ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΑΠΕΡΓΗΣΟΥΜΕ;

ΑΠΕΡΓΙΑ; ΓΙΑΤΙ;

    ...Αφού οι απεργίες έχουν καταντήσει κάτι σαν τις εθνικές επετείους. Κάθε "τότε" και "τότε". Συνήθως κατόπιν εορτής, όταν φαινομενικά δεν έχουν λόγο να γίνουν, καθώςτα αιτήματα έχουν ήδη κριθεί, και χαθεί!

   Δεν είναι ρητορικό το ερώτημα, είναι απολύτως πραγματικό, πολλών συναδέλφων και δυστυχώς συμφωνούμε στη διαπίστωση. Έτσι είναι τα πράγματα. 

   Εκεί που εκφράζουμε όχι απλώς επιφυλάξεις αλλά σιγουριά...αξιώματος, επιβεβαιωμένη πια από την ιστορία, είναι στην αξία της απεργίας. Η απεργία είναι όπλο για τους εργαζόμενους, συχνά το μοναδικό όπλο απέναντι στο κεφάλαιο - όποια μορφή και να έχει κάθε φορά. Είναι το μοναδικό όπλο σε μια μάχη επιβίωσης, όπου η εκμετάλλευση των εργαζομένων είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για την αναπαραγωγή του συστήματος που ζούμε, αλλά και για την ύπαρξη και πλουτισμό αυτών που εκμεταλλεύονται την εργασία των άλλων. Αυτός είναι ο γενικός κανόνας, όσες υποσημειώσεις και αν βάλουμε. 

 Υπάρχει όμως και μία ακόμα λεπτομέρεια! 
Δεν γίνεται στην πορεία της εξέλιξης να υπάρξει <<ειρήνη>>. Να είμαστε δηλαδή όλοι ευχαριστημένοι. Λίγα εμείς, περισσότερα οι <<εργοδότες>> αλλά βρε παιδί μου να ζούμε όλοι!  Εκείνο που καθορίζει το πως ζούμε, δηλαδή αν είναι ανθρώπινος ο μισθός μας, η σύνταξη, η περίθαλψη, η παιδεία κλπ (δηλαδή οι όροι της αναπαραγωγής μας) είναι συσχετισμοί στη μάχη που αναφέραμε πρωτύτερα. Όσο ενωμένοι και αποφασισμένοι διεκδικούμε, κερδίζουμε δικαιώματα. Όσο η πλάστιγγα γέρνει προς την κυρίαρχη τάξη τόσο χειροτερεύουν οι όροι της ζωής μας. Όσο οι αγώνες υποχωρούν, όσο οι συνδικαλιστικές ηγεσίες δρουν σαν άλλος Δούρειος Ίππος, καλλιεργούν την απογοήτευση και την αναποτελεσματικότητα, τόσο θα χάνουμε δικαιώματα, που κερδίσαμε με αγώνες και αίμα (σαν αυτά που είχαμε κερδίσει τις προηγούμενες δεκαετίες και τώρα μας τα παίρνουν πίσω.)

   Την επίθεση λοιπόν ενάντια και στα πιο στοιχειώδη δικαιώματά μας δεν γίνεται να την αποφύγουμε. Οι μάχες θα δοθούν είτε μας αρέσει είτε όχι! και πρέπει να αξιοποιήσουμε ό,τι δυνατότητα έχουμε. Και αυτή η δυνατότητα είναι η ενότητα και οι κινητοποίηση. Οι αγώνες και η συνειδητοποίηση της δύναμής μας. Για να απαντήσουμε με μια φράση στο αρχικό ερώτημα,
Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ. 

   ΜΙΑ ΑΠΕΡΓΙΑ, ΜΙΑ ΜΑΧΗ ΠΟΥ ΔΙΝΕΤΑΙ, ακόμα και χωρίς χειροπιαστό αποτέλεσμα, είναι πολύτιμη. Δημιουργεί εκτός των άλλων τους όρους για την επιτυχία της επόμενης! Γι' αυτό οι κινητοποιήσεις ενοχλούν τόσο το σύστημα. Ακόμα και εκείνες που δεν πετυχαίνουν. Γι' αυτό έχουν κυριολεκτικά λυσσάξει να τις <<καταργήσουν>> . Με νόμους, με καλλιέργεια ηττοπάθειας, με τρομοκρατία και εκφοβισμό, με αυταπάτες για <<καλύτερες μέρες>>.  

   Για την ιστορία να πούμε πως η απεργία της Πέμπτης γίνεται, ως προς το χρόνο διεξαγωγής και την...ποσότητά της, με πρόταση του ΠΑΜΕ, στην οποία συμφώνησαν και οι άλλες κυρίαρχες παρατάξεις. Είναι μια απεργία όπως αυτές για τις οποίες μιλήσαμε παραπάνω. Γι' αυτό πρέπει οι εργαζόμενοι να πάρουμε την κατάσταση στα δικά μα χέρια. Να συνειδητοποιήσουμε τη δύναμή μας, να αντισταθούμε και να νικήσουμε!

Η ΚΡΙΣΗ ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΜΑΣ, ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΤΙΠΟΤΑ, όσο και να προσπαθούν να μας μετατρέψουν στους μοναδικούς υπεύθυνους. 

Η ΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΑΚΟΡΕΣΤΗΣ ΔΙΨΑΣ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΓΙΑ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΚΕΡΔΗ. Για αυτούς <<επιτυχία>>  είναι πχ η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με ποταμό εκατομμυρίων ... που θα πληρώσουμε εμείς. 

ΕΠΙΤΥΧΙΑ του <<μνημόνιου 3>> για τους εργαζόμενους σημαίνει:

• ΦΟΡΟΛΗΣΤΕΙΑ με αύξηση φόρων σε εικονικά εισοδήματα που θα μας αναγκάσει σε εξαθλίωση και ξεπούλημα κάθε περιουσιακού στοιχείου.
• ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ - ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΟ με ρήτρα <<μηδενικού ελλείμματος>> που σημαίνει πετσόκομμα συντάξεων, μείωση ή ακόμα και οριστική κατάργηση επικουρικών και εφάπαξ, με όριο τα 67 χρόνια για όλους και προοπτική για αύξηση που θα σχετίζεται με το προσδόκιμο ζωής! Με ακόμα μεγαλύτερη αύξηση των κρατήσεων, και αμφισβήτηση ακόμα και της <<εθνικής σύνταξης>>.
• ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΟ, που παρά τα όσα λέγονται, θα σημάνει μείωση μισθών, άμεσα ή έμμεσα. Πάγωμα για ΠΟΛΛΑ χρόνια στους παλιούς υπαλλήλους και μεγάλες μειώσεις για τους νεότερους.
• ΔΙΑΡΚΉ ΚΙΝΗΤΙΚΌΤΗΤΑ και νέα ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ με επιπτώσεις είτε στο μισθό - βαθμό είτε στην υπηρεσιακή κατάσταση. Με άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ ΠΕ και των άλλων ειδικοτήτων. Με ΔΙΑΣΠΑΣΗ και τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς. ΜΕ ΑΠΩΛΕΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ.

ΠΡΕΠΕΙ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΑΠΕΡΓΗΣΟΥΜΕ,

ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΓΩΝΑΣ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΧΑΜΕΝΟΣ,

ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ!

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ!