Ανακοίνωση του Υπουργείου Υγείας για την περικοπή του ανθυγιεινού.

Το υπουργείο Υγείας εξέδωσε την Τρίτη 22 Νοεμβρίου την εξής ανακοίνωση: 

"Το Υπουργείο Υγείας μετά από συνεννόηση με το Υπουργείο Οικονομικών διαβεβαιώνει ρητά ότι δε θα υπάρξει καμία περικοπή στη χορήγηση του επιδόματος επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας για τις κατηγορίες εργαζομένων που βάσει Νόμου το δικαιούνται. Ως εκ τούτου, συνεχίζεται κανονικά η καταβολή του για τους Διευθυντές και Τομεάρχες της Νοσηλευτικής Υπηρεσίας καθώς και για τους Νοσηλευτές που συμμετέχουν σε προγράμματα Νοσηλευτικών ειδικοτήτων.

Τέλος, η φήμη ότι επίκειται συνολική κατάργηση του επιδόματος επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας μετά τις 31/12/2017 είναι απολύτως ανυπόστατη. Οποιαδήποτε προσπάθεια επιχειρείται με στόχο να καλλιεργηθεί κλίμα ανασφάλειας στους εργαζόμενους, εξυπηρετεί μικροπολιτικές και αντιπολιτευτικές σκοπιμότητες".

---

 
Σημ.
1. Βεβαίως και δεν θέλουμε να κοπεί τίποτα από τις απολαβές των εργαζομένων και από αυτή την άποψη μακάρι να είναι έτσι. Όμως ας μη ξεχνάμε πως "αυτοί που βάσει του Νόμου το δικαιούνται" όπως λέει η ανακοίνωση, δεν είναι αυτονόητα ένα σταθερό μέγεθος.Ενώ δηλαδή εμείς διεκδικούμε το αυτονόητο που είναι η επέκτασή του, δεν είναι καθόλου σίγουρο από την άλλη, πως αυτοί που το δικαιούνται σήμερα, θα το δικαιούνται και αύριο. Έτσι μπορεί ευκολότατα να κοπεί...χωρίς να κοπεί!
2. Η φήμη στην οποία αναφέρεται η ανακοίνωση, δεν είναι απλά "φήμη".Έχει προκύψει από το 2ο ακόμα μνημόνιο. Οι "βέλτιστες πρακτικές" δεν είναι φήμες αλλά σταθερή επιδίωξη. Αν δεν έχεουν εφαρμοστεί ακόμα, όπως εφαρμόζεται π.χ. το ψαλίδι στους μισθούς μας, αυτό οφείλεται στο φόβο του συστήματος για την αντίδραση των εργαζομένων. (Δείγμα του πόσο φοβούνται και τι δύναμη έχουν οι αγώνες ,μας)
3. Επειδή και εμείς έχουμε αναφερθεί στο ζοφερό μέλλον του ανθυγιεινού, διαβεβαιώνουμε πως καθόλου δεν είναι στόχος μας να "καλλιεργήσουμε κλίμα ανασφάλειας". Ίσα -ίσα εκείνο που μας ενδιαφέρει να καλλιεργήσουμε είναι η πίστη και η αισιοδοξία των συναδέλφων. Να μη σκύβουν το κεφάλι στη βαρβαρότητα, να πιστέψουν στη δύναμη των αγώνων μας. Άλλωστε το "κλίμα" είναι τόσο ανασφαλές από μόνο του που δε χρειάζεται  "σπρώξιμο" για να φανεί το αδιέξοδό του. (Σ' ό,τι αφορά στους εργαζόμενους, γιατί  <<αφεντικά και δούλοι >> δεν είμαστε όλοι το ίδιο...) 
4. Όταν αναφερόμαστε στην ανάγκη της αντίστασης των εργαζόμενων δεν ενοούμε βεβαίως διάφορες φιέστες και "λιτανείες" με συνδικαλιστικό ένδυμα για τα κανάλια...