Η ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΑΡΜΑΚΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ.

"Παίζουν" πολύ τελευταία, οι ρυθμίσεις και προσαρμογές στην πολιτική του φαρμάκου. 

 

Όλα τα ΜΜΕ, ιδιαίτερα εκείνα του που ασχολούνται με τα της περίθαλψης, το έχουν κύριο θέμα τελευταία. Αναδημοσιεύουμε αυτές τις ειδήσεις με φειδώ, καθώς πολλές απ' αυτές τις "αποκλειστικότητες" μέσα σε μερικές μέρες ή ακόμα και ώρες ανατρέπονται.

     Παρατηρούμε όμως πως όλες έχουν ένα κοινό παρανομαστή, που φαίνεται πως απηχεί και τις διαθέσεις της κυβέρνησης, είτε ουσιαστικές είτε επικοινωνιακές. Το κλίμα λοιπόν είναι πως η κυβέρνηση θα στραφεί στη στήριξη της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας, που πλέον αποκαλείται μέχρι και silicon valley για την ελληνική ανάπτυξη!!!

    Φαίνεται πως αυτή η ρητορική - γιατί προς ώρας μόνο ρητορική είναι - έχει περισσότερο επικοινωνιακά παρά ουσιαστικά χαρακτηριστικά. Γίνεται εύκολα φανερό αυτό, αν αποφασίσουμε να απαντήσουμε στην ερώτηση: Θα στηριχτεί η ελληνική φαρμακοβιομηχανία, "απέναντι" σε τι; Προφανώς απέναντι στις πολυεθνικές του Φαρμάκου που πράγματι λυμαίνονται τη χώρα μας όπως και πολλές άλλες χώρες. Πως θα γίνει λοιπόν αυτό; με ποιά "προστατευτικά" μέτρα; Που μάλιστα θα "αρέσουν" στην Τρόικα και στον επίτοπο κο Καρόνε που μας τιμά αυτή την περίοδο με το να μας ελέγχει.Και για να το πούμε "ψωριάτικα", με ποιούς είναι η Τρόικα, οι γερμανοί πχ ελεγκτές; Με την Ελληνική (πλήρως εξαρτημένη) αστική τάξη ή με τη Γερμανική; Προφανώς η απάντηση δεν είναι αυτονόητη. Γι' αυτό και μεις προτιμάμε να ασχοληθούμε με το θέμα μόλις υπάρξει κάτι παραπάνω από "φήμες".

  Έπειτα, υπάρχει και άλλη μια "πλάνη" που κυκλοφορεί για την περιβόητη ανάπτυξη. Αυτή όποτε, αν και όση έρθει δεσημαίνει κάτι άλλο από το ότι ορισμένοι πλούσιοι θα γίνουν πλουσιότεροι! Γιατί η ανάπτυξη γενικώς καθόλου δεν είναι ταυτόσημη με καλύτερους μισθούς, λιγότερη ανεργία, με εξαφάνιση της μαύρης εργασίας, με συντάξεις και λιγότερους φόρους για το λαό. 

   Αυτά όποτε κερδίθηκαν από τις κοινωνίες, σε παλιότερες περιόδους, κερδίθηκαν μέσα από σκληρούς αγώνες, που ανέτρεψαν συσχετισμούς και ανάγκασαν το κεφάλαιο να δώσει λίγα για να μην τα χάσει όλα. Τώρα που το εργατικό κίνημα υποχωρεί τα παίρνουν πίσω. Δυστυχώς έτσι δουλεύει το σύστημα που ζούμε! Και η διέξοδος των εργαζόμενων για καλύτερη ζωή δεν είναι άλλη από την ανάπτυξη του κινήματός τους.

   (Αν ήταν αλλοιώς, οι κινέζοι εργαζόμενοι θα ήταν οι καλύτερα αμοιβόμενοι στον κόσμο, αλλά παρά την...ανάπτυξη συνεχίζουν να πεθαίνουν της πείνας. Μόνο τα αφεντικά πλουτίζουν τρελλά!)