Για τη σημερινή στάση εργασίας της ΠΟΕΔΗΝ

   Πραγματοποιήθηκε η στάση εργασίας που είχε εξαγγείλει για σήμερα (29/3) η ΠΟΕΔΗΝ με κύριο αίτημα την κατάργηση των ελαστικών μορφών εργασίας, την πρόσληψη μόνιμου προσωπικού κλπ, αλλά και την διάσωση των ψυχιατρικών δομών που ετοιμάζεται να καταργήσει η Κυβέρνηση.
   Όπως ήταν αναμενόμενο σε όσους παρακολουθούν την τακτική και τη δραστηριότητα της ΠΟΕΔΗΝ, η συγκέντρωση ήταν κατώτερη των περιστάσεων, ιδιαίτερα αν αναλογιστεί κανείς την κρισιμότητα της κατάστασης στον υγειονομικό τομέα.
   Για άλλη μια φορά λοιπόν, θα χρεωθούν οι εργαζόμενοι την αποτυχία και θα ακουστούν τα γνωστά, ότι "ο κόσμος δεν τραβάει" ότι το κίνημα είναι πεσμένο κλπ.
   Στην πραγματικότητα πρόκειται για παιδαριώδη ερμηνεία που μπορεί να σταθεί μόνο όσο οι εργαζόμενοι είναι στη γωνία, απογοητευμένοι τόσο από αυτούς που καλλιεργούσαν ψεύτικες ελπίδες, όσο και από την ηγεσία της ΠΟΕΔΗΝ που εξαντλεί την "επανάστασή" της σε φιέστες που κρατούν όσο και οι δηλώσεις για τα δελτία ειδήσεων.
Προφανώς δεν πρόκειται για λάθος τακτική, αλλά για συνειδητή πολιτική επιλογή. Αν η ηγεσία της ΠΟΕΔΗΝ ήθελε πραγματικά τον κόσμο να διεκδικεί στο δρόμο, θα στήριζε συνελεύσεις  στα Νοσοκομεία, θα έκανε αντί για "καραβάνια" της υγείας, εκστρατεία ενημέρωσης και κινητοποίησης των συναδέλφων στους χώρους δουλειάς, θα "όργωνε" τα Νοσοκομεία. Θα προκαλούσε πραγματικούς και όχι εικονικούς αγώνες.
'Οσο οι εργαζόμενοι βλέπουν κινητοποιήσεις "επικαιρότητας" στο πλαίσιο δημιουργίας αντικυβερνητικού συσχετισμού και προετοιμασίας της διάδοχης κατάστασης, αντιλαμβάνονται πως δεν έχουν κανένα λόγο να σιγοντάρουν τέτοιους πολιτικαντισμούς.
   Η πραγματικότητα όμως επιβάλει να ξεπεράσουμε αυτή την κατάσταση,να αφήσουμε πίσω την απογοήτευση, το "δε γίνεται τίποτα".   Να αντιληφθούμε ότι οι μνημονιακές δεσμεύσεις που ισχύουν και εφαρμόζει με ευλάβεια η κυβέρνηση, επιτάσσουν κλεισίματα νοσοκομείων και δομών, ακόμα λιγότερους εργαζόμενους, ιδιωτικοποιήσεις, κατάργηση της μόνιμης δουλειάς, νέες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις.
Απέναντι σ' αυτά πρέπει να αντισταθούμε, με τις δικές μας δυνάμεις. Αυτό είναι που θα αναδείξει η ίδια η ζωή αργά ή γρήγορα. Αυτό είναι και το καθήκον που έχουν τα Σωματεία μας.