Άλλη μία Νοσηλεύτρια χάθηκε άδικα. Παλιά συναδέλφισσά από το Α.Φλέμιγκ το 13ο Θύμα από τους Υγειονομικούς.

Κάθε ζωή που χάνεται είναι πολύτιμη, κάθε μάχη που χάνεται για τη σωτηρία κάποιου ασθενή είναι ήττα για κάθε υγειονομικό. 

Όταν όμως πρόκειται για άνθρωπο που έχεις ζήσει μαζί του, έχεις δουλέψει δίπλα - δίπλα είναι συνάδελφός σου για πολλά χρόνια η θλίψη είναι βαρύτερη.

Αυτό συνέβη για άλλη μία φορά, με το χαμό της Ελευθερίας Μαλιώρα που έφυγε, νοσηλευόμενη στη ΜΕΘ του ΑΧΕΠΑ μετά από μάχη τριών εβδομάδων από τον covid 19.

Οι "ήρωες της πρώτης γραμμής" συνεχίζουν να αρρωσταίνουν, να νοσηλεύονται, να χάνουν τη ζωή τους από τις ίδιες αρρώστιες που πολεμούν καθημερινά.

Για κάποιους η ζωή και ο θάνατος αντιπροσωπεύονται μονάχα στατιστικά. 

Για μας όμως που είμαστε δίπλα στους ανθρώπους που νοσηλεύουμε, που δουλεύουμε μαζί με τους συναδέλφους μας για χρόνια στα ίδια πόστα, δεν εκλογικεύεται η απώλεια των ανθρώπων. 

Το γεγονός ότι δίνουμε αυτή τη μάχη αβοήθητοι, με τρομερές ελλείψεις και εμπόδια, το γεγονός πως με άλλες συνθήκες μπορούσαν να σωθούν ζωές μας μας βγάζει αυτόματα από τη στατιστική και μας πεισμώνει.

Θερμά συλληπτήρια στους οικείους της Ελευθερίας. Καλό ταξίδι...