Όλο και συχνότερα, σε άρθρα, ανακοινώσεις φορέων, προκηρύξεις, συναντάμε την περίφημη "αξιολόγηση" ως προϋπόθεση...ακόμα και για να δέσεις τα κορδόνια των παπουτσιών σου!
Σαν να είναι το απόλυτο φάρμακο δια "πάσαν νόσον". Όσο βαθαίνει η κρίση, όσο η ανάγκη για δουλειά και επιβίωση δε βρίσκει διέξοδο στους αγώνες για καλύτερη ζωή, τόσο το σύστημα επιβάλλει τους σκληρότερους όρους στην ατομική λύση.
Σε όλα τα επίπεδα, είτε πρόκειται για την αγωνία να βρεις μια οποιαδήποτε, κακοπληρωμένη και χωρίς δικαιώματα δουλειά, είτε για την αγωνία να κρατήσεις τα ψίχουλα που έχεις, επιβάλλεται ο χωρίς όρια ανταγωνισμός.Βαθιά ανήθικος στην ουσία του, αφού κανένα από τα περίφημα "συστήματα" αξιολόγησης δεν είναι προσανατολισμένο στην εκτίμηση των "προσόντων" για συγκεκριμένη δουλειά. Άλλος είναι ο πραγματικός προσανατολισμός, όσο καλά και να είναι καμουφλαρισμένος με φανταχτερούς ορισμούς!
Να εμπεδώνεται το συναίσθημα του ανταγωνισμού και να μη σταματάει ποτέ! Λες και δεν υπάρχουν ήδη από το πτυχίο αντικειμενικά κριτήρια επιλογής.
Θες κύριε δουλειά; Θα αφιερώσεις όλη την ύπαρξή σου! και μάλιστα με δικά σου έξοδα. Συνέχεια θα πληρώνεις και θα επιμορφώνεσαι σε κάτι...οτιδήποτε, είτε υπάρχει λόγος είτε όχι. Ούτε προσωπική ζωή, ούτε οικογένεια, ούτε συνδικαλισμοί και τέτοια! Επιστροφή στο μεσαιωνικό μας μέλλον, με τους φεουδάρχες να έχουν απόλυτο δικαίωμα στη ζωή και στο θάνατο των κολλίγων τους.
Πιστωτικές μονάδες και αξιολόγηση μέχρι θανάτου. Αυτή είναι η σύγχρονη "τελική λύση"! και τέλος οι διαμαρτυρίες και τα κινήματα!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.