ΓΙΑ ΤΟ 36ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΑΔΕΔΥ.

Παρακάτω μια παρουσίαση, συνοπτική, του συνεδρίου της ΑΔΕΔΥ, με κριτική προσέγγιση, η οποία όμως, προκύπτει από την εμπειρία και δυστυχώς αποδεικνύεται από τη "δοκιμή"στην κοινωνία. Η ανυποληψία των συνδικαλιστικών στελεχών,η συκοφάντηση κάθε συνδικαλιστικής δράσης, η υποχώρηση και η ήττα των τελευταίων χρόνων, η απαισιοδοξία των συναδέλφων, είναι αδιάψευστοι μάρτυρες, κατά τη γνώμη μας, της ορθότητας της κριτικής μας. Με κριτική διάθεση λοιπόν, και σεις, διαβάστε παρακάτω το άρθρο. Άλλωστε η κριτική όταν δεν είναι κακόβουλη, μονο προς τα εμπρός μπορεί να οδηγήσει...

---

    Το 4ήμερο 29/11-2/12 πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα έκτακτο καταστατικό και το 36ο τακτικό εκλογοαπολογιστικό συνέδριο της συνομοσπονδίας των εργαζόμενων στον δημόσιο τομέα. 

   Ένα συνέδριο που θα περίμενε κανείς ν' ασχοληθεί σοβαρά με τα προβλήματα των εργαζομένων, τις επιθέσεις που δέχονται στα οικονομικά, εργασιακά, ασφαλιστικά και συνδικαλιστικά τους δικαιώματα. Την πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση-εργοδότης υπό την καθοδήγηση του κουαρτέτου και της ντόπιας πλουτοκρατίας. Μάταια όμως...

   Μέλημα σχεδόν όλων των παρατάξεων αποδείχθηκε γι' ακόμη μια φορά η εκλογική καταγραφή στο νέο Γενικό Συμβούλιο και Εκτελεστική Επιτροπή. Ήταν τόσο έντονο μάλιστα που, αν κάποιος δημόσιος υπάλληλος έκανε το “σφάλμα” να παραβρεθεί και να παρακολουθήσει, γρήγορα θα απογοητευόταν από το όλο σκηνικό. 'Αδεια καθίσματα στην ουσιαστική διαδικασία της συζήτησης-αντιπαράθεσης κατά την τρίτη μέρα (τόσο πολύ συμπιέστηκε ο χρόνος μετά τα “τσαλιμάκια” των κυρίαρχων παρατάξεων) και παρουσία μόνο στις ψηφοφορίες της ίδιας μέρας, την εναρκτήρια πρώτη ημέρα για την νομιμοποίηση των συνέδρων και βέβαια στην τελευταία εκλογική.

   Ενδεικτικό του κλίματος υπήρξε το γεγονός της δικαστικής προσφυγής της ΠΟΕ-ΟΤΑ για παράνομη συμμετοχή στο συνέδριο αντιπροσώπων
πέντε ομοσπονδιών που δεν είχαν καταβάλει τις εισφορές τους στην ΑΔΕΔΥ αλλά και η ανάλογη την επομένη της συνομοσπονδίας για ανατροπή της εν λόγω δικαστικής απόφασης αφού οι τέσσερεις από αυτές τακτοποιήθηκαν οικονομικά στο μεταξύ! Το γεγονός αυτό κυριάρχησε τις δύο πρώτες ημέρες, ενώ όλες οι καταστατικές αλλαγές που προτάθηκαν - ορισμένες σημαντικές - δεν κατάφεραν γι' ακόμα ένα συνέδριο να συγκεντρώσουν την απαιτούμενη πλειοψηφία των ¾ των παρόντων συνέδρων.

