"Ουδέν νεώτερον" από τα συμβάντα της Παρασκευής στο Σισμανόγλειο. Καμία εξέλιξη δηλαδή που να ακυρώνει την ανάγκη να αντιδράσουμε όλοι μαζί.
Σημ. Να αντιδράσουμε γιατί είμαστε ένα Νοσοκομείο; Γιατί στην ταμπέλα γράφει "Σισμανόγλειο - Αμαλία Φλέμιγκ"; ΟΧΙ ΓΙ' ΑΥΤΟ!
να θυμίσουμε εδώ:
1. Οι εργαζόμενοι στη συνδικαλιστική τους έκφραση και δράση δεν είναι υποχρεωμένοι να δέχονται de facto τις αποφάσεις της πολιτικής ηγεσίας. Πόσο μάλλον όταν αυτές οι αποφάσεις στοχεύουν καταφάνερα στο κλείσιμο του νοσοκομείου. Εξ άλλου δεν φτάνει μόνο να αποφασίζεις κάτι πρέπει να είσαι σε θέση και να εφαρμόσεις την απόφασή. Και αυτό είναι ζήτημα συνθηκών και κυρίως συσχετισμών. Το γεγονός μάλιστα ότι το Φλέμιγκ είναι ακόμα εδώ δικαιώνει αυτή την άποψη.
2. Ούτε τυπικά, αλλά ούτε και ουσιαστικά υπάρχουν οι προυποθέσεις που θα μας έκαναν "ένα". Όλοι αναφέρονται ασαφώς σ' έναν οργανισμό που όλο ψήνεται αλλά δεν λέει να ...βγεί από το φούρνο. Οι Διοικήσεις μάλιστα αναφέρονται κατά πως τους βολεύει κάθε φορά. Πάντα στη λογική του κλεισίματος του νοσοκομείου, παρά τις όποιες προθέσεις που μπορεί μεμονομένα να υπάρχουν και οι οποίες δεν εκτιμούμε ότι μπορούν να υπερβούν την κεντρική πολιτική επιλογή. Απόδειξη ότι είμαστε "ένα" μόνο όταν πρόκειται να συρικνωθεί, να μαζέψει και να απαξιωθεί το Φλέμιγκ. Σε αντίθετη περίπτωση "δεν έχουμε ακόμα οργανισμό". Βεβαίως όλο αυτό το "νομικίστικο" μπορούν να το λύσουν μέσα σε μια νύχτα, άρα το ισχυρό επιχείρημα παραμένει η οργανωμένη μας αντίσταση που περιγράψαμε παραπάνω.
Ας δούμε όμως τι συμβαίνει στο Σισμανόγλειο και γιατί έχουμε υποχρέωση να είμαστε παρόντες, συμμέτοχοι, αλληλέγγυοι:
Εν συντομία: Τραγική έλλειψη προσωπικού. Το Νοσηλευτικό ιδιαίτερα στενάζει. Μαζί και τα προβλήματα σε χρηματοδότηση, υποδομές, επάρκεια υλικών κλπ. Με την πρόσφατη κινητικότητα γιατρών και οδηγών κλινικές κλείνουν - συγνώμη "συγχωνεύονται" - και οι ιδιώτες σαν έτοιμοι από καιρό...Μαζί με τις εταιρείες μεταφορών και οι συμβάσεις γιατρών ορισμένου χρόνου με εξευτελιστικό μισθό, χωρίς εργασιακά δικαιώματα και χωρίς βεβαίως μονιμότητα.
ΤΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΔΗΛΑΔΗ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΓΥΡΊΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ;
Λόγω μάλιστα της ιδιόμορφης κατάστασης που περιγράψαμε, είναι σίγουρο πως οι καταργήσεις - συγχωνεύσεις με το πρόσχημα της έκτακτης ανάγκης και "προσωρινά" (!!!) θα αγγίξουν κλινικές και τμήματα του Φλέμιγκ, αλλά και του Παίδων παραδίπλα. Αυτός είναι ο σχεδιασμός τους και πρέπει να τον ανατρέψουμε.
Υπερασπιζόμενοι σημερα τη λειτουργία του διπλανού νοσοκομείου, θα υπερασπιστούμε από καλύτερη θέση αύριο και τη δική μας δουλειά. Το αύριο δεν είναι μακριά και θα φέρει ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ άν δεν αντισταθούμε τώρα!
Ταυτόχρονα την ίδια ανάγκη έχει και ο λαός της περιοχής να υπερασπιστεί την δωρεάν περίθαλψη, το δικαίωμά του, τουλάχιστον, να μην πεθάνει στο δρόμο. Γι' αυτό οι δημοτικές παρατάξεις, οι σύλλογοι, οι φορείς όλος ο κόσμος πρέπει να συντονιστούν στον κοινό αγώνα. Πολύ καλά έκανε Το Σωματείο που απευθύνθηκε πλατειά για συμπαράσταση και αγώνα.
Κακά τα ψέμματα συνάδελφοι. Ότι έχουμε πετύχει ως τώρα είναι αποτέλεσμα αλληλεγγύης, συντονισμού και κοινής δράσης. Αυτό δεν το βλέπουν μόνο όσοι δεν θέλουν ή δε συμφέρει να το δούν. Πολλοί ήταν που είχαν "σιγουριές", που νόμιζαν ότι δεν τους αγγίζει τίποτα και θεωρούσαν ότι μπορούν να λύσουν τα ζητήματά τους με προσωπικές επαφές και γνωριμίες. Τώρα που βλέπουν πως τα μέτρα γίνονται όλο και περισσότερο οριζόντια αλλάζει, έστω και αδέξια, σιγά-σιγά η στάση τους. Ελπίζουμε να ολοκληρωθεί αυτή η αλλαγή γιατί, δυστυχώς, άλλη λύση δεν υπάρχει.
Να πούμε τέλος, πως οι συμφωνίες και οι διαφωνίες, οι προθέσεις όλων, δεν κρίνονται επί χάρτου αλλά στην ίδια την ζωή, και για την περίπτωσή μας πάνω στην κοινή μας δράση. Η πορεία της οποίας μάλιστα δεν είναι ευθύγραμη. Έτσι και η δική μας πορεία, των εργαζομένων δηλαδή στα δύο νοσοκομεία, δεν ήταν ευθύγραμη. Σήμερα, ένα νέο κύμα της επίθεσης στην περίθαλψη χτυπάει τους εργαζόμενους στα νοσοκομεία. Η ανάγκη είναι και μεις να συντονίσουμε ξανά τις δυνάμεις μας, να εκμεταλευτούμε την εμπειρία μας και να προχωρήσουμε μπροστά όλοι μαζί.
Πολλά ακόμα θα μπορούσαν να ειπωθούν σχετικά αλλά ήδη αυτό το κείμενο μάκρυνε πολύ. Θα έχουμε την ευκαιρία...
Τέλος να αναφέρουμε πως λόγω της ταχύτητας των γεγονότων δεν προλάβαμε από την Παρασκευή το μεσημέρι να κάνουμε και πολλά πράγματα.
Η ΑΝΑΓΚΗ ΠΑΝΤΩΣ ΕΙΝΑΙ ΟΣΟΙ ΜΠΟΡΥΜΕ ΝΑ ΠΑΜΕ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΟ ΠΡΩΙ ΣΤΙΣ 10 ΣΤΟ ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΕΙΟ, ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΜΕ ΠΟΥΛΜΑΝ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΝΑ ΚΑΤΕΒΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΔΥΠΕ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΣΤΕΛΕΧΩΘΟΥΝ ΟΙ ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΜΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΥΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ, ΝΑ ΜΗΝ ΚΛΕΙΣΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΤΜΗΜΑ, ΝΑ ΑΝΑΚΛΗΘΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΕΣ...
ΥΓ. Προσπαθούμε βδομάδες να κλείσουμε ένα ραντεβού με τον κ. Κοντοζαμάνη. Ήρθε η ώρα να συναντηθούμε. Έστω και απρόσκλητοι.
Σημ. Να αντιδράσουμε γιατί είμαστε ένα Νοσοκομείο; Γιατί στην ταμπέλα γράφει "Σισμανόγλειο - Αμαλία Φλέμιγκ"; ΟΧΙ ΓΙ' ΑΥΤΟ!
να θυμίσουμε εδώ:
1. Οι εργαζόμενοι στη συνδικαλιστική τους έκφραση και δράση δεν είναι υποχρεωμένοι να δέχονται de facto τις αποφάσεις της πολιτικής ηγεσίας. Πόσο μάλλον όταν αυτές οι αποφάσεις στοχεύουν καταφάνερα στο κλείσιμο του νοσοκομείου. Εξ άλλου δεν φτάνει μόνο να αποφασίζεις κάτι πρέπει να είσαι σε θέση και να εφαρμόσεις την απόφασή. Και αυτό είναι ζήτημα συνθηκών και κυρίως συσχετισμών. Το γεγονός μάλιστα ότι το Φλέμιγκ είναι ακόμα εδώ δικαιώνει αυτή την άποψη.
2. Ούτε τυπικά, αλλά ούτε και ουσιαστικά υπάρχουν οι προυποθέσεις που θα μας έκαναν "ένα". Όλοι αναφέρονται ασαφώς σ' έναν οργανισμό που όλο ψήνεται αλλά δεν λέει να ...βγεί από το φούρνο. Οι Διοικήσεις μάλιστα αναφέρονται κατά πως τους βολεύει κάθε φορά. Πάντα στη λογική του κλεισίματος του νοσοκομείου, παρά τις όποιες προθέσεις που μπορεί μεμονομένα να υπάρχουν και οι οποίες δεν εκτιμούμε ότι μπορούν να υπερβούν την κεντρική πολιτική επιλογή. Απόδειξη ότι είμαστε "ένα" μόνο όταν πρόκειται να συρικνωθεί, να μαζέψει και να απαξιωθεί το Φλέμιγκ. Σε αντίθετη περίπτωση "δεν έχουμε ακόμα οργανισμό". Βεβαίως όλο αυτό το "νομικίστικο" μπορούν να το λύσουν μέσα σε μια νύχτα, άρα το ισχυρό επιχείρημα παραμένει η οργανωμένη μας αντίσταση που περιγράψαμε παραπάνω.
Ας δούμε όμως τι συμβαίνει στο Σισμανόγλειο και γιατί έχουμε υποχρέωση να είμαστε παρόντες, συμμέτοχοι, αλληλέγγυοι:
Εν συντομία: Τραγική έλλειψη προσωπικού. Το Νοσηλευτικό ιδιαίτερα στενάζει. Μαζί και τα προβλήματα σε χρηματοδότηση, υποδομές, επάρκεια υλικών κλπ. Με την πρόσφατη κινητικότητα γιατρών και οδηγών κλινικές κλείνουν - συγνώμη "συγχωνεύονται" - και οι ιδιώτες σαν έτοιμοι από καιρό...Μαζί με τις εταιρείες μεταφορών και οι συμβάσεις γιατρών ορισμένου χρόνου με εξευτελιστικό μισθό, χωρίς εργασιακά δικαιώματα και χωρίς βεβαίως μονιμότητα.
ΤΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΔΗΛΑΔΗ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΓΥΡΊΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ;
Λόγω μάλιστα της ιδιόμορφης κατάστασης που περιγράψαμε, είναι σίγουρο πως οι καταργήσεις - συγχωνεύσεις με το πρόσχημα της έκτακτης ανάγκης και "προσωρινά" (!!!) θα αγγίξουν κλινικές και τμήματα του Φλέμιγκ, αλλά και του Παίδων παραδίπλα. Αυτός είναι ο σχεδιασμός τους και πρέπει να τον ανατρέψουμε.
Υπερασπιζόμενοι σημερα τη λειτουργία του διπλανού νοσοκομείου, θα υπερασπιστούμε από καλύτερη θέση αύριο και τη δική μας δουλειά. Το αύριο δεν είναι μακριά και θα φέρει ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ άν δεν αντισταθούμε τώρα!
Ταυτόχρονα την ίδια ανάγκη έχει και ο λαός της περιοχής να υπερασπιστεί την δωρεάν περίθαλψη, το δικαίωμά του, τουλάχιστον, να μην πεθάνει στο δρόμο. Γι' αυτό οι δημοτικές παρατάξεις, οι σύλλογοι, οι φορείς όλος ο κόσμος πρέπει να συντονιστούν στον κοινό αγώνα. Πολύ καλά έκανε Το Σωματείο που απευθύνθηκε πλατειά για συμπαράσταση και αγώνα.
Κακά τα ψέμματα συνάδελφοι. Ότι έχουμε πετύχει ως τώρα είναι αποτέλεσμα αλληλεγγύης, συντονισμού και κοινής δράσης. Αυτό δεν το βλέπουν μόνο όσοι δεν θέλουν ή δε συμφέρει να το δούν. Πολλοί ήταν που είχαν "σιγουριές", που νόμιζαν ότι δεν τους αγγίζει τίποτα και θεωρούσαν ότι μπορούν να λύσουν τα ζητήματά τους με προσωπικές επαφές και γνωριμίες. Τώρα που βλέπουν πως τα μέτρα γίνονται όλο και περισσότερο οριζόντια αλλάζει, έστω και αδέξια, σιγά-σιγά η στάση τους. Ελπίζουμε να ολοκληρωθεί αυτή η αλλαγή γιατί, δυστυχώς, άλλη λύση δεν υπάρχει.
Να πούμε τέλος, πως οι συμφωνίες και οι διαφωνίες, οι προθέσεις όλων, δεν κρίνονται επί χάρτου αλλά στην ίδια την ζωή, και για την περίπτωσή μας πάνω στην κοινή μας δράση. Η πορεία της οποίας μάλιστα δεν είναι ευθύγραμη. Έτσι και η δική μας πορεία, των εργαζομένων δηλαδή στα δύο νοσοκομεία, δεν ήταν ευθύγραμη. Σήμερα, ένα νέο κύμα της επίθεσης στην περίθαλψη χτυπάει τους εργαζόμενους στα νοσοκομεία. Η ανάγκη είναι και μεις να συντονίσουμε ξανά τις δυνάμεις μας, να εκμεταλευτούμε την εμπειρία μας και να προχωρήσουμε μπροστά όλοι μαζί.
Πολλά ακόμα θα μπορούσαν να ειπωθούν σχετικά αλλά ήδη αυτό το κείμενο μάκρυνε πολύ. Θα έχουμε την ευκαιρία...
Τέλος να αναφέρουμε πως λόγω της ταχύτητας των γεγονότων δεν προλάβαμε από την Παρασκευή το μεσημέρι να κάνουμε και πολλά πράγματα.
Η ΑΝΑΓΚΗ ΠΑΝΤΩΣ ΕΙΝΑΙ ΟΣΟΙ ΜΠΟΡΥΜΕ ΝΑ ΠΑΜΕ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΟ ΠΡΩΙ ΣΤΙΣ 10 ΣΤΟ ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΕΙΟ, ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΜΕ ΠΟΥΛΜΑΝ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΝΑ ΚΑΤΕΒΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΔΥΠΕ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΣΤΕΛΕΧΩΘΟΥΝ ΟΙ ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΜΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΥΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ, ΝΑ ΜΗΝ ΚΛΕΙΣΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΤΜΗΜΑ, ΝΑ ΑΝΑΚΛΗΘΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΕΣ...
ΥΓ. Προσπαθούμε βδομάδες να κλείσουμε ένα ραντεβού με τον κ. Κοντοζαμάνη. Ήρθε η ώρα να συναντηθούμε. Έστω και απρόσκλητοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.