Με την τελευταία, βίαια και αιφνιδιαστική επίθεση στις ζωές μας των τελευταίων ημερών, δεν είναι παράξενο που μας ήρθαν στο μυαλό εικόνες κουκουλοφόρων και εκκαθαριστικών επιχειρήσεων της κατοχής. Δεν είναι επίσης παράξενο που μας ήρθε στο μυαλό, ξανά, εκείνο το κλασσικό (που κακώς αποδίδεται στον Μπρέχτ):
<< Όταν ήρθαν να πάρουν τους τσιγγάνους δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν τσιγγάνος......>>;
(Καθώς όμως είναι κακοποιημένο από την κατάχρησή του προτιμάμε να παραθέσουμε μια παραφραση που "ξεσηκώσαμε" από το blog antikleidi . Είναι τραγικά επίκαιρη.)
Γιά σένα που νομίζεις..
ότι η δική σου σειρά δε θα φτάσει ποτέ..
ότι επειδή ακόμη δε χρειάστηκε να πας στο νοσοκομείο
και να σε διώξουν
γιατί δεν έχεις λεφτά..
Οτι επειδή ακόμη έχεις ένα πιάτο φαί, δε θα στο πάρουν
Οτι ακόμη δε σου πήραν το σπίτι του πατέρα σου
για χρέη στο Δημόσιο, θα τη γλυτώσεις
Οτι επειδή το παιδί σου ακόμη είναι στο σχολείο, θα συνεχίσει..
Οτι η ζωή σου δεν επηρεάζεται από εκείνη του διπλανού σου..
Στο φαινομενικά άσχετο νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών , για το οποίο έγινε μέσα στο Σαββαρτοκύριακο τόσος χαμός (και δικαίως), επιχείρησε η κυβέρνηση του ΔΝΤ και λοιπόν αντιδραστικών δυνάμεων, να περάσει στα μουλωχτά ότι δεν κατάφερε ως τώρα να περάσει λόγω των αντιδράσεων και των κινητοποιήσεων της προηγούμενης περιόδου.
Μεταξύ των άλλων, συμπεριέλαβαν την κατάργηση δύο επαρχιακών Νοσοκομείων, την κατάργηση του κλάδου των οδηγών, υποχρεωτική μετετροπή των φυλάκων σε βοηθούς θαλάμου και άλλα εξίσου τρομακτικά και απίστευτα. Απίστευτα γιατί πολλοί, παρά τις προειδοποιήσεις - έχουν γραφτεί και εδώ αρκετές, πίστευαν πως τέλειωσε η επίθεση στην περίθαλψη καθώς δεν έχουν μείνει πια πολλά να ξεπουλήσουν, να ισοπεδώσουν. Έκαναν λάθος.
Τα γεγονότα δείχνουν πως οι επιθέσεις στην περίθαλψη και στα στοιχειώδη εργασιακά μας δικαιώματα όχι μόνο δεν σταμάτησαν αλλά έρχονται κατά κύματα και είναι σαρωτικές. Πρέπει λοιπόν να σταματήσουν να παρακολουθούν τις εξελίξεις από την τηλεόραση και να είναι εφησυχασμένοι ή παραλυμένοι από φόβο πολλοί συνάδελφοι, ιδιαίτερα νεώτεροι, αλλά και άλλοι που θεωρούν ότι έχουν προσόντα "υψηλά", είναι "στελέχη", προσλήφθηκαν με ΑΣΕΠ, δουλεύουν σε κεντρικό νοσοκομείο, έχουν μπάρμπα στην Κορώνη, ή απλά τύχη!
Και ετούτη τη φορά είναι φανερό που πάει το πράγμα. Δεν πρόκειται απλώς για "αναδιάρθρωση". Θέλουν να πετύχουν τρείς στόχους:
1. Να προετοιμάσουν την ιδιωτικοποίηση όσων υπηρεσιών μεταφοράς ασθενών, υλικών κλπ τόσο των νοσοκομείων, όσο και του ΕΚΑΒ μπορούν να έχουν κερδοφόρο μέλλον για τους εργολάβους της υγείας.
2. Να πετύχουν την απομάκρυνση από το Δημόσιο αρκετών χιλιάδων εργαζομένων, όπως έχουν δεσμευτεί στα Τροϊκανά αφεντικά και
3. Να επιβάλλουν στους ασθενείς να πληρώνουν από την τσέπη τους -άμεσσα ή έμεσσα υπηρεσίες απαραίτητες για την επιβίωσή τους που ώς τώρα παρέχονταν δωρεάν.
Όποιος έχει, έστω μικρή, εμπειρία από τα νοσοκομεία και το ΕΚΑΒ δεν είναι δυνατό να πειστεί από τις δικαιολογίες του Υπουργείου. Ξέρει πως οι οδηγοί στα νοσοκομεία όχι μόνο είναι απαραίτητοι αλλά και τραγικά λίγοι. Στο Φλέμιγκ έχουν αναγκαστεί μάλιστα να καταργήσουν απαραίτητες βάρδιες. Το ίδιο και στο ΕΚΑΒ. Που θα βρεί λοιπόν προσωπικό να διαθέσει;
Είναι καιρός να αντιστρέψουμε τη σκέψη μας και να δούμε την πραγματικότητα όσο δύσκολη και να είναι. Αντί να θεωρούμε πως εμείς είμαστε "απ' έξω", να συνειδητοποιήσουμε πως θα 'ρθει η σειρά μας γρήγορα ή ... γρηγορότερα.
Αντί να νομίζουμε πως οι αποφάσεις είναι ειλλημένες και δεν αλλάζουν, πως οι αγώνες και οι κινητοποιήσεις είναι αυταπάτη, να δούμε ρεαλιστικά τα γεγονότα: Ό,τι έχει κερδιθεί, ό,τι έχει αποκρουστεί, ό,τι έχει παρθεί πίσω, έστω και μικρό, είναι αποτέλεσμα και μόνο των αγώνων μας.(Το παράδειγμα το δικό μας, ή του Νοσοκομείου της Ικαρίας - δες τη σχετική ανάρτηση - είναι χαρακτηριστικά) Αυτούς τους αγώνες που τα ΜΜΕ προσπαθούν να συκοφαντήσουν, να υποβαθμίσουν, να ματαιώσουν, να θάψουν. Αυτούς φοβούνται περισσότερο απ΄όλα. Αυτούς τους αγώνες πρέπει και μεις να δώσουμε! Είναι η μόνη ρεαλιστική διέξοδος.
Οφείλουμε να σταθούμε δίπλα στους συναδέλφους μας που σήμερα χτυπιούνται και να τους στηρίξουμε στο αγώνα για την υπεράσπιση της ζωής τους. Όχι μόνο γιατί αύριο θα χρειαστούμε τη δική τους συμπαράσταση, αλλά γιατί έτσι σώζουμε και τη δική μας αξιοπρέπεια σαν εργαζόμενοι.
ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΜΕ ΟΛΕΣ ΜΑΣ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΣΤΙΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ. Και όχι μόνο αυτό, αλλά για να έχουμε αποτελέσματα, να ξεπεράσουμε για άλλη μια φορά τη συνδικαλιστική ηγεσία και να προκαλέσουμε εμείς τις κινητοποιήσεις που απαιτούν οι περιστάσεις. (Σχετικά ο κ. Βασίλης Βενιζέλος στο εξαιρετικό άρθρο του (εδώ) σωστά έχει πιάσει αυτό το έλλειμα. Δεν είμαστε δηλαδή μόνο εμείς που αντιλαμβανόμαστε έτσι την κατάσταση...)
Είναι φανερό πως το καθήκον του Σωματείου μας είναι να ξεσηκώσει τους εργαζόμενους, να στηρίξει με αγωνιστικό τρόπο τους συναδέλφους που είναι στο μάτι του κυκλώνα, να προχωρήσει σε κινητοποιήσεις.
<< Όταν ήρθαν να πάρουν τους τσιγγάνους δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν τσιγγάνος......>>;
(Καθώς όμως είναι κακοποιημένο από την κατάχρησή του προτιμάμε να παραθέσουμε μια παραφραση που "ξεσηκώσαμε" από το blog antikleidi . Είναι τραγικά επίκαιρη.)
Γιά σένα που νομίζεις..
ότι η δική σου σειρά δε θα φτάσει ποτέ..
ότι επειδή ακόμη δε χρειάστηκε να πας στο νοσοκομείο
και να σε διώξουν
γιατί δεν έχεις λεφτά..
Οτι επειδή ακόμη έχεις ένα πιάτο φαί, δε θα στο πάρουν
Οτι ακόμη δε σου πήραν το σπίτι του πατέρα σου
για χρέη στο Δημόσιο, θα τη γλυτώσεις
Οτι επειδή το παιδί σου ακόμη είναι στο σχολείο, θα συνεχίσει..
Οτι η ζωή σου δεν επηρεάζεται από εκείνη του διπλανού σου..
Στο φαινομενικά άσχετο νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών , για το οποίο έγινε μέσα στο Σαββαρτοκύριακο τόσος χαμός (και δικαίως), επιχείρησε η κυβέρνηση του ΔΝΤ και λοιπόν αντιδραστικών δυνάμεων, να περάσει στα μουλωχτά ότι δεν κατάφερε ως τώρα να περάσει λόγω των αντιδράσεων και των κινητοποιήσεων της προηγούμενης περιόδου.
Μεταξύ των άλλων, συμπεριέλαβαν την κατάργηση δύο επαρχιακών Νοσοκομείων, την κατάργηση του κλάδου των οδηγών, υποχρεωτική μετετροπή των φυλάκων σε βοηθούς θαλάμου και άλλα εξίσου τρομακτικά και απίστευτα. Απίστευτα γιατί πολλοί, παρά τις προειδοποιήσεις - έχουν γραφτεί και εδώ αρκετές, πίστευαν πως τέλειωσε η επίθεση στην περίθαλψη καθώς δεν έχουν μείνει πια πολλά να ξεπουλήσουν, να ισοπεδώσουν. Έκαναν λάθος.
Τα γεγονότα δείχνουν πως οι επιθέσεις στην περίθαλψη και στα στοιχειώδη εργασιακά μας δικαιώματα όχι μόνο δεν σταμάτησαν αλλά έρχονται κατά κύματα και είναι σαρωτικές. Πρέπει λοιπόν να σταματήσουν να παρακολουθούν τις εξελίξεις από την τηλεόραση και να είναι εφησυχασμένοι ή παραλυμένοι από φόβο πολλοί συνάδελφοι, ιδιαίτερα νεώτεροι, αλλά και άλλοι που θεωρούν ότι έχουν προσόντα "υψηλά", είναι "στελέχη", προσλήφθηκαν με ΑΣΕΠ, δουλεύουν σε κεντρικό νοσοκομείο, έχουν μπάρμπα στην Κορώνη, ή απλά τύχη!
Και ετούτη τη φορά είναι φανερό που πάει το πράγμα. Δεν πρόκειται απλώς για "αναδιάρθρωση". Θέλουν να πετύχουν τρείς στόχους:
1. Να προετοιμάσουν την ιδιωτικοποίηση όσων υπηρεσιών μεταφοράς ασθενών, υλικών κλπ τόσο των νοσοκομείων, όσο και του ΕΚΑΒ μπορούν να έχουν κερδοφόρο μέλλον για τους εργολάβους της υγείας.
2. Να πετύχουν την απομάκρυνση από το Δημόσιο αρκετών χιλιάδων εργαζομένων, όπως έχουν δεσμευτεί στα Τροϊκανά αφεντικά και
3. Να επιβάλλουν στους ασθενείς να πληρώνουν από την τσέπη τους -άμεσσα ή έμεσσα υπηρεσίες απαραίτητες για την επιβίωσή τους που ώς τώρα παρέχονταν δωρεάν.
Όποιος έχει, έστω μικρή, εμπειρία από τα νοσοκομεία και το ΕΚΑΒ δεν είναι δυνατό να πειστεί από τις δικαιολογίες του Υπουργείου. Ξέρει πως οι οδηγοί στα νοσοκομεία όχι μόνο είναι απαραίτητοι αλλά και τραγικά λίγοι. Στο Φλέμιγκ έχουν αναγκαστεί μάλιστα να καταργήσουν απαραίτητες βάρδιες. Το ίδιο και στο ΕΚΑΒ. Που θα βρεί λοιπόν προσωπικό να διαθέσει;
Είναι καιρός να αντιστρέψουμε τη σκέψη μας και να δούμε την πραγματικότητα όσο δύσκολη και να είναι. Αντί να θεωρούμε πως εμείς είμαστε "απ' έξω", να συνειδητοποιήσουμε πως θα 'ρθει η σειρά μας γρήγορα ή ... γρηγορότερα.
Αντί να νομίζουμε πως οι αποφάσεις είναι ειλλημένες και δεν αλλάζουν, πως οι αγώνες και οι κινητοποιήσεις είναι αυταπάτη, να δούμε ρεαλιστικά τα γεγονότα: Ό,τι έχει κερδιθεί, ό,τι έχει αποκρουστεί, ό,τι έχει παρθεί πίσω, έστω και μικρό, είναι αποτέλεσμα και μόνο των αγώνων μας.(Το παράδειγμα το δικό μας, ή του Νοσοκομείου της Ικαρίας - δες τη σχετική ανάρτηση - είναι χαρακτηριστικά) Αυτούς τους αγώνες που τα ΜΜΕ προσπαθούν να συκοφαντήσουν, να υποβαθμίσουν, να ματαιώσουν, να θάψουν. Αυτούς φοβούνται περισσότερο απ΄όλα. Αυτούς τους αγώνες πρέπει και μεις να δώσουμε! Είναι η μόνη ρεαλιστική διέξοδος.
Οφείλουμε να σταθούμε δίπλα στους συναδέλφους μας που σήμερα χτυπιούνται και να τους στηρίξουμε στο αγώνα για την υπεράσπιση της ζωής τους. Όχι μόνο γιατί αύριο θα χρειαστούμε τη δική τους συμπαράσταση, αλλά γιατί έτσι σώζουμε και τη δική μας αξιοπρέπεια σαν εργαζόμενοι.
ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΜΕ ΟΛΕΣ ΜΑΣ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΣΤΙΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ. Και όχι μόνο αυτό, αλλά για να έχουμε αποτελέσματα, να ξεπεράσουμε για άλλη μια φορά τη συνδικαλιστική ηγεσία και να προκαλέσουμε εμείς τις κινητοποιήσεις που απαιτούν οι περιστάσεις. (Σχετικά ο κ. Βασίλης Βενιζέλος στο εξαιρετικό άρθρο του (εδώ) σωστά έχει πιάσει αυτό το έλλειμα. Δεν είμαστε δηλαδή μόνο εμείς που αντιλαμβανόμαστε έτσι την κατάσταση...)
Είναι φανερό πως το καθήκον του Σωματείου μας είναι να ξεσηκώσει τους εργαζόμενους, να στηρίξει με αγωνιστικό τρόπο τους συναδέλφους που είναι στο μάτι του κυκλώνα, να προχωρήσει σε κινητοποιήσεις.
ΕΝΗΜΕΡΩΘΕΙΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ!
ΟΛΟΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ !
ΚΑΝΕΙΣ ΣΕ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑ - ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΟΛΥΜΕΝΟΣ!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.