    Με την ευκαιρία να καυτηριάσουμε την πρακτική των δικαστικών προσφυγών από όποιον κι αν την χρησιμοποιεί , ακόμη κι αν επικαλείται αληθοφανή επιχειρήματα, μιας και ανοίγει το δρόμο για ευθεία κρατική παρέμβαση στα εσωτερικά του συνδικαλιστικού κινήματος. Σε τέτοιες εποχές μάλιστα που το χτύπημα στη σωματειακή συγκρότηση και το απεργιακό δικαίωμα είναι άμεση συστημική προτεραιότητα, μια τέτοια πρακτική είναι βούτυρο στο ψωμί των εργοδοτών που επιδιώκουν δημιουργία, συσχετισμού υπέρ τους και κατά των εργαζόμενων. (Γι' αυτό και επιδιώκουν διακαώς να ξεριζώσουν κάθε εργατικό δικαίωμα. Γι' αυτό τους θεωρούμε, ως τάξη, αντίπαλους καθώς τα συμφέροντά μας είναι αντικρουόμενα..)

    Αξίζει ν' αναφερθούμε στην σημαντικότερη από τις οργανωτικές αλλαγές που προτάθηκε σε ακόμη ένα συνέδριο και που δεν ήταν άλλη από την αλλαγή του καταστατικού της ΑΔΕΔΥ ούτως ώστε να δοθεί και τυπικά η δυνατότητα εγγραφής στα πρωτοβάθμια σωματεία και κατ' επέκταση έκφρασης και σε δευτεροβάθμιο και τριτοβάθμιο επίπεδο των εργαζομένων με συμβάσεις και γενικότερα με ευέλικτες μορφές απασχόλησης στο Δημόσιο. Για πολλοστή φορά ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚ αρνήθηκαν, με την νεόκοπη παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ να τοποθετείται χλιαρά και περίπου να κρύβεται.

Πρόκειται για ένα ζήτημα ιδιαίτερα σημαντικό και με επιπτώσεις σε όλα τα επίπεδα για τους εργαζόμενους στον δημόσιο τομέα της οικονομίας, αφού όλες ή και οι περισσότερες από τις ευέλικτες μορφές δουλειάς που γιγαντώνονται στην εργασιακή ζούγκλα στον ιδιωτικό τομέα έχουν κατακλείσει και το Δημόσιο επί σειρά ετών. Συμβασιούχοι πάσης φύσης και διάρκειας, επικουρικοί, αναπληρωτές, ωρομίσθιοι, εποχικοί, με μπλοκάκια, κοινοφελούς λεγόμενης εργασίας, στέιτζ παλαιότερα, εργολαβικοί, μέσω διαφόρων προγραμμάτων της ΕΕ και του ΟΑΕΔ .... 

   Η εκμετάλλευση μεγιστοποιείται στους εργαζόμενους αυτούς που δουλεύουν σε συνθήκες πλήρους αβεβαιότητας κι ανασφάλειας, ενώ ταυτόχρονα ανατρέπεται το εργασιακό καθεστώς της μόνιμης και σταθερής δουλειάς στο Δημόσιο και προλειαίνεται η συνταγματική αναθεώρηση της άρσης της μονιμότητας. Σ' αυτούς τους εργαζόμενους έκλεισαν την πόρτα για άλλη μια φορά οι εργατοπατέρες της ΑΔΕΔΥ, κάνοντας πλάτες σε ΕΕ, ΔΝΤ και κυβέρνηση.

    Το γεγονός πάντως είναι ότι τόσο τα προηγούμενα κύματα επίθεσης όσο και τα επόμενα μένουν στο απυρόβλητο, όσο στα συνδικάτα όλων των επιπέδων εξακολουθεί να κυριαρχεί ο κρατικός-εργοδοτικός συνδικαλισμός του συμβιβασμού και της υποταγής, όσο στις δυνάμεις που αναφέρονται στην Αριστερά επικρατεί εκλογικός κρετινισμός, λογικές και πρακτικές ανάθεσης και εικονικότητας. Στο κομμάτι αυτό επίσης εύγλωττη είναι η νομιμοποίηση και συμμετοχή όλων των δυνάμεων, πλην λακεδαιμονίων, στους συνδιαχειριστικούς θεσμούς του κράτους (διοικητικά και υπηρεσιακά συμβούλια), οι εκλογές των οποίων περίπου έχουν αναχθεί σε γεγονός μείζονος σημασίας, αντί να μαζικοποιούνται και να αποτελούν όπλο στα χέρια των εργαζομένων τα ίδια τα σωματεία και οι σύλλογοι.

    Η απόφαση του συνεδρίου της ΑΔΕΔΥ για προκήρυξη απεργίας στις 8 Δεκέμβρη μαζί με τη ΓΣΕΕ, όσο κι αν είναι κάτι το θετικό, απέδειξε ωστόσο την απροθυμία της συνδικαλιστικής ηγεσίας να συμπορευτεί με τον ιδιωτικό τομέα από πριν με απόφαση της απερχόμενης διοίκησης. Παράλληλα η σφοδρότητα των νέων μέτρων ενάντια στους εργαζόμενους που βρίσκονται προ των πυλών, είτε πάνε σαλαμωτά είτε συνολικά, η εξαπόλυση νέας επίθεσης στα εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα και κατακτήσεις δεν μπορεί να εξαρτάται από το πότε θα ευαρεστηθεί η συνδικαλιστική ηγεσία να κινηθεί (τρόπος του λέγειν). Άλλωστε έρχεται και η “νέα αξιολόγηση-κινητικότητα” που θα οδηγήσει σε κατηγοριοποίηση των εργαζομένων με ανοικτό το ενδεχόμενο απολύσεων, σε ένα περιβάλλον λιτότητας, φορομπηξίας, εντατικοποίησης, ελαστικοποίησης και αδιοριστίας.

    Κατά τα λοιπά, τίποτα δεν μπορούν να περιμένουν οι εργαζόμενοι και από τη “νέα” ηγεσία της ΑΔΕΔΥ που από άποψη γραμμής των πολιτικοσυνδικαλιστικών δυνάμεων που κυριαρχούν θα κινηθούν στη γνωστή ρότα της “κατανόησης” των προβλημάτων που αντιμετωπίζει σήμερα το κεφάλαιο και το κράτος του, της υποταγής στα ξένα αφεντικά των ΗΠΑ και της ΕΕ και της καλλιέργειας της ανημπόριας, της μοιρολατρίας, της ηττοπάθειας και της απογοήτευσης στους κόλπους των εργαζομένων-μελών της.

Μόνο οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μπορούν να αλλάξουν αυτή την κατάσταση, αν χειραφετηθούν από τις αυταπάτες και ξεπεράσουν τη γραμμή της συνδικαλιστικής τους ηγεσίας, αν αποκτήσουν εμπιστοσύνη στην δική τους πάλη κι αν μετατρέψουν την απογοήτευση και την βουβή οργή τους σε δύναμη αντίστασης και διεκδίκησης, σε δύναμη αγώνα και αναμέτρησης με τις δυνάμεις του συστήματος.

ΤΑ ΕΚΛΟΓΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ

                                                                                ΨΗΦΟΙ                ΕΔΡΕΣ

ΔΑΚΕ                                                                         136                      18

ΔΑΣ(ΠΑΜΕ)                                                               112                      15

ΔΗΜ.ΣΥΝ.(ΠΑΣΚΕ)                                                  106                     14

ΑΡΚΙ(ΣΥΡΙΖΑ)                                                             95                     13

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ                                                           70                     10

ΜΕΤΑ                                                                            57                      8

ΔΗΜΟΣΙΟΥΠΑΛΛΗΛΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ                   40                       5

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΓΩΝΑΣ-ΑΝΑΤΡΟΠΗ                        13                        2

ΕΡΓΑΣ-ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ                          3                        0