Τραγική είναι η κατάσταση από την έλλειψη προσωπικού στο Νοσοκομείο εδώ και πάρα πολύ καιρό. Ως τώρα με προσωπικές θυσίες και ατέλειωτες ώρες δουλειάς έβγαιναν οι βάρδιες σε όλες τις υπηρεσίες.
Συνήθως ο κόσμος ξέρει και αντιλαμβάνεται ευκολότερα την έλλειψη προσωπικού στα νοσηλευτικά τμήματα. Στην περίπτωσή μας όμως η έλλειψη αυτή απλώνεται σε όλες τις υπηρεσίες και σε όλες τις ειδικότητες εργαζομένων.
Μερικά (μόνο) παραδείγματα:
Στην Καρδιολογική Μονάδα, μετά τον πρόσφατο χαμό της συναδέλφισσάς μας και μετά από μία μακροχρόνια αναρρωτική άδεια που προέκυψε, έχει απομείνει ακόμα λιγότερο από το ήδη ελάχιστο ελάχιστο νοσηλευτικό προσωπικό. Οι βάρδιες που έβγαιναν με το ζόρι τώρα πια δεν βγαίνουν με τίποτα. Στο Νοσηλευτικό προσωπικό που έχει απομείνει (εννιά - μαζί με την προϊσταμένη ) χρωστάνε από 70 ως 100 μέρες άδειες και ρεπό στον καθένα ενώ κανείς δεν μπορεί να πάρει τις "κανονικές" άδειες και ρεπό της τρέχουσας περιόδου. Ούτε λόγος βέβαια για τις αργίες πχ του Πάσχα που έρχεται ή τις καλοκαιρινές άδειες. Ακόμα περισσότερο, ούτε λόγος για την ΑΣΦΑΛΕΙΑ της ΜΟΝΑΔΑΣ αφού τα Ευρωπαϊκά standars για το απαιτούμενο προσωπικό ανά κρεββάτι της Μονάδας είναι ...ανέκδοτο!
Αρκεί να αναφέρουμε πως για τα οκτώ κρεβάτια της Μονάδας στο Νοσοκομείο σε κάθε βάρδια υπάρχουν μόνο δύο νοσηλευτές. Οι υποσχέσεις για στήριξη με προσωπικό μετά τις επισκέψεις της Διοίκησης - πριν λίγο καιρό - έμειναν στα χαρτιά.
Στο Διοικητικό προσωπικό τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Έχουν απομείνει δέκα υπάλληλοι σ' όλο το Νοσοκομείο που εκτός από την κανονική τους δουλειά κάθε μέρα πρέπει να καλύπτουν και το γραφείο κίνησης σε ολοήμερη βάση κατά τις γενικές εφημερίες. Το αποτέλεσμα είναι να συσσωρεύονται ρεπό, να μένουν απλήρωτες ώρες δουλειάς και να αναγκάζονται από τις καθημερινές ανάγκες πολλές φορές να κάνουν διπλοβάρδιες για να βγει η δουλειά.
Οι παρασκευαστές στα εργαστήρια είναι επίσης ελάχιστοι. Για να βγουν οι βάρδιες πολύτιμη βοήθεια προσέφεραν οι ειδικευόμενοι γιατροί. Τώρα που ολοκληρώνουν την ειδικότητά τους και φεύγουν, μόνη λύση είναι να κλείσουν τα εργαστήρια σε ορισμένες βάρδιες. Τα δείγματα και οι απαντήσεις θα πρέπει να ταξιδεύουν στο Σισμανόγλειο, με ότι αυτό συνεπάγεται και για την ταλαιπωρία των ασθενών και για την οικονομική επιβάρυνση του Νοσοκομείου.
Φαίνεται πως η σταθερή επιδίωξη των Διοικήσεων να κλείσει το Νοσοκομείο, μπορεί να μην πέτυχε εξ αρχής, αλλά δεν εγκαταλείφθηκε ποτέ και εκφράστηκε με διάφορους πλάγιους και έμμεσους τρόπους. Οι ενοποιήσεις τμημάτων και η μετακίνηση προσωπικού συνέβαλε στο σημερινό αδιέξοδο που έχει σαν αποτέλεσμα την ταλαιπωρία των ασθενών και την εξουθένωση του προσωπικού.
Το προσωπικό από την εποχή της διαθεσιμότητας δουλεύει μ΄αυτούς τους ρυθμούς. Συνεχώς στο τρέξιμο, εξουθενωμένο ψυχικά και σωματικά. Ποιός εργαζόμενος μπορεί να προγραμματίσει μια φυσιολογική οικογενειακή ζωή μ' αυτές τις συνθήκες;
Η πραγματικότητα που ζούμε όλοι οι εργαζόμενοι στο Φλέμιγκ, επιβάλλει να αντιδράσουμε δυναμικά, να απαιτήσουμε μόνιμη ενίσχυση με το απαιτούμενο προσωπικό για να λειτουργήσει το Νοσοκομείο.
Με τον αγώνα μας το κρατήσαμε ανοιχτό τόσα χρόνια, με τον αγώνα μας ανατρέψαμε την απόφαση για το κλείσιμό του. Δεν είμαστε διατεθειμένοι να αφήσουμε να κλείσει ούτε τώρα!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.