Η ευέλικτη εργασία στα νοσοκομεία καλά κρατεί!

Στο ΕΣΥ εργάζονται σήμερα 2.800 επικουρικοί γιατροί, εκ των οποίων 600 δουλεύουν με ΕΣΠΑ. Από τις αρχές του 2015 που κυβερνούν οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ το νούμερο των επικουρικών, από 500 γιατροί που ήταν, σταδιακά ανέβηκε στους 2.800.

Σε αυτή την τριετία δινόταν παράταση στην πλειοψηφία των συμβάσεων με αποτέλεσμα μια μεγάλη ομάδα (περίπου 700 γιατροί) να έχει παραμείνει στην ίδια θέση για τρία, τέσσερα ή και πέντε χρόνια. Και γι' αυτούς η τελευταία ανανέωση είναι μέχρι το τέλος του 2018. (Στην απεργία της ΟΕΝΓΕ στις 31/1, που είχε πολύ μικρή συμμετοχή, το θέμα που αναδείχθηκε ήταν η απόλυση των επικουρικών ιατρών)

Οι υπόλοιποι που προσλήφθηκαν στην πορεία πήραν παρατάσεις μέχρι και δύο έτη, ενώ αυτοί που μπήκαν την τελευταία χρονιά δεν πήραν παράταση και μόλις λήξει η ετήσια σύμβασή τους θα απολυθούν. Η δήλωση από πλευράς υπουργείου, όπως έγινε γνωστή τη μέρα της απεργίας, είναι ρητή και λέει ότι από δω και πέρα δεν θα ξαναπάρει κανείς ανανέωση και με τη λήξη της τελευταίας ανανέωσης ή σύμβασής του θα απολύεται.

Το θέμα αναδείχθηκε έντονα ενόψει της συνεδρίασης του Ελεγκτικού Συνεδρίου πριν από τα Χριστούγεννα. Υπάρχουν έντονες φήμες ότι το Συνέδριο αποφάσισε (η κοινοποίηση της απόφασης έχει καθυστερήσει και μπορεί να καθυστερήσει και άλλους μήνες) πως θα εγκρίνει την πληρωμή των επικουρικών που οι συμβάσεις τους έχουν ξεπεράσει τη διετία μόνο μέχρι την κοινοποίηση της απόφασης και από κει και πέρα οι επικουρικοί θα απολύονται.

Φαίνεται, λοιπόν, ότι το υπουργείο θέλει να επιστρέψει στην «κανονικότητα», δηλαδή να απολύει κάθε συμβασιούχο με τη λήξη της σύμβασής του, να μη δίνει παράταση σε κανέναν και έτσι να συντηρεί την ανακύκλωση της ανεργίας. Ο υπουργός Υγείας το δήλωσε ξεκάθαρα. Οι μνημονιακές δεσμεύσεις δεν τους αφήνουν να κάνουν παρά ελάχιστες προσλήψεις. Και άρα είναι σίγουρο ότι οι μόνιμες θέσεις τις οποίες επικαλείται τα τελευταία τρία χρόνια δεν πρόκειται να γίνουν. 

Μόνο 400 γιατροί έχουν πάει στα νοσοκομεία, από τις 1.200 θέσεις που προκηρύχθηκαν μέσα στο 2016- 2017.

Επίσης υπάρχουν γιατροί με σύμβαση επικουρικού σε πόστα πολύ βασικά (τμήμα πυρηνικής ιατρικής στο Παίδων στην Αθήνα, κυτταρολόγοι στον Ευαγγελισμό, ογκολόγοι-ορθοπαιδικοί στο ΚΑΤ και σε πολλά άλλα σε όλη την Ελλάδα) για τα οποία δεν υπάρχει καμιά μέριμνα. Δεν θα προκηρυχθούν αυτές οι θέσεις και θα συνεχίσουν να καλύπτονται -αν καλύπτονται και για όσο καλύπτονται- από επικουρικούς που θα φεύγουν μετά από ένα χρόνο. Οι θέσεις που προκηρύχθηκαν πριν από δυο χρόνια (που δεν έχουν καλυφθεί ακόμα) δεν εμπεριείχαν πολλές ειδικότητες. Μια σειρά ειδικότητες όπως χειρουργικές, καρδιολόγοι, ογκολόγοι, ενδοκρινολόγοι έλειπαν παντελώς. Η αλήθεια είναι ότι είναι τόσο πολλές οι ανάγκες στο ΕΣΥ (η εκτίμηση της ομοσπονδίας των γιατρών μιλά για 6.000 γιατρούς) που τι να πρωτοκαλύψει κανείς με 500 και 1.000 θέσεις...

Τι να τα κάνεις τα μόρια όταν δεν θα γίνονται προσλήψεις; 
Τους βολεύει να έχουν πάντα συμβασιούχους...

Όσοι ενισχύουν την άποψη ότι οι μέσα στο σύστημα στερούν τη δουλειά των απέξω που περιμένουν σε λίστες ή τη δυνατότητα να πάρουν και αυτοί κάποια μόρια προϋπηρεσίας (εκτιμάται ότι είναι 1.000 περίπου οι εγγεγραμμένοι στις κυλιόμενες λίστες επικουρικών) κοιτούν το δέντρο και χάνουν το δάσος. 

Γιατί η πραγματικότητα μιλά για πολύ περισσότερες ανάγκες από τους 4.000 επικουρικούς (2.800+1.000) που βρίσκονται μέσα και έξω από το σύστημα. Επίσης πρέπει να κατανοήσουν οι νέοι γιατροί ότι καμία κυβέρνηση, σημερινή ή επόμενη, δεν έχει σκοπό να προσλάβει μαζικά γιατρούς. Οπότε χαμένοι θα είναι και αυτοί που βρίσκονται σήμερα μέσα και όσοι καταφέρουν να αποκτήσουν μόρια με την αυριανή ετήσια σύμβασή τους. 

Μια ματιά στον τομέα της παιδείας θα έπειθε κάθε δύσπιστο. Και αν τρέφει κάποιος αυταπάτες ότι ο τομέας της υγείας είναι πιο “ευαίσθητος” και πρέπει να υπάρχει μια επιστημονική εξέλιξη κτλ, αυτά είναι για άλλα συστήματα και για άλλες κοινωνίες. 

Μια χαρά μπορούν να συνεχίσουν έτσι μέχρι να δουν τι τελικά θα κάνουν με αυτό που λέγεται «δημόσια» περίθαλψη στην Ελλάδα. Δεν τους απασχολεί ούτε ο καρκινοπαθής που δεν βρίσκει τη χημειοθεραπεία του, ούτε ο ασθενής που δεν θα γιατρευτεί αλλά θα πάρει μια προσωρινή ανακούφιση, αφού το σύστημα δεν μπορεί να του προσφέρει κάτι περισσότερο.

Το ίδιο βέβαια άφησε ο υπουργός να εννοηθεί και για το υπόλοιπο επικουρικό προσωπικό των νοσοκομείων. Οι περίπου 1.000 επικουρικοί άλλων ειδικοτήτων που εργάζονται στα νοσοκομεία με ανανεώσεις που λήγουν μέσα στο 2018 θα απολυθούν. 

Γι' αυτούς όμως το υπουργείο «τάζει προσλήψεις». Όπως λέει χαρακτηριστικά, μέχρι τον Ιούνιο του 2018 θα έχει προκηρύξει περίπου 1.000 «φωτογραφικές» θέσεις (για αυτούς που έχουν τη συγκεκριμένη προϋπηρεσία) για να τους κάνει μόνιμους. Βρήκε, λοιπόν, έναν τρόπο να τους κρατάει ομήρους.

Η πραγματικότητα είναι σίγουρα πολύ δύσκολη. Γιατί το υγειονομικό κίνημα (γιατροί και υπόλοιποι εργαζόμενοι) βρίσκεται πολύ πίσω από τις περιστάσεις. Ο εργαζόμενος κόσμος πρέπει να απαιτήσει τις προσλήψεις. Και αυτό δεν γίνεται με συζητήσεις σε κλειστά γραφεία με τον υπουργό. Αυτό γίνεται με οργάνωση του κόσμου κατά τόπους και κοινό αγώνα των εργαζομένων που θα συγκροτούνται στα πρωτοβάθμια σωματεία. Πρέπει να φτιαχτούν επιτροπές αγώνα συμβασιούχων σε κάθε νοσοκομείο, που θα συντονίζονται μεταξύ τους συμπαρασύροντας τους μονίμους και που θα διεκδικούν τη μονιμοποίησή τους.