Ξανά και ξανά, η πραγματική ζωή επιβεβαιώνει πως οι αγώνες όταν γίνονται με αποφασιστικότητα μαζικότητα και χωρίς αναθέσεις σε παράγοντες μπορούν να νικήσουν!
Αποτέλεσμα των κινητοποιήσεών των εργαζομένων στα νοσοκομεία, που ένα σημαντικό κομμάτι τους αποτέλεσε η κινητοποίηση των νοσοκομείων μας, ανάγκασε την Κυβέρνηση να υπαναχωρήσει και να αποσύρει το άρθρο που πέταγε εκτός νοσηλευτικού κλάδου τους μισούς νοσηλευτές!
Συνάδελφοι, και αυτή μας η κινητοποίηση οδήγησε σε θετικό αποτέλεσμα και οπωσδήποτε σε ήττα όλων εκείνων που διασπούν , ξεπουλάνε τους εργαζόμενους και στήνουν καριέρα στην πλάτη τους. Είναι βέβαιο πως δεν έχουν κανένα πραγματικό έρεισμα στη μεγάλη μάζα των εργαζομένων, παρά μόνο πελατειακές σχέσεις με τις διοικήσεις, τα διάφορα "στελέχη" και τις κομματικές ηγεσίες.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως απ' ό,τι "τάζουν" κατά καιρούς στους εργαζόμενους δεν έχουν πετύχει απολύτως τίποτα. Το μόνο που μένει είναι το ξεπούλημα, το κυνήγι των "θέσεων" και η διαπλοκή με τα υπουργεία.
Ωστόσο πρέπει να είναι ξεκάθαρο πως αυτό που πετύχαμε με τον αγώνα μας, είναι να αναβληθεί προς το παρόν αυτή η όχι απλώς "βλαπτική" μεταβολή αλλά η επικίνδυνη και ολέθρια αλλαγή στην εργασιακή σχέση των ΔΕ Νοσηλευτών. Αν το άρθρο αυτό τιθόταν σε ισχύ, παρά τα περί του αντιθέτου "καθησυχαστικά" , πολύ γρήγορα οι συνάδελφοι ΔΕ Νοσηλευτές θα ένοιωθαν στο πετσί τους τις συνέπειες. Στην πραγματικότητα δηλαδή διατηρείται η υφιστάμενη κατάσταση.
Αν αξιολογήσουμε την εμπειρία μας από την κινητοποίηση που δώσαμε, δεν μπορεί παρά να διαπιστώσουμε ότι:
1. Έχουμε οι εργαζόμενοι πολύ μεγάλη δύναμη όταν δίνουμε κοινούς, ενωτικούς αγώνες. Στην πραγματικότητα η δύναμή μας "μετράει" πολύ περισσότερο απ' όσο και εμείς πιστεύουμε πολλές φορές.
2. Καμία από τις διάφορες "ενώσεις" δεν έχει πραγματικό, ειλικρινή και ουσιαστικό ρόλο στους αγώνες για τα συμφέροντά μας. Λειτουργούν διασπαστικά και οδηγούν από ήττα σε ήττα.
4. Στην ίδια ήττα οδηγεί και η λογική της ανάθεσης. Κανένας δεν θα αγωνιστεί για μας χωρίς εμάς.Όλοι εκείνοι που ορκίζονται πως θα αγωνιστούν μέχρις εσχάτων για λογαριασμό μας, όχι μόνο δεν αγωνίζονται αλλά στο τέλος κατηγορούν τους εργαζόμενους για την ήττα και την υποταγή.
3. Κανένας αγώνας δεν μπορεί να δικαιωθεί μόνο με δικαστήρια, δικηγόρους και επαφές κορυφής. Το σύστημα μπορεί και ξεπερνάει αργά ή γρήγορα τέτοια εμπόδια. (Παράδειγμα τρανό η "αξιολόγηση"). Οι αγώνες νικάνε στη βάση των πραγματικών συσχετισμών. Δεν είναι ασκήσεις επί χάρτου.
Και το βασικότερο όλων: Τώρα είναι η ώρα να συνεχίσουμε. Να διεκδικήσουμε όλοι μαζί πραγματική λύση στο ζήτημα του Νοσηλευτικού κλάδου που πρέπει να λυθεί στη βάση της εξασφάλισης και της δυνατότητας πραγματικής αναβάθμισης των συναδέλφων. Στη βάση δηλαδή, όχι της συναισθηματικής, αλλά της πραγματικής και υλικής διάστασης. Οι νοσηλευτές που τους βγαίνει η ψυχή στη βάρδια δεν έχουν ανάγκη από "συμπάθεια". Έχουν ανάγκη από δικαιώματα, αυξήσεις, προσλήψεις, δυνατότητα ουσιαστικής αναβάθμισης.
Αποτέλεσμα των κινητοποιήσεών των εργαζομένων στα νοσοκομεία, που ένα σημαντικό κομμάτι τους αποτέλεσε η κινητοποίηση των νοσοκομείων μας, ανάγκασε την Κυβέρνηση να υπαναχωρήσει και να αποσύρει το άρθρο που πέταγε εκτός νοσηλευτικού κλάδου τους μισούς νοσηλευτές!
Συνάδελφοι, και αυτή μας η κινητοποίηση οδήγησε σε θετικό αποτέλεσμα και οπωσδήποτε σε ήττα όλων εκείνων που διασπούν , ξεπουλάνε τους εργαζόμενους και στήνουν καριέρα στην πλάτη τους. Είναι βέβαιο πως δεν έχουν κανένα πραγματικό έρεισμα στη μεγάλη μάζα των εργαζομένων, παρά μόνο πελατειακές σχέσεις με τις διοικήσεις, τα διάφορα "στελέχη" και τις κομματικές ηγεσίες.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως απ' ό,τι "τάζουν" κατά καιρούς στους εργαζόμενους δεν έχουν πετύχει απολύτως τίποτα. Το μόνο που μένει είναι το ξεπούλημα, το κυνήγι των "θέσεων" και η διαπλοκή με τα υπουργεία.
Ωστόσο πρέπει να είναι ξεκάθαρο πως αυτό που πετύχαμε με τον αγώνα μας, είναι να αναβληθεί προς το παρόν αυτή η όχι απλώς "βλαπτική" μεταβολή αλλά η επικίνδυνη και ολέθρια αλλαγή στην εργασιακή σχέση των ΔΕ Νοσηλευτών. Αν το άρθρο αυτό τιθόταν σε ισχύ, παρά τα περί του αντιθέτου "καθησυχαστικά" , πολύ γρήγορα οι συνάδελφοι ΔΕ Νοσηλευτές θα ένοιωθαν στο πετσί τους τις συνέπειες. Στην πραγματικότητα δηλαδή διατηρείται η υφιστάμενη κατάσταση.
Αν αξιολογήσουμε την εμπειρία μας από την κινητοποίηση που δώσαμε, δεν μπορεί παρά να διαπιστώσουμε ότι:
1. Έχουμε οι εργαζόμενοι πολύ μεγάλη δύναμη όταν δίνουμε κοινούς, ενωτικούς αγώνες. Στην πραγματικότητα η δύναμή μας "μετράει" πολύ περισσότερο απ' όσο και εμείς πιστεύουμε πολλές φορές.
2. Καμία από τις διάφορες "ενώσεις" δεν έχει πραγματικό, ειλικρινή και ουσιαστικό ρόλο στους αγώνες για τα συμφέροντά μας. Λειτουργούν διασπαστικά και οδηγούν από ήττα σε ήττα.
4. Στην ίδια ήττα οδηγεί και η λογική της ανάθεσης. Κανένας δεν θα αγωνιστεί για μας χωρίς εμάς.Όλοι εκείνοι που ορκίζονται πως θα αγωνιστούν μέχρις εσχάτων για λογαριασμό μας, όχι μόνο δεν αγωνίζονται αλλά στο τέλος κατηγορούν τους εργαζόμενους για την ήττα και την υποταγή.
3. Κανένας αγώνας δεν μπορεί να δικαιωθεί μόνο με δικαστήρια, δικηγόρους και επαφές κορυφής. Το σύστημα μπορεί και ξεπερνάει αργά ή γρήγορα τέτοια εμπόδια. (Παράδειγμα τρανό η "αξιολόγηση"). Οι αγώνες νικάνε στη βάση των πραγματικών συσχετισμών. Δεν είναι ασκήσεις επί χάρτου.
Και το βασικότερο όλων: Τώρα είναι η ώρα να συνεχίσουμε. Να διεκδικήσουμε όλοι μαζί πραγματική λύση στο ζήτημα του Νοσηλευτικού κλάδου που πρέπει να λυθεί στη βάση της εξασφάλισης και της δυνατότητας πραγματικής αναβάθμισης των συναδέλφων. Στη βάση δηλαδή, όχι της συναισθηματικής, αλλά της πραγματικής και υλικής διάστασης. Οι νοσηλευτές που τους βγαίνει η ψυχή στη βάρδια δεν έχουν ανάγκη από "συμπάθεια". Έχουν ανάγκη από δικαιώματα, αυξήσεις, προσλήψεις, δυνατότητα ουσιαστικής αναβάθμισης.
ΟΛΟΙ ΑΥΡΙΟ ΣΤΙΣ 9 πμ στο ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΕΙΟΥ!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.