο δικαίωμα ή να τους παρέχει κάποια δυνατότητα να βελτιώσουν τη θέση και συνακόλουθα το μισθό τους με οποιοδήποτε τρόπο.
   Τα τελευταία χρόνια, που η κατάσταση στα Νοσοκομεία γίνεται όλο και χειρότερη, με την έλλειψη προσωπικού να χειροτερεύει και το προσωπικό να εξοντώνεται φυσικά και ψυχικά, οι ΔΕ νοσηλευτές επανέφεραν εντονότερα ένα παλιό τους αίτημα, να τους δοθεί μια διέξοδος ώστε να μπορέσουν να αναβαθμίσουν τη θέση τους, να γίνει δηλαδή αντίστοιχη των καθηκόντων που πραγματικά ασκούν και βεβαίως να αυξήσουν αντίστοιχα και τις αποδοχές τους. Μάλιστα οι προτάσεις τους δεν αποσκοπούσαν σε "χαριστική" αναβάθμιση - όπως έσπευσε να τους συκοφαντήσει η ΕΝΕ και διάφοροι άλλοι - αλλά σε δυνατότητα που θα προέκυπτε μέσα από διαδικασίες εκαίδευσης τους κλπ...)

ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΩΤΗΡΕΣ!

Όπως αναμενόταν, διάφοροι σωτήρες και "εκπρόσωποι" εμφανίστηκαν και άρχισαν να ανεμίζουν αιτήματα, να προβάλλουν σωτήριες λύσεις, αρκεί οι συνάδελφοι να τους εμπιστεύονταν και να τους "ανέθεταν" τη διαπραγμάτευση. Η πολιτεία από την άλλη, έκλεινε το μάτι και υποσχόταν με τη σειρά της συνολική λύση στο μέλλον!
Η ΕΝΕ, σταθερά αντίθετη όχι μόνο στο να συζητήσει, να προτείνει διέξοδο, έστω με τη δική της συντεχνιακή λογική, αλλά πολύ περισσότερο μακρια από κάθε σκέψη για κοινή διεκδίκηση και δράση, συνομιλούσε με τη σειρά της με την πολιτική ηγεσία και επιδιδόταν σε πολιτικάντικα αλισβερίσια ενάντια στους συναδέλφους. Είναι γνωστό πως και σ' αυτούς η πολιτική ηγεσία κλείνει...το άλλο μάτι!

ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ, ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΕΝΙΑΙΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΤΟΥΣ!

Σ' εκείνη λοιπόν τη φάση, κάτω από την πίεση των πρωτοβάθμιων Σωματείων, όπου αυτά αναμίχθηκαν, εδώ ήταν νομίζουμε θετική και η δική μας συμβολή, αναγκάστηκε η ηγεσία της ΠΟΕΔΗΝ να πάρει θετικές αποφάσεις, χωρίς όμως ποτέ αντίστοιχη πρωτοβουλία αγώνων και κινητοποιήσεων ικανών να πιέσουν την κυβέρνηση για λύσεις. Η δε κυβέρνηση κέρδιζε χρόνο και καλλιεργούσε ψευδαισθήσεις ανακοινόνωντας τον "ενιαίο νοσηλευτικό κλάδο".
Δεν χρειάζεται εδώ να επιχειρηματολογήσουμε για το αν θα μπορούσε να πιέσει αποτελεσματικά μια, έστω και περιορισμένη χρονικά μαζική κινητοποίηση των ΔΕ νοσηλευτών, που θα στηριζόταν μάλιστα και από τα Σωματεία στα Νοσοκομεία (Βέβαια, κάτι τέτοιο θα αναδείκνυε τις πραγματικές δυνατότητες του αγώνα των εργαζομένων και θα έβγαζε "εκτός" τους διάφορους παράγοντες...)

ΟΙ...ΚΛΑΔΙΣΜΟΙ ΕΓΓΥΗΣΗ ΑΠΡΑΞΙΑΣ!

Έτσι από δημοσίευμα σε δημοσίευμα και από σύσκεψη σε σύσκεψη, σουρνώταν το ζήτημα, καμμία κινητοποίηση δεν έγινε βέβαια - έγιναν όμως διάφορες "γνωριμίες" στις συσκέψεις - και επειδή κάποτε φτάνει ο κόμπος στο χτένι, έκρινε η Κυβέρνηση πως τώρα είναι η κατάλληλη ώρα να κλείσει το ζήτημα. Τώρα που το κίνημα των εργαζόμενων είναι σε βαθύ ύπνο και εύκολα χωρίς αναταράξεις μπορεί να ξεκαθαρίσει πως "έχουμε υποχρεώσεις στους δανειστές και ΔΕΝ έχουμε λεφτα!"
Αυτό και έκανε προχτές στο αναπτυξιακό συνέδριο στην Μυτιλήνη ο αναπληρωτής Υπουργός Υγείας κ. Πολάκης. Ξέκοψε κάθε πιθανότητα να αυξηθούν οι μισθοί των Νοσηλευτών μέσης εκπαίδευσης.

ΟΜΩΣ...

   Δεμ είναι η πρώτη φορά, ούτε θα είναι η τελευταία που μέσα στις πιο άσχημες συνθήκες, τη στιγμή που η εξουσίες είναι σίγουρες για την υπεροχή τους στο συσχετισμό δυνάμεων, η πραγματικότητα και οι ανάγκες επανέρχονται πεισματικά και "αναγκάζουν" τους εργαζόμενους να διεκδικήσουν ξανά και ξανά! Όλοι ξέρουμε οι λύσεις υπέρ των εργαζομένων ξεπροβάλλουν μόνο όταν αποφασίζουν να διεκδικήσουν με πείσμα το δίκιο τους, βάζοντας στην άκρη τους διάφορους σωτήρες.
Η ξεκάθαρη δήλωση της Κυβέρνησης πως δεν είναι διατεθειμένη να "δώδει" ούτε ψίχουλο, μπορεί να γίνει η αιτία να ξαναπιάσουμε το νήμα των αγώνων και των διεκδικήσεών μας.
Στο κάτω - κάτω ποιοί πορούν καλύτερα από εμάς;