ΛΙΠΟΘΥΜΗΣΕ…ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΥΡΑΣΗ ΝΟΣΗΛΕΥΤΗΣ Π.Γ. ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ!

ΝΟΣΗΛΕΥΤΗΣ Π.Γ. ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ: ΧΘΕΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣ ΛΙΠΟΘΥΜΗΣΕ…ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΥΡΑΣΗ – ΤΗΝ ΜΕΤΑΦΕΡΑΜΕ ΣΤΑ ΕΠΕΙΓΟΝΤΑ ΛΟΓΩ ΧΑΜΗΛΗΣ ΠΙΕΣΗΣ!

«Eίμαστε ένα τριτοβάθμιο νοσοκομείο που εξυπηρετεί περιστατικά από όλη την Β. Ελλάδα και δυστυχώς το 50% των οργανικών μας θέσεων…είναι κενό. Πόσα ρεπό χρωστάνε στην Νοσηλευτική Υπηρεσία; 8.000 περίπου! Πριν από μερικές μέρες τελειώσαμε με τις άδειες του 2015. Όταν μια ομάδα ανθρώπων είναι «παγιδευμένη» στον χώρο εργασίας της, με την…βάσανο του κυκλικού ωραρίου διαρκώς «παρούσα», είναι αναπόφευκτο να παρουσιάσει σωματικά και ψυχολογικά προβλήματα. Έχουμε καταστεί επικίνδυνοι για τους ασθενείς. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια: Είμαστε επικίνδυνοι. Δεν μπορείς να αντέξεις χωρίς τις απαραίτητες άδειες/ρεπό και να είσαι ταυτόχρονα αναγκασμένος να δουλεύεις απόγευμα-πρωϊ-βράδυ-απόγευμα. Τα ωράρια αυτά είναι απάνθρωπα και εξαντλητικά. Δεν μεσολαβεί το απαραίτητο 12ώρο ανάπαυσης, και όταν δεν μεσολαβεί ξεκούραση, εμείς γινόμαστε, το επαναλαμβάνω, επικίνδυνοι για τις ζωές των ασθενών. Όταν υπάρχουν συνάδελφοι που κάνουν τρία νυχτερινά την εβδομάδα, (δεν λείπουν βέβαια και εκείνοι που δεν κάνουν κανένα!), όταν η εντατικοποίηση της εργασίας έχει φτάσει σε τέτοια επίπεδα, ένας νοσηλευτής δεν μπορεί να υλοποιήσει τα καθήκοντα του στο ακέραιο και κυρίως… αποτελεσματικά. Θα τα κάνει όλα βιαστικά. Επικίνδυνα. Χθες γίναμε μάρτυρες ενός πολύ άσχημου και θλιβερού περιστατικού: Συνάδελφος νοσηλεύτρια λιποθύμησε από την κούραση. Η πίεση της «κατρακύλησε» στο 7 και την μεταφέραμε στα Επείγοντα Περιστατικά. 
Δεν μπορεί όμως ένα νοσοκομείο να δουλέψει έτσι. Είναι απαράδεκτο τα τελευταία χρόνια να έχουν αποχωρήσει εκατοντάδες συνάδελφοι μας και να μην έχουν αντικατασταθεί. Οι νοσηλευτές που εργάζονται στο νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης, όπως και στα υπόλοιπα άλλωστε, είναι μεγάλης ηλικίας. Αυτοί «βγάζουν» τις βάρδιες. Μην απορείτε όταν άτομα μεγάλης ηλικίας, εργαζόμενοι εξαιρετικά καταπονημένοι, εμφανίζουν, μεταξύ άλλων, ψυχολογικά προβλήματα. Και κλάματα υπάρχουν, και ξεσπάσματα. Να σας υπενθυμίσω επίσης, ότι οι εργαζόμενοι στα δημόσια νοσοκομεία, δεν απολαμβάνουν κανενός είδους προστασία. Είδατε τι συνέβη πριν λίγες μέρες. Μπήκε ένας ασθενής μέσα και μας πλάκωσε στο ξύλο! Ξέρετε τι με στεναχωρεί όμως περισσότερο από όλα; Όταν δεν μπορώ να είμαι αποτελεσματικός απέναντι σε έναν ασθενή που με έχει ανάγκη, που χρειάζεται την βοήθεια μου. Δεν υπάρχει χειρότερο συναίσθημα από αυτό…» δηλώνει νοσηλευτής του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης στο bangladeshnews.gr.

ΞΕΚΙΝΑ Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΡΟΝΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΙΟΥΜΕ ΕΝΑ ΠΟΤΗΡΙ ΝΕΡΟ…

«Τα νούμερα «μαρτυρούν» την αλήθεια: Από το 2010 μέχρι και σήμερα είχαμε 170 αποχωρήσεις μαζί με συνταξιοδοτήσεις από το νοσοκομείο μας και μόλις…3 προσλήψεις νοσηλευτών. Πραγματοποιήθηκαν και άλλες 9 προσλήψεις βοηθητικού προσωπικού, προερχόμενες όμως από παλαιότερες προκηρύξεις. Εργάζομαι σε δύο παθολογικές κλινικές, μαζί με μια δερματολογική. Συνήθως στην εφημερία φιλοξενούμε 15-20 ασθενείς και έτσι συνολικά έχουμε 50-55 ασθενείς τους οποίους φροντίζουν κατά την νυχτερινή βάρδια 2 νοσηλευτές και ενδεχομένως 3 κατά την διάρκεια της απογευματινής βάρδιας. Οι αναλογίες δεν «βγαίνουν» με τίποτα. Οι συνθήκες εργασίας μόνο ικανοποιητικές δεν μπορούν να χαρακτηριστούν. Μεγάλες ελλείψεις προσωπικού. Δεν διαθέτουμε βασικό υγειονομικό υλικό και αυτό σχετίζεται άμεσα με την δραστική μείωση που έχει υποστεί ο προϋπολογισμός του νοσοκομείου συγκριτικά με τα προηγούμενα χρόνια. Η χρηματοδότηση μας έχει μειωθεί κατά 30% περίπου. Και μην ξεχνάτε πως το νοσοκομείο μας εφημερεύει κάθε μέρα. Όταν ξεκινά η δουλειά, δεν προλαβαίνουμε να πιούμε ούτε ένα ποτήρι νερό. Κυριολεκτώ όταν λέω πως δεν περισσεύει ούτε λεπτό. Τα σώματα όλων μας είναι καταπονημένα. Αρθρίτιδες, οσφυαλγίες, αυχενικά…Όταν έχεις μια νοσηλεύτρια μεγάλης ηλικίας που δουλεύει πάνω από 30 χρόνια και το εβδομαδιαίο της πρόγραμμα περιλαμβάνει 2 και 3 νυχτερινά, είναι δυνατόν να αντέξει και να μην σωριαστεί; Είναι δυνατόν να μην επιβαρυνθεί ψυχολογικά; Βλέπουμε πολλά ξεσπάσματα. Είχαμε πρόσφατα και ένα εργατικό ατύχημα. Νοσηλεύτρια έτρεχε για να προμηθευτεί μια φιάλη αίματος, έπεσε και έσπασε το ισχίο της. Είναι μεμονωμένο περιστατικό αλλά άκρως ενδεικτικό.  Πως θα εξελιχθεί το μέλλον; Δεν υπάρχει σοβαρός σχεδιασμός, καμιά αλλαγή νοοτροπίας. Οδεύουμε στo 2017 και δεν έχει αλλάξει ουσιαστικά τίποτα. Βαδίζουμε στον ίδιο δρόμο. Παραμένουμε στα «κόκκινα». Δεν είμαι αισιόδοξος…» υποστηρίζει ο πρόεδρος των εργαζομένων του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης, Χριστόδουλος Μεντίζης.  

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ, http://www.bangladeshnews.gr
Το πήραμε από: sismanoglio.blogspot.gr