Για τη χτεσινή (14/12) στάση εργασίας...

   Πραγματοποιήθηκε χτες η Στάση εργασίας που είχε προκηρύξει η ΠΟΕΔΗΝ και η συγκέντρωση έξω από το Υπουργείο Υγείας όπου έγινε συμβολικό χτίσιμο της εισόδου του Υπουργείου. Ακολούθησε πορεία προς Μαξίμου , και συνάντηση της ηγεσίας της Ομοσπονδίας με τον κ. Φλαμπουράρη ο οποίος υποσχέθηκε πως θα "φροντίσει" προκειμένου να οριστεί συνάντηση Πρωθυπουργού - ΠΟΕΔΗΝ.

   Η συμμετοχή στη στάση και στην κινητοποίηση, παρ' ότι υπήρξε η διευκόλυνση της μεταφοράς με πούλμαν, υπήρξε απογοητευτική. Την "εικόνα" έσωσαν κάπως, οι συμμετοχές συναδέλφων από την επαρχία.

Ναι μεν αλλά...
    Όπως και άλλοτε έχουμε σημειώσει, οι εντυπωσιακές και με θεατρικότητα διαμαρτυρίες μπορεί να είναι χαράς ευαγγέλια για τα κανάλια, και μια πρόσκαιρη δυνατότητα για την ΠΟΕΔΗΝ να επικοινωνήσει τις θέσεις της, αλλά δεν συνιστούν καλά και ντε κινηματική "επιτυχία" για τους εργαζόμενους. Θα ήταν χίλιες φορές καλύτερα να πέσει το βάρος στην ανάπτυξη του κινήματος στα Νοσοκομεία. Σ' αυτούς τους εργαζόμενους που στενάζουν από την έλλειψη, που αισθάνονται απογοητευμένοι και προδομένοι. Αυτοί πρέπει να σηκώσουν κεφάλι πρώτα από όλα. Αυτοί να καταλάβουν τη δύναμή τους, αυτοί μόνο μπορούν να αλλάξουν την κατάσταση. Μετά θέλοντας και μη τα κανάλια θα 'ρθουν από μόνα τους! 

   Όσο για τη συμμετοχή των εργαζομένων, μπορεί η έλλειψη προσωπικού και η λειτουργία των Νοσοκομείων μόνιμα με προσωπικό ασφαλείας να είναι μια πραγματική αιτία, αλλά κακά τα ψέματα, όχι η μοναδική. Για τη γενικότερη κατάσταση ήττας και υποχώρησης του κινήματος των εργαζομένων, για τους αρνητικούς συσχετισμούς, σημαντική ευθύνη έχει και η συνδικαλιστική ηγεσία, όλων των αποχρώσεων. Ιδίως όταν υποτάσσει το εργατικό κίνημα στη λογική των εκλογικών συσχετισμών, όταν χρησιμοποιεί τις διεκδικήσεις των εργαζομένων ως μοχλό στήριξης - η υπονόμευσης (ανάλογα κατά που "αλληθωρίζει" κάθε φορά) κυβερνήσεων και επιλογών του συστήματος. Αυτό το αντιλαμβάνονται οι εργαζόμενοι και το απορρίπτουν δια της απογοήτευσης (δυστυχώς) και της αποχής.

    Αυτή την πραγματικότητα οφείλουμε να ανατρέψουμε. Να στρέψουμε τις δυνάμεις μας (τις μεγάλες δυνάμεις που έχουμε) στην ανάπτυξη ενωτικού, διεκδικητικού κινήματος, για προσλήψεις, αυξήσεις στους μισθούς, ασφάλιση...

   Τέλος το σχόλιο του Υπουργού, περί μη μαζικότητας της κινητοποίησης, στο πλαίσιο του γενικότερου πολέμου ανακοινώσεων με την Ομοσπονδία, αναγκαστικά μας θύμισε
παλιότερες δηλώσεις ενός πρώην υπουργού (Του "Αδωνη" - χτύπα ξύλο) που είχε πει: Τι μου φέρατε εκατό ανθρώπους; φέρτε πέντε χιλιάδες για να κουβεντιάσουμε!) 

    Ας μην εκτίθεται ο κ. Υπουργός, κάνοντας τις ίδιες δηλώσεις με τους προκατόχους του. Άλλωστε, οι εργαζόμενοι, μπορεί να χρωστάνε...παντού, όχι όμως και να απολογούνται στους ...εργοδότες τους για τη μαζικότητά και τα αιτήματά των κινητοποιήσεών τους! 
    Η πολιτική ηγεσία γνωρίζει καλά  πως η τραγική κατάσταση των εργαζομένων στα Νοσοκομεία, έχει ξεπεράσει προ πολλού τα όρια και η πλάτη τους δεν αντέχει άλλο. Αργά ή γρήγορα λοιπόν θα τους δει στο δρόμο...