ΠΡΟΤΑΣΗ - ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕ ΝΕΟ ΣΧΗΜΑ ΚΑΙ ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΟΥ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ.

Με δεδομένες τις επικείμενες εκλογές για ανάδειξη νέου Δ.Σ. δημοσιεύουμε τις ανακοινώσεις των παρατάξεων στο blog του Σωματείου, εννοείται χωρίς καμία περικοπή. Παραμένει στη διακριτική ευχέρεια κάθε παράταξης να σχολιάσει ή να απαντήσει σε κάθε τι που θεωρεί ότι την αφορά. Σκοπός ας είναι ο διάλογος και η ενημέρωση των συναδέλφων, όχι η στείρα αντιπαράθεση που συσκοτίζει και δεν βοηθάει τη συνδικαλιστική μας έκφραση. Σε κάθε περίπτωση η συμμετοχή μας στις διαδικασίες του Σωματείου, στην καθημερινή δράση είναι που διαμορφώνει συσχετισμούς και έχει αποτελέσματα. Αντίθετα, ο εφησυχασμός και την "ανάθεση" του δικού μας αγώνα σε άλλους οδηγεί σε ήττα και παραίτηση από κάθε αίτημα.

Παρακάτω πρόταση - πρόσκληση σε κοινή δράση και ενιαία έκφραση στις εκλογές του Σωματείου, με βάση τη δέσμευση στο παρακάτω πλαίσιο απευθύνει η "ΤΑΞΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ".

---

ΠΡΟΤΑΣΗ ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ ΕΝΤΑΞΗΣ ΣΕ ΑΡΙΣΤΕΡΟ, ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ  ΣΧΗΜΑ  ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ  ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ «Α. ΦΛΕΜΙΓΚ»

   Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

    Το ΑΜΑΛΙΑ ΦΛΕΜΙΓΚ  χτυπήθηκε σκληρά από την πολιτική της Κυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, και των αφεντικών Τρόϊκας, ΔΝΤ, ΕΕ .  Ταυτόχρονα είναι και το μόνο Νοσοκομείο που παρά το σχεδιασμένο κλείσιμό του, χάρη στον αγώνα των εργαζομένων από τα κάτω, με τη στήριξη του λαού της περιοχής  και όχι δυστυχώς με την πρωτοβουλία και στήριξη της συνδικαλιστικής ηγεσίας,(ΑΔΕΔΥ - ΠΟΕΔΗΝ) κατάφερε να είναι ακόμα ανοιχτό. Λαβωμένο αλλά ανοιχτό. Αν κάποιος αναλογιστεί με ψυχραιμία τα τελευταία 2 χρόνια, δεν μπορεί παρά να διαπιστώσει πόσο σημαντικό είναι ό,τι καταφέραμε ως τώρα.

     Μέσα στη δίνη τόσο των γενικότερων, όσο και των εξελίξεων στο Νοσοκομείο, με τα λυσσαλέα χτυπήματα και τρικλοποδιές Διοίκησης και Υπουργείου, έφτασε η στιγμή να εκλεγεί νέο Διοικητικό Συμβούλιο στο Σωματείο. Είναι προφανές πως οι εκλογές αυτές δε γίνονται σε συνθήκες κανονικές. Ακόμα και η συνηθισμένη προεκλογική δραστηριότητα δεν μπόρεσε  να γίνει (τουλάχιστον από όλες τις δυνάμεις) καθώς έπρεπε να αντιμετωπιστούν σοβαρά ζητήματα που προέκυψαν.  (ΔΕ Νοσηλευτές, άρθρο 31 κλπ)

   Ταυτόχρονα ένα μεγάλο κομμάτι εργαζομένων
δεν υπηρετεί πλέον το νοσοκομείο μετά τις διαθεσιμότητες. Αυτό καθιστά ακόμα περισσότερο αναγκαία τη συσπείρωση όσων εργάζονται, με τη μεγαλύτερη δυνατή συνέπεια και αποφασιστικότητα. Ας είμαστε όμως ειλικρινείς. Τη μάχη για τη σωτηρία του Νοσοκομείου αλλά και τη γενικότερη αντιμετώπιση της επίθεσης στους εργαζόμενους δεν την έδωσαν όλοι. Αναφερόμενοι στις "ηγεσίες παρατάξεων" αλλά και σε ξεχωριστούς "παράγοντες" είχαμε την ευκαιρία να δούμε την κατάπτυστη στάση ορισμένων, που τους ενδιέφερε μόνο η απαρέγκλιτη τήρηση των εντολών της Διοίκησης. Αντάλλαγμα, η εξασφάλιση της καρέκλας τους και το βόλεμα πάνω στα ερείπια του Νοσοκομείου. Με την αναφορά μας αυτή θέλουμε να καταδείξουμε πως  όσο αναγκαία είναι  η ενότητα και συσπείρωση όλων των εργαζομένων, άλλο τόσο αναγκαία είναι και η ταυτόχρονη  απομόνωση όσων μας ξεπούλησαν ανοιχτά ή λιγότερο ανοιχτά όλο αυτό το διάστημα. Κυρίως  με απομόνωση και καταγγελία όσων επιμένουν να στηρίζουν την πολιτική της Κυβέρνησης που κατάντησε την περίθαλψη αλλά και το Φλέμιγκ  σ' αυτό το χάλι, ενώ σκόρπισε τους περισσότερους εργαζόμενούς  του στους πέντε ανέμους και άφησε στην αβεβαιότητα όσους απόμειναν.

Συνάδελφοι, γνωρίζετε όλοι, ανεξάρτητα από ιδιαίτερες πεποιθήσεις, ότι η  ΤΑΞΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ,  με παρουσία πολλών χρόνων στο Νοσοκομείο, παρέμεινε πάντοτε σταθερά προσανατολισμένη στην ανάπτυξη του αγώνα των εργαζομένων. Όλοι εμείς που συμμετέχουμε και στηρίζουμε την ΤΑΞΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ πιστεύουμε πως για την υπεράσπιση  της δουλειάς και της ζωής μας δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε διάφορους σωτήρες  και παράγοντες. Παρατάξεις και πρόσωπα  προσηλωμένα στην κυβερνητική πολιτική, που ζητάνε να τους αναθέσουμε τη σωτηρία μας και μας ξεπουλάνε ανοιχτά σε αγαστή συνεργασία και συνεννόηση με τις Διοικήσεις και το Υπουργείο. Γνωρίζετε ακόμα πως δεν εμπιστευόμαστε ούτε όσους υπόσχονται  με επαναστατική φρασεολογία, μεγάλες κατακτήσεις, ενώ στην πράξη διεκδικούν για τον εαυτό τους την αποκλειστική αντιπροσώπευση  των αγώνων μας ενάντια στην ανάγκη της κοινή δράσης. Ακόμα περισσότερο δεν εμπιστευόμαστε, όσους , την στιγμή που  πρέπει να συσπειρωθούμε και να ξεδιπλώσουμε την αντίστασή μας με παρατεταμένες και μαζικές κινητοποιήσεις , προβάλλουν την "νομιμότητα" και την προοπτική κατακτήσεων …στην άλλη ζωή!  Θεωρούμε την σημερινή συνδικαλιστική ηγεσία συμβιβασμένη, απρόθυμη και ανίκανη να αντισταθεί στη λεηλασία των δικαιωμάτων μας. Αντικειμενικά στην υπηρεσία του συστήματος και όχι των εργαζομένων. Αγωνιζόμαστε για την ανατροπή των συσχετισμών της ήττας και υποταγής στο Συνδικαλιστικό κίνημα.

Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες αποφασίσαμε να απευθύνουμε κάλεσμα ενότητας σ' όλους όσοι βλέπουν την κατάσταση και τις αναγκαιότητες της περιόδου κάτω απ' αυτό το γενικό πρίσμα, να συστρατευθούμε σε ένα νέο, αγωνιστικό και ενωτικό σχήμα. Ένα σχήμα που θα δώσει στους εργαζόμενους την ευκαιρία να αναδείξουν ένα Διοικητικό Συμβούλιο στο Σωματείο που θα έχει τη διάθεση να αγωνιστεί αταλάντευτα χωρίς παλινωδίες μαζί με τους  συναδέλφους και όχι πάνω απ' αυτούς. Με ξεκάθαρο λοιπόν τρόπο και άποψη να διεκδικήσουμε την εμπιστοσύνη των συναδέλφων.

Η περίοδος που γίνονται οι εκλογές αυτές είναι τέτοια που δεν μπορεί παρά να κάνουμε μια γενικότερη αναφορά, ανασκόπηση, να βγάλουμε συμπεράσματα από την μέχρι τώρα πορεία του κινήματος και με βάση αυτά να  δεσμευτούμε, να προσανατολίσουμε, όσοι συμφωνούμε στα παρακάτω τον αγώνα μας.

    1. Η επίθεση της κυβέρνησης της ΕΕ. και του ΔΝΤ συνεχίζεται ανελέητα. Παρά τα μεγάλα λόγια περί ανάπτυξης, πρωτογενών πλεονασμάτων και άλλα συναφή, η αλήθεια για τους εργαζομένους δεν μπορεί να κρυφτεί.

Εξευτελιστικές μειώσεις μισθών, απολύσεις, τεράστια ανεργία και εξαθλίωση, κτύπημα των ασφαλιστικών εργασιακών δικαιωμάτων & τρομοκρατία διαμορφώνουν το σκηνικό.

Συγχωνεύσεις -  καταργήσεις νοσοκομείων, σχολείων, δημοσίων υπηρεσιών, διαθεσιμότητες και απολύσεις, συμπληρώνουν το παζλ του νέου εργασιακού μεσαίωνα που είναι ήδη  εδώ… Για πρώτη φορά οι διαθέσιμοι καθηγητές, σχολικοί φύλακες, καθαρίστριες, υπάλληλοι των υπουργείων κλπ. απολύθηκαν ή περιμένουν την  απόλυση αφού τελείωσε  ο χρόνος της διαθεσιμότητας τους χωρίς να έχουν τοποθετηθεί αλλού. Για πρώτη φορά και  ενώ  η μονιμότητα δεν έχει συνταγματικά καταργηθεί, δημόσιοι υπάλληλοι απολύονται. Νέες φουρνιές διαθεσίμων διαμορφώνονται μέρα με τη μέρα.

 Την ίδια ώρα με το νομοσχέδιο για την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων διαμορφώνουν μια ακόμα δεξαμενή υπαλλήλων – ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ -  προς απόλυση-διαθεσιμότητα, σταθεροί στο στόχο των εκατοντάδων χιλιάδων απολύσεων από το δημόσιο, σταθεροί στο στόχο της γενικότερης ανατροπής των εργασιακών  σχέσεων προκειμένου να διαμορφωθεί η νέα φιγούρα υπαλλήλων στο  δημόσιο. Με μισθούς των 500 και βάλε… πιο λίγο! ευρώ το μήνα, ευέλικτες απολύσεις, απροσδιόριστα ωράρια, χωρίς εργατικά δικαιώματα και κινηματικές αντιρρήσεις κάθε είδους .

Στην υγεία καμιά πρόσληψη και χιλιάδες αποχωρήσεις-συνταξιοδοτήσεις, πετσοκομμένοι προϋπολογισμοί στα νοσοκομεία με τραγικές συνέπειες: Με 30 ασθενείς ανά νοσηλευτή, με διπλοβάρδιες και παραβιάσεις του ωραρίου, με καταργήσεις-συγχωνεύσεις νοσοκομείων και πρωτοβαθμίων μονάδων υγείας, με τη  προσέλευση στα δημόσια νοσοκομεία να αυξάνεται και τα ράντζα  να επεκτείνονται.
Οι μισθοί μας πετσοκομμένοι  και  παγωμένοι εδώ και χρόνια, ενώ φόροι και τα χαράτσια κάθε είδους τινάζουν τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς στον αέρα. Με το νέο χρόνο μάλιστα οι δαπάνες για την υγεία μειώνονται κι' άλλο καθώς περιμένουμε ένα ακόμα "νεο" μισθολόγιο - φτωχολόγιο.
 Οι υποσχέσεις για εξασφάλιση  πρόσβασης στην περίθαλψη όχι μόνο αποδείχτηκαν φούμαρα αλλά βυθίζουν το λαό και τους εργαζόμενους σε ακόμα μεγαλύτερη απόγνωση και απελπισία.  Το '15 πετσοκόβουν κι' άλλο Φάρμακα, Περίθαλψη, Πρόνοια, Εφημερίες… 

    2. Απέναντι σε αυτή τη κατάσταση, παρά τα όσα λέγονται  για τον κόσμο που …δεν τραβάει και την επιλεκτική μνήμη της Συνδικαλιστικής ηγεσίας, οι εργαζόμενοι δεν έμειναν χωρίς αντιστάσεις. 23 απεργίες έχουν κηρυχτεί την τελευταία πενταετία με πρωτοφανέρωτη κάποιες φορές μαζικότητα, προφανές αποτέλεσμα της σωρευμένης οργής και αγανάκτησης που γέννησε και γεννά η κυβερνητική πολιτική.
 Όσο αλήθεια όμως είναι αυτό άλλο τόσο είναι γεγονός, ότι αυτές δεν μπόρεσαν να ανατρέψουν την επίθεση  παρά τις επιμέρους καθυστερήσεις, ελιγμούς ή ακόμα και προσωρινές υποχωρήσεις που επέβαλλαν στις κάθε φορά κυβερνήσεις, καθώς άλλαζαν η μια μετά την άλλη προκειμένου να διαχειριστούν  το συνεχώς διευρυνόμενο πολιτικό κόστος των επιλογών τους. (Στο Φλέμιγκ μάλιστα είχαμε το "προνόμιο" να νοιώσουμε αυτές τις παλινωδίες στο πετσί μας, παρά το γεγονός πως δεν κατάφεραν να οδηγήσουν το Νοσοκομείο στο κλείσιμο που έχουν προγραμματίσει από καιρό).

Είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητο να βγουν τα κατάλληλα συμπεράσματα  από τη τελευταία πενταετία προκειμένου να υπάρξει νέα ανάταση του κινήματος των εργαζομένων, μιας και φαίνεται πως το τελευταίο διάστημα βρίσκεται σε δύσκολη θέση,  αναντίστοιχο με τις απαιτήσεις της περιόδου, κατακερματισμένο, με τους θιγομένους κάθε φορά να σηκώνουν μόνοι τους τις αντιστάσεις  και χωρίς την αγωνιστική ενότητα που απαιτείται για να ανατραπεί η κυβερνητική επίθεση.

Στοιχείο αδιαφιλονίκητο αυτών των κινητοποιήσεων είναι ότι κινηθήκαν κατά βάση με τη λογική της διαμαρτυρίας και όχι του παρατεταμένου αγώνα. Απόπειρες να ξεπεραστεί αυτή η κατάσταση υπήρξαν αποκλειστικά από πρωτοβάθμια σωματεία (πχ  χαλυβουργία –λιμενεργάτες – μετρό - καθηγητές -συντονισμός νοσοκομείων, όπου και όσο...) που θεωρηθήκαν από τη κυβέρνηση ότι παραβίαζαν τη νομιμότητα  και αντιμετωπιστήκαν αποφασιστικά με επιστρατεύσεις  και ανοικτή καταστολή δείγμα και αυτό του πανικού της μπροστά στην απειλή της γενίκευσης αυτής της τακτικής.

    3. Στις κινητοποιήσεις αυτές η συνδικαλιστική αριστερά όταν δεν στάθηκε εχθρική (φθάνοντας ειδικά στην περίπτωση της απεργίας των καθηγητών να προπαγανδίζει συντηρητικές απόψεις για το ιερό δικαίωμα στις εξετάσεις) κατά βάση αποτέλεσε κήρυκα  ηττοπάθειας έτοιμο να τα στρίψει στην πρώτη δυσκολία, κλείνοντας η ιδία σε αρκετές των περιπτώσεων τους αγώνες, πανηγυρίζοντας μάλιστα μετά για τη δικαίωση της ηττοπάθειας της! Δεν δίστασε άλωστε να προχωρήσει σε συνδικαλιστικά πραξικοπήματα και παραβίαση των αποφάσεων συνελεύσεων.
Στην υγεία δε, έγινε  πρόταση για κήρυξη απεργίας 2 μήνες μετά (!) τις πρώτες διαθεσιμότητες παρά τις υποσχέσεις για κήρυξη πολέμου (sic)στις πρώτες απολύσεις.

Το ότι βεβαίως η παραίτηση και η ήττα, ενισχύει αντικειμενικά τις λογικές περί ματαιότητας της πάλης οδηγώντας το μαζικό κίνημα σε υποχώρηση λίγο φαίνεται να απασχόλησε.

Χαρακτηριστικό και κορυφαίο, το πρόσφατο παράδειγμα αυτής της τακτικής με διευρυμένη μάλιστα συμμετοχή της αριστεράς στα ανώτατα συνδικαλιστικά όργανα (ΑΔΕΔΥ) ήταν και η απόφαση (με συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ) για απεργία χωρίς ημερομηνία που θα γινόταν όταν η κυβέρνηση (!) αποφάσιζε να καταθέσει το νομοσχέδιο για την αξιολόγηση! Απεργία που και αυτή ακόμα με τη σειρά της ματαιώθηκε,  μετά από πρόταση των  δυνάμεων του ΠΑΜΕ και τη συνεπικουρία ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ! γιατί η κυβέρνηση μετέθεσε την ημερομηνία ψήφισης (!)
   Επιμένουμε να αναφερόμαστε στο θέμα  και  να μη το θεωρούμε "λήξαν" καθώς η αξιολόγηση με το "κρυφτό" και τις τρίπλες  Κυβέρνησης – Συνδικαλιστικής ηγεσίας τελικά έγινε και  καθόλου δεν ματαιώθηκε όπως πανηγυρίζουν διάφοροι. ΑΚΟΜΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΜΑΛΙΣΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΕΠΟΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ ΑΝ ΔΕΝ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΜΕ  ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ.

   4. Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι απαιτούνται διαφορετικά πράγματα στο κίνημα των εργαζομένων. Πρέπει να γίνει σαφές ότι η επίθεση της κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ θα είναι συνεχής. Το επιχείρημα  ότι είναι αποτέλεσμα της κρίσης είναι μόνο η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι πως το σύστημα θεωρεί ότι είναι η ιστορική του ευκαιρία από άποψη συσχετισμών δύναμης για να πάρει τη ρεβάνς από τους εργαζομένους προκειμένου να διαμορφωθεί η κοινωνία της απόλυτης κυριαρχίας του κέρδους και της απόλυτης υποταγής των εργαζομένων.

Από την άποψη αυτή οι μάχες που  πρέπει να δοθούν, απαιτούν  μεγαλύτερη ένταση, διάρκεια και αποφασιστικότητα ώστε να ανταποκρίνονται στις σημερινές απαιτήσεις και κατάσταση των εργαζομένων.

Είναι περισσότερο από απαραίτητο και στο κίνημα των υγειονομικών να διαμορφωθεί ένα ρεύμα απόψεων που δεν θα πείθεται για  την ματαιότητα των αγώνων με δικαιολογίες τάχα «αριστερής» προέλευσης αλλά θα αναζητά την αναμέτρηση με την κυβέρνηση στο πεδίο που είναι προνομιακό. Το πεδίο των μαζικών αγώνων, με απεργίες διαρκείας, ξεπερνώντας τη λογική της ανάθεσης της λύσης των προβλημάτων στην επόμενη κάλπη που θα στηθεί σε 20 περίπου μέρες. Ας είναι ξεκάθαρο: Όπως και πριν, έτσι και μετά τις εκλογές, η επίθεση του συστήματος θα συνεχιστεί. Χωρίς αυταπάτες, να συνειδητοποιήσουμε πως μόνο ο αγώνας των εργαζόμενων και του λαού μπορεί να την ανατρέψει.

Η εμπειρία μας στο Φλέμιγκ, εξ' άλλου αποδεικνύει την ορθότητα της άποψης αυτής.

Είναι  λοιπόν ανάγκη να διαμορφωθεί ένα δυναμικό εργαζομένων που θα αποτελέσει ένα σοβαρό στήριγμα των αγωνιστικών διαθέσεων που είναι σίγουρο ότι υπάρχουν αλλά αδυνατούν να βρουν στοιχειώδεις όρους εγγύησης της πάλης τους με αποτέλεσμα να επιστρέφουν στην απογοήτευση και την αδράνεια.

Για να μπορέσουν να βρουν πραγμάτωση τόσο η αντίσταση, η ματαίωση των αντιλαϊκών σχεδίων κυβέρνησης ΕΕ και ΔΝΤ, αλλά και για να ανοίξει ο δρόμος διεκδίκησης να πάρουμε πίσω όλων όσων μας έκλεψαν.
Τέλος, για άλλη μια φορά προτείνουμε για συνδιαμόρφωση το παραπάνω γενικό πλαίσιο και καλούμε κάθε συνάδελφο, συνδικαλιστή ή σχήμα να δεσμευτεί σε ενωτικό, αγωνιστικό προσανατολισμό της πάλης του Σωματείου, να ενισχύσει το ψηφοδέλτιο και να στηρίξει με την ψήφο του την προσπάθειά αυτή.

Η ΥΓΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ.

ΠΛΗΡΗ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

ΔΩΡΕΑΝ ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ ΚΑΙ ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΟ.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ.

ΟΧΙ ΣΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΟΥ ΑΜΑΛΙΑ ΦΛΕΜΙΓΚ – ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΨΙΛΩΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ  ΤΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΤΟΥ.

ΣΤΕΛΕΧΩΣΗ ΑΜΕΣΑ ΜΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΩΝ.

ΟΧΙ ΣΤΟ ΛΟΥΚΕΤΟ ΜΕ ΠΡΟΣΧΗΜΑ ΤΗΝ ΕΛΛΕΙΨΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ.

ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΡΕΒΑΤΙΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑΡΓΗΘΗΚΑΝ.

ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ.

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ.

ΤΑΞΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